Μια νέα μελέτη από το Εθνικό Ινστιτούτο για την ‘Ερευνα της Υγείας στα πλαίσια του Προγράμματος για τις Υπηρεσίες Υγείας και Παροχής ‘Ερευνας (National Institute for Health Research Health Services and Delivery Research (HS&DR) Programme), στην Αγγλία, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, με στόχο να καταγράψει το σύνολο των ερευνών (ποιοτικά στοιχεία) σχετικά με τον μυοσκελετικό πόνο, προκειμένου να κατανοήσουμε, τη συνολική εμπειρία των ασθενών που πάσχουν από χρόνιο πόνο. Συνολικά, 77 έρευνες συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη από την οποία προκύπτουν μια σειρά από θέματα που δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό “Health Services and Delivery Research” και από τα οποία τα παρακάτω φαίνεται να είναι τα πιο σημαντικά.
Οι ασθενείς με χρόνιο πόνο αγωνίζονται για τη θεμελιώδη σχέση με το σώμα τους (δραστηριότητες της καθημερινής ζωής), και επιπλέον συχνά έχουν την αίσθηση ότι δεν είναι πλέον «ο πραγματικός τους εαυτός». Ακόμα, το αίσθημα αβεβαιότητας για το μέλλον τους είναι αυξημένο και σε αυτό φαίνεται να συμβάλλει και η συνεχής υπενθύμιση των σωματικών περιορισμών που αυτοί οι ασθενείς βιώνουν. Εκτός από τα παραπάνω, αρκετοί ασθενείς δηλώνουν “χαμένοι” μέσα στο σύστημα υγείας, κυρίως γιατί νιώθουν ότι δε υπάρχει καμία ανταπόκριση σε ό,τι αφορά τον πόνο τους. Τέλος, πολλοί ασθενείς θεωρούν σχεδόν απίθανο το να μπορέσουν να “αποδείξουν” τον πόνο τους. Συγκεκριμένα δηλώνουν: “ αν εμφανιστώ “πολύ άρρωστος” ή “όχι και τόσο άρρωστος”, κανείς δε θα με πιστέψει”. Από τη μία δηλαδή το οικείο περιβάλλον “δεν τους αντέχει” όταν πονούν πολύ και από την άλλη “είναι πολύ άρρωστοι” για να έχουν μια φυσιολογική δραστηριότητα.
H Dr. Kate Seers, συνεργάτις της έρευνας, τονίζει πώς η σύνθεση όλων αυτών των πληροφοριών σχηματίζει μια αρκετά ανησυχητική εικόνα τόσο για την εμπειρία των ασθενών με χρόνιο πόνο, όσο και για την αντίληψη που το περιβάλλον τους, οικογενειακό και ιατρικό, έχει για την κατάστασή τους. Η Dr. Seers, συμπληρώνει την ανάγκη αξιοποίησης αυτών των πληροφοριών ώστε και να κατανοήσουμε καλύτερα τις καταστάσεις χρόνιου πόνου αλλά κυριώς να βελτιώσουμε την ποιότητα ιατρικής φροντίδας που παρέχουμε σε αυτούς τους ασθενείς.
Σίγουρα, το να έχουμε να κάνουμε με ασθενείς οι οποίοι δεν μιλάνε ανοιχτά για την κατάσταση τους φοβούμενοι ότι θα ακουστούν υπερβολικοί ή αντίστοιχα να πιστεύουν ότι ότι οι γιατροί τους δεν θα τους πιστέψουν, είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να μας απασχολήσουν, ως επαγγελματίες υγείας, σε μεγάλο βαθμό. Δε μπορούμε να αγνοήσουμε πώς, ναι μεν η εμπειρία του πόνου είναι υποκειμενική και άρα διαφορετικά βιωμένη από τον καθένα, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν κοινά σημεία που αφορούν αυτή την εμπειρία και που μπορούν να μας προσφέρουν τον οδηγό για καλύτερη κατονόηση της ψυχολογικής κατάστασης των ατόμων με χρόνιο πόνο αλλά και για τη βελτίωση των υπηρεσιών που τους παρέχονται.
Ενημερωθείτε για το ΝΕΟ Ε – Learning Σεμινάριο από το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης Psychopedia με θέμα: Διαχείριση Συναισθηματικών Διαταραχών & Χρόνιου Πόνου.
Απευθύνεται σε: Ειδικούς Ψυχικής υγείας, Νοσηλευτές, Φροντιστές υγείας, Κοινωνικούς λειτουργούς και σε όσους εργάζονται σε δομές και οίκους με ανάλογα περιστατικά.
Τρόπος Παρακολούθησης από το σπίτι: Αποστολή του βίντεοσκοπημένου υλικού της εισήγησης (3 αρχεία βίντεο) στο email σας, με επιπλέον εκπαιδευτικό υλικό σημειώσεων σε μορφή pdf. (Έχετε τη δυνατότητα εφόσον προκύψουν απορίες-ερωτήσεις από την παρακολούθηση της εισήγησης να μας τις στείλετε στο info@psychopedia.gr, ώστε να απαντηθούν από την εισηγήτρια).
Δίδεται Βεβαίωση Παρακολούθησης με αναγνώριση από τον ΕΟΠΠΕΠ
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα:
ΝΕΟ E – Learning Σεμινάριο: Διαχείριση Συναισθηματικών Διαταραχών & Χρόνιου Πόνου
Η μελέτη ανέδειξε και μια σειρά τρόπων με τους οποίους οι ασθενείς μπορούν να βοηθηθούν και να συνεχίσουν να απολαμβάνουν μια λειτουργική καθημερινότητα. ‘Οπως συχνά έχει τονίσει και η στήλη μας, το κλειδί μοιάζει να είναι η αποδοχή του πόνου. Σε αυτή τη βάση χρειάζεται να επανακαθορίσουμε τη σχέση με το σώμα μας, να το ακούμε και να το φροντίζουμε αποκτώντας παράλληλα έλεγχο της κατάστασ;eής μας. Έτσι έχει νόημα αντί να προσποιούμαστε πώς τίποτα δεν έχει αλλάξει την καθημερινότητά μας, να την “φέρουμε στα μέτρα μας” με τα νέα δεδομένα, επανακαθορίζοντας τί είναι φυσιολογικό και οργανώνοντας ένα νέο τρόπο ζωής. Σίγουρα υπάρχουν περιορισμοί, υπάρχουν όμως και δυνατότητες και το να εστιάσουμε σε αυτές είναι σίγουρα πιο βοηθητικό.
Η Dr Francine Toye, του Ορθοπεδικού Κέντρου του Nuffield, Oxford University Hospitals NHS Trust, εξηγεί πώς είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να είναι καλά ενημερωμένος για την κατάσταση του. Ενισχύει όμως και την άποψη πώς η συζήτηση και το “μοίρασμα¨των εμπειριών μας με το χρόνιο πόνο με άλλα άτομα που βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις είναι αυτό που τελικά βοηθάει περισσότερο; η αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι και πως είναι ο πόνος και η συναισθηματική αναστάτωση που προκαλεί που μας κάνει να αισθανόμαστε “όχι ο εαυτός” μας.
Είναι σημαντικό να ζητάμε βοήθεια όπου τη χρειαζόμαστε. Δεν επιβαρύνουμε κανέναν, αλλά αντιθέτως πρόκειται για μία πολύ ανθρώπινη και θεμιτή επικοινωνία. Αντίστοιχα, δε χρειάζεται να πιέζουμε τον εαυτό μας να κάνει όλο και περισσότερο σε μια προσπάθεια να πείσουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε καλά. Χρειάζεται να ακολουθούμε τους ρυθμούς που το σώμα μάς μας υποδεικνύει. Να μην αποσυρόμαστε με τον φόβο του πόνου αλλά και να μην το παρακάνουμε και τελικά επιδεινώνουμε την κατάστασή μας. Η συμβίωση με τον χρόνιο πόνο δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά η επικοινωνία και το μοίρασμα του βιώματος θα σας βοηθήσουν να τον αντιμετωπίσετε αποτελεσματικότερα.
Κέλλυ Μπούσια
www.analyticpsychotherapy.gr
Πηγές:
University of Warwick. (2013, December 4). “The daily struggle of living with chronic pain creates a ‘new self’.” Medical News Today.
http://www.medicalnewstoday.com/releases/269598.
