Η ψυχανάλυση είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, που θεμελίωσε ο Sigmund Freud. Πολλές φορές θεωρείται συνώνυμη με την ψυχοθεραπεία αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Η ψυχανάλυση τονίζει τη σημασία των παιδικών εμπειριών στο σχηματισμό της προσωπικότητας. Η κλασική φροϋδική θεωρία έχει τροποποιηθεί από τους επιγόνους του Freud, ωστόσο παραμένει αμετάβλητη η κεντρική άποψη ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται κατά κύριο λόγο από ασυνείδητες δυνάμεις που πηγάζουν από πρωτόγονες συναισθηματικές ανάγκες, παρά από τη λογική.

Πως γίνεται

Η διαδικασία που ακολουθεί η ψυχανάλυση είναι σε γενικές γραμμές η ακόλουθη: Ο ασθενής (έτσι αποκαλείται κατά την ψυχανάλυση το άτομο που έχει πρόβλημα) ξαπλώνει σε ένα ντιβάνι, όπου και ενθαρρύνεται να μιλήσει ελεύθερα για ό,τι το απασχολεί. Ο ασθενής δεν έχει οπτική επαφή με τον θεραπευτή και αυτό γίνεται για να εξασφαλιστεί η ουδετερότητα του αναλυτή. Η απολύτως ελεύθερη έκφραση (χωρίς καμία παρέμβαση ή λογοκρισία εκ μέρους του θεραπευτή) των βιωμάτων και σκέψεων του ασθενούς ως σκοπό έχει τη συνειδητοποίηση των τραυματικών του εμπειριών (ελεύθεροι συνειρμοί).

Η κυριότερη φάση στην ψυχανάλυση είναι η μεταβίβαση κατά την οποία ο ασθενής αντιδρά ως προς τον αναλυτή του σαν να ήταν ένα σημαντικό πρόσωπο από το παρελθόν. Η εξωτερίκευση αυτή προκαλεί σημαντική ανακούφιση διότι ο ασθενής λαμβάνει από τον θεραπευτή κατανόηση και υποστήριξη.

Πόσο διαρκεί

Η ψυχανάλυση Ο αναλυτής συναντάται με τον ασθενή 4-5 φορές την εβδομάδα (διάρκεια συνεδρίας 50-60 λεπτά) για 2-5 χρόνια.

Ενδείκνυται για τη θεραπεία διαταραχών προσωπικότητας. Δεν προτείνεται για θέματα που χρήζουν άμεση θεραπευτική παρέμβαση όπως οι φοβίες, οι κρίσεις πανικού και ο αυτοκτονικός ιδεασμός.