Psychopedia.gr

Κρίση πανικού: Πως συνδέεται με προηγούμενα τραυματικά γεγονότα και απειλεί την υγεία μας

Της Ισμήνης Αραμπατζή, τελειόφοιτη Ψυχολογίας Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων,

Η κρίση πανικού είναι ένας ορός καθόλου άγνωστος σε πολλούς καθώς σύμφωνα με έρευνες, περίπου το ένα τρίτο του παγκοσμίου πληθυσμού έχει βιώσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του. Η προσβολή πανικού είναι μια περίοδος έντονου τρόμου, άγχους και αισθημάτων επικείμενου θανάτου η οποία κορυφώνεται μέσα σε 10 λεπτά και συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα όπως η ναυτία, ο πόνος στο στήθος, η ζάλη, η εφίδρωση, το λαχάνιασμα, η αίσθηση ότι η καρδιά ‘’πάει να σπάσει’’, το μυρμήγκιασμα των ακρών και το τρέμουλο ενώ είναι πιθανό κατά τη διάρκεια της προσβολής πανικού να εμφανιστούν και τα συμπτώματα της αποπροσωποποίησης (αίσθηση ότι το άτομο βρίσκεται έξω από το σώμα του) και της αποπραγματοποίησης (αίσθηση ότι ο κόσμος δεν είναι πραγματικός).

Στον πυρήνα της μια κρίση πανικού είναι μια υπερβολική αντίδραση της φυσιολογικής απόκρισης του εγκεφάλου απέναντι στον κίνδυνο. Αυτή η απόκριση ξεκινά από την αμυγδαλή, το κέντρο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την αντίληψη και την επεξεργασία του φόβου με αποτέλεσμα να ενεργοποιεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα το οποίο με τη σειρά του απελευθερώνει την ορμόνη της αδρεναλίνης στο σώμα αυξάνοντας τους καρδιακούς παλμούς και την αναπνοή.

Είναι πιθανό στοιχεία από το περιβάλλον μας να επαναφέρουν την μνήμη προηγούμενων τραυματικών γεγονότων προκαλώντας έτσι μια κρίση πανικού ή ακόμη και ο ίδιος ο φόβος της κρίσης πανικού να προκαλέσει μια τέτοια προσβολή.

Οι κρίσεις πανικού μπορεί να αποτελούν ‘’μέρος’’ κάποιας αγχώδους διαταραχής όπως η διαταραχή μετατραυματικού στρες, η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή και η κοινωνική αγχώδης διαταραχή. Αν το άτομο αναφέρει επανειλημμένες και απροσδόκητες κρίσεις πανικού από τις οποίες τουλάχιστον μία από αυτές για ένα μηνά η περισσότερο ακολουθείται από ανησυχία πως θα υπάρξουν και άλλες ή/και από σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά του ατόμου εξαιτίας αυτών τότε μπορεί να δοθεί η διάγνωση της διαταραχής πανικού, η οποία συνήθως ξεκινά από την εφηβεία και μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες με την πάροδο του χρόνου. Σύμφωνα με έρευνες, οι επανειλημμένες κρίσεις πανικού μπορεί να προκαλέσουν μείωση της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου και μόνο αν αντιμετωπιστούν σωστά μπορεί κάτι τέτοιο να αναστραφεί.

Έχει αποδειχθεί ότι οι πιο αποτελεσματικές μέθοδοι αντιμετώπισης των κρίσεων πανικού και της διαταραχής πανικού είναι:

α) οι φαρμακευτικές παρεμβάσεις, με βραχυπρόθεσμα οφέλη οι οποίες περιλαμβάνουν την χορήγηση βενζοδιαζεπινων ήSSRI’s. Ωστόσο, το πρόβλημα με τη φαρμακευτική θεραπεία είναι η συχνή υποτροπή μετά την διακοπή της και

β) η γνωστικό-συμπεριφορική προσέγγιση (CBT) η οποία έχει μακροπρόθεσμα οφέλη και περιλαμβάνει χαλάρωση του ατόμου για την μείωση της φυσιολογικής διέγερσης σε στιγμές στρες, γνωσιακές διεργασίες για την αλλαγή των ουσιών που προκαλούν πανικό και συμπεριφοριστικές διαδικασίες για τον έλεγχο των συμπτωμάτων του πανικού. Στόχος της παρέμβασης αυτής είναι να διδάξει στο άτομο πως αυτό που φοβάται δε πρόκειται στα αλήθεια να συμβεί καθώς και να ελέγχει τι θα τον αναστατώσει και τι όχι. Σύμφωνα με έρευνες ποσοστό άνω του 80% που ακολούθησε την θεραπεία απαλλάχθηκε από τις κρίσεις πανικού.

Οι κρίσεις πανικού αποτελούν συχνό φαινόμενο της εποχής μας και η σωστή ενημέρωση και ευαισθητοποίηση μπορεί να προσφέρει γρηγορότερη ανακούφιση στα άτομα που τις βιώνουν, πάντοτε, βέβαια, με τη σωστή καθοδήγηση ενός ειδικού ψυχικής υγείας καθώς είναι ο μόνος που μπορεί να κρίνει ποια θεραπευτική προσέγγιση ταιριάζει σε κάθε άτομο ξεχωριστά.

Για περισσότερα άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://psychopedia.gr/

 

Bιογραφικό Ισμήνης Αραμπατζή

Ονομάζομαι Αραμπατζή Ισμήνη και είμαι  φοιτήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Η μεγάλη μου αγάπη για την επιστήμη αυτή με παρακινεί διαρκώς να ενημερώνομαι και να εκπαιδεύομαι όσο το δυνατόν περισσότερο παρακολουθώντας σεμινάρια από διάφορους τομείς της ενώ οι κλάδοι που πάντα καταφέρνουν να με εμπνέουν αφορούν την Κλινική Ψυχολογία και τη Θεραπεία Ζεύγους.

 

 

Πηγές:

American Psychiatric Association. (2013). Διαγνωστικάκριτήριααπό DSM-V. ΙατρικέςεκδόσειςΛίτσας

Kring, A.M.& Davidson, G.C.& Neale, J.M.& Johnson, S.L. (2010). Ψυχοπαθολογία. Εκδόσεις Gutenberg

BennetP. (2010). Κλινική Ψυχολογία και Ψυχοπαθολογία. Εκδόσεις Πεδίο

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο