Μια κοινή ερώτηση για τους νέους γονείς είναι η εξής: “Είναι καλό μωρό να κοιμάται στο ίδιο κρεββάτι με τους γονείς;”
Αυτό συνήθως σημαίνει, “Είναι το μωρό σας ικανοποιημένο και κοιμάται καλά;”
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, το πόσο καλά κοιμάται ένα μωρό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι κρίνουν τους νέους γονείς. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο βρεφικός ύπνος αποτελεί μεγάλη ανησυχία και θέμα συζήτησης για πολλές οικογένειες.
Στις δυτικές χώρες, εμφανίστηκε ένας νέος κλάδος θεραπευτών και ειδικών συμβούλων, οι οποίοι προσφέρουν να βοηθήσουν τους γονείς να μάθουν τα μωρά τους να κοιμούνται μόνα τους σε μια κούνια και να μένουν όλη τη νύχτα. Αλλά αυτή η ιδέα των μωρών να κοιμούνται ανεξάρτητα και χωρίς να ξυπνούν δεν είναι κοινή παντού στον κόσμο και είναι πολύ διαφορετική από το πώς κοιμούνταν τα μωρά για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας.
Η κοινή χρήση κρεβατιού από τους γονείς ήταν ο κανόνας για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας και εξακολουθεί να είναι σε πολλές χώρες.
Πριν από τον 19ο αιώνα, οι νέοι γονείς στην Αγγλία δεν ανησυχούσαν πολύ για τον ύπνο των βρεφών. Οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων μητέρων και μωρών, συχνά κοιμόντουσαν σε στενή επαφή μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο, αν ένα μωρό ξυπνούσε τη νύχτα, κάποιος ήταν πάντα εκεί για να ανταποκριθεί γρήγορα.
Αυτό άλλαξε με τη Βιομηχανική Επανάσταση το 1800. Εμφανίστηκαν περισσότερες οικογένειες της μεσαίας τάξης και η ανεξαρτησία έγινε πιο σημαντική. Οι μεγαλύτερες ώρες εργασίας έκαναν τον αδιάκοπο ύπνο πιο επιθυμητό και περισσότεροι γονείς άρχισαν να ζουν μακριά από την ευρύτερη οικογένειά τους. Σήμερα, οι συμβουλές για γονείς συχνά τονίζουν τα αυστηρά προγράμματα ύπνου και το να κοιμούνται μόνα τα μωρά για να προωθήσουν την ανεξαρτησία. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτό δεν ήταν πάντα ο κανόνας και εξακολουθεί να μην ισχύει σε πολλά μέρη του κόσμου.
Η διαμάχη για το μοίρασμα του κρεβατιού
Η κοινή χρήση κρεβατιού παραμένει μια αμφιλεγόμενη αλλά κοινή πρακτική ανατροφής. Ορισμένοι ειδικοί προειδοποιούν εναντίον του (πριν από την ηλικία των 6 μηνών) λόγω της συσχέτισής του με το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS), ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι έχει πιθανά οφέλη για την ανάπτυξη των παιδιών (Ball, Hooker, & Kelly, 1999; McKenna & McDade, 2005, Moon et al., 2022). Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους γονείς να μοιράζονται το κρεβάτι τους, αλλά για μερικούς, είναι ο μόνος τρόπος για να διαχειριστούν την υπερβολική κόπωση και το συχνό βρέφος που ξυπνά τη νύχτα.
Ωστόσο, υπάρχουν λίγα επιστημονικά στοιχεία σχετικά με τις ψυχολογικές επιπτώσεις της κοινής χρήσης κρεβατιού στα παιδιά (Barry & McKenna, 2022). Οι ερευνητές δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν πειράματα για αυτό το θέμα ζητώντας από μια ομάδα γονέων να μοιράζονται το κρεβάτι τους ενώ από μια άλλη ομάδα όχι, επειδή αυτή είναι μια προσωπική επιλογή γονέων. Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, η καλύτερη προσέγγιση είναι οι παρατηρητικές προοπτικές διαχρονικές μελέτες. Αυτές οι μελέτες παρακολουθούν τα παιδιά με την πάροδο του χρόνου, καταγράφοντας διάφορες μετρήσεις της συναισθηματικής και συμπεριφορικής τους ανάπτυξης από την πρώιμη παιδική ηλικία έως τα επόμενα χρόνια.
Η κοινή χρήση κρεβατιού επηρεάζει την ψυχολογική ανάπτυξη του μωρού;
Σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην οποία συμμετείχαν 16.599 παιδιά από την ηλικία των 9 μηνών έως την ηλικία των 11 ετών, με κοινωνικοοικονομικά διαφορετικούς συμμετέχοντες από την Αγγλία, την Ουαλία, τη Σκωτία και τη Βόρεια Ιρλανδία, οι γονείς ανέφεραν εάν μοιράζονταν το κρεβάτι με τα μωρά τους στους 9 μήνες. Τους ζητήθηκε επίσης να αναφέρουν εάν παρατήρησαν σημεία κατάθλιψης και άγχους (που ονομάζονται «εσωτερικευτικά συμπτώματα») και επιθετικότητας και υπερκινητικότητας (που ονομάζονται «εξωτερικευτικά συμπτώματα») στα παιδιά τους επανειλημμένα στις ηλικίες 3, 5, 7 και 11 ετών.
- Το 56,4 % είχε χαμηλά επίπεδα εσωτερικευόμενων και εξωτερικευμένων συμπτωμάτων που παρέμειναν χαμηλά.
- Το 27,2 % ξεκίνησε με συμπτώματα χαμηλής εσωτερίκευσης που αυξάνονταν και μέτρια συμπτώματα εξωτερίκευσης που μειώθηκαν με την πάροδο του χρόνου.
- Το 7,5 % είχε μέτρια επίπεδα τόσο εσωτερικευμένων όσο και εξωτερικευμένων συμπτωμάτων που μειώθηκαν με την πάροδο του χρόνου.
- Το 8,9 % είχε σοβαρά και χρόνια συμπτώματα: αρχικά συμπτώματα χαμηλής εσωτερίκευσης που αυξήθηκαν και υψηλά επίπεδα εξωτερικευμένων συμπτωμάτων που παρέμειναν σταθερά με την πάροδο του χρόνου.
Δεν υπήρχαν δεσμοί μεταξύ της κοινής χρήσης του κρεβατιού στους 9 μήνες και της συχνότητας εσωτερίκευσης ή εξωτερίκευσης των συμπτωμάτων στην παιδική ηλικία. Άλλα χαρακτηριστικά που συνδέονται με την κοινή χρήση κρεβατιού, όπως η χαμηλή εκπαίδευση των γονέων και η μητρική ψυχολογική δυσφορία συνδέθηκαν με τη συχνότητα συμπτωμάτων. Έτσι, η πιθανότητα να ανήκει κάποια οικογένεια στη συχνότητα εσωτερίκευσης και εξωτερίκευσης των συμπτωμάτων εξηγείται από άλλους παράγοντες που σχετίζονται με την κοινή χρήση κρεβατιού και όχι από την ίδια την κοινή χρήση κρεβατιού.
Αυτό το εύρημα είναι καθησυχαστικό για τους γονείς που ανησυχούν για το πώς η κοινή χρήση κρεβατιού μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού τους.
Επιπλέον, ευθυγραμμίζεται με την προηγούμενη έρευνά μας, η οποία διαπίστωσε ότι η κοινή χρήση κρεβατιού δεν επηρεάζει τον σχηματισμό ασφαλούς προσκόλλησης βρέφους-μητέρας (Bilgin & Wolke, 2022).
Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/
Για να ενημερώνεστε για όλα τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που αφορούν την Ψυχοπαθολογία και την Παιδοψυχολογία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/
Πηγή: https://www.psychologytoday.com
