Η αντιμετώπιση της θλίψης και της απώλειας είναι μια πραγματικότητα που όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε, στον βαθμό που μπορούμε. Η εμπειρία της θλίψης είναι διαφορετική για όλους και δεν έχει χρονοδιάγραμμα. Η θλίψη, ωστόσο, είναι απαραίτητο μέρος των διεργασιών αντιμετώπισης και επούλωσης.

Ο πρόσφατος θάνατος ενός αγαπημένου μας προσώπου μας κάνει να δημιουργούμε ουσιαστικά ένα δικό μας περιβάλλον, στο οποίο μπορούμε να ζήσουμε για μια περιόδο. Το περιβάλλον αυτό είναι έτσι διαμορφωμένο από εμάς ώστε να μην μπορούν άλλα άτομα να το καταλάβουν. Δυο συνθήκες ισχύουν κατά την περίοδο της θλίψης μετά από ένα τραγικό γεγονός και οι οποίες χαρακτηρίζουν το περιβάλλον που δημιουργούμε. Η πρώτη συνθήκη είναι αυτή της απόλυτης απομόνωσης, κατάθλιψης και μοναξιάς και η δεύτερη είναι αυτή της δημιουργίας έμπνευσης, επιθυμίας και πάθους για ζωή.

Για όλο τον πόνο που φέρνει, η θλίψη υπάρχουν πολλά μαθήματα ζωής που μπορεί να μας διδάξει: 

Η θλίψη μας διδάσκει ότι η απώλεια είναι αναπόφευκτη.
Η θλίψη μάς διδάσκει να μην θεωρούμε τους αγαπημένους μας ως δεδομένο.
Η θλίψη μας διδάσκει για την πίστη μας.
Η θλίψη μας διδάσκει να είμαστε υπομονετικοί.
Η θλίψη μάς διδάσκει ότι πρέπει να ζούμε κάθε μέρα δημιουργώντας αναμνήσεις που θα μας παρηγορούν, αφού οι αγαπημένοι μας φύγουν.
Η θλίψη μάς διδάσκει για τα συναισθήματά μας.
Η θλίψη μας διδάσκει ότι είναι απαραίτητο να θρηνήσουμε. Μας επιτρέπει να προχωρήσουμε.
Η θλίψη μας διδάσκει να βρούμε το σκοπό μας στη ζωή.
Η θλίψη μας διδάσκει ότι ο πόνος και η χαρά μπορούν να συνυπάρχουν.
Η θλίψη μάς διδάσκει να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας.

Πώς να βοηθήσουμε ένα άτομο που θρηνεί

Εάν γνωρίζουμε κάποιο άτομο που έχει χάσει έναν αγαπημένο του πρόσωπο, οι παρακάτω προτάσεις μπορεί να το βοηθήσουν:

Να μπορούμε να ακούμε: Μπορούμε να ακολουθήσουμε τις συμβουλές του μουσικού Michael McLean. Όταν κάποιος θρηνεί πρέπει να είμαστε εκεί και χωρίς να μιλάμε πολύ. Ο θλιμμένος άνθρωπος πρέπει να ακουστεί και να αισθάνεται ότι κάποιος νοιάζεται. Η θλίψη είναι μια προσωπική εμπειρία, μια εμπειρία που ανήκει αποκλειστικά στο άτομο που τη βιώνει και πρέπει να τους συμπεριφερθούμε με τον σεβασμό και τον χρόνο που του αξίζει. Ακούγοντας κάποιον που θρηνεί είναι ένα ανεκτίμητο δώρο.

Να είστε ένας φύλακας: Σε μια έντονα οδυνηρή και γεμάτη θλίψη περίοδο, μπορούμε να είμαστε το άτομο μέσω του οποίου οι πληροφορίες φιλτράρονται για διάδοση. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι άλλοι φίλοι, μέλη της οικογένειας και γνωστοί σας ζητούν πληροφορίες για τον φίλο σας. Κοινωνικοποιήστε τη θλίψη με απαντήσεις όπως: “Υπάρχουν καλές μέρες και κακές μέρες – και μάλλον θα είναι για μεγάλο χρονικό διάστημα.” Ή, “Η θλίψη ποτέ δεν σταματά πραγματικά. Είναι κάτι που μεταφέρετε μαζί σας με διαφορετικούς τρόπους για το υπόλοιπο της ζωής σας. ”

Η θλίψη χρειάζεται υποστήριξη

Η διαδικασία θλίψης μπορεί να είναι μακρά και μοναχική. Όταν θρηνούμε πρέπει να πάρουμε το χρόνο που μας χρειάζεται, είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε όλα τα άσχημα συναισθήματα που μας δημιουργούνται και βέβαια να αποδεχθούμε την υποστήριξη και την φροντίδα των ατόμων που είναι κοντά μας.

Η συζήτηση για τη θλίψη είναι ένα σημαντικό μέρος της θεραπείας. Η αίσθηση του ψυχολογικού βάρους και η ενσυναίσθηση που εκφράζονται για την απώλεια μπορούν να μας δυσκολέψουν και αυξήσουν το χρόνο που θα κάνουμε για να ανακάμψουμε. Εάν καταλάβουμε ότι επιθυμούμε και έχουμε ανάγκη να επικοινωνήσουμε με ένα Ειδικό Ψυχικής Υγείας δεν θα πρέπει να διστάσουμε.

Για περισσότερα άρθρα ψυχολογίας μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας κάνοντας κλικ εδώ: https://psychopedia.gr/