Μια πρόσφατη μελέτη με επικεφαλής έναν επιστήμονα στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ντάλας εντόπισε πρώιμους παράγοντες κινδύνου που συνδέονται με την ιδιοσυγκρασία των παιδιών και μια νευρική διαδικασία που θα μπορούσε να προβλέψει εάν ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει κατάθλιψη και άγχος στην εφηβεία και την πρώιμη ενήλικη ζωή.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στις 26 Οκτωβρίου στο JAMA Psychiatry, παρακολούθησε μια ομάδα 165 ατόμων από 4 μηνών, μεταξύ 1989 και 1993, έως την ηλικία των 26 ετών.

Ο Δρ Alva Tang, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο School of Behavioral and Brain Sciences και αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που είναι περισσότερο ντροπαλοί, συγκρατημένοι στην πρώιμη παιδική ηλικία και που επίσης δεν ανταποκρίνονται συνήθως σε πιθανές ανταμοιβές ως έφηβοι είναι ευάλωτοι σε ανάπτυξη κατάθλιψης αργότερα στη ζωή, περισσότερο από το άγχος.

«Τα ευρήματα υπογραμμίζουν διαφορετικούς μηχανισμούς στον εγκέφαλο και τους συσχετίζουν με το ποιος διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξει διαφορετικά προβλήματα ψυχικής υγείας», είπε ο Tang, ο οποίος διεξήγαγε την έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Maryland, College Park, πριν ενταχθεί στο UT Dallas τον Αύγουστο. «Αυτά τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να ενημερώσουν την ανάπτυξη θεραπειών με γνώμονα την πρόληψη, προσαρμοσμένες στο άτομο».

Όταν τα μωρά εκτίθενται σε νέα αντικείμενα, ανθρώπους ή καταστάσεις, κάποια αντιδρούν θετικά και τα πλησιάζουν χωρίς φόβο, ενώ άλλα απαντούν με επιφυλακτικότητα ή αποφυγή.

«Γνωρίζουμε ότι τα ντροπαλά παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν αγχώδεις διαταραχές αργότερα, ιδιαίτερα κοινωνικό άγχος, που ξεκινά από τα τέλη της παιδικής ηλικίας έως την εφηβεία», είπε ο Tang. «Λιγότερα έχουν γίνει γνωστά για την κατάθλιψη, η οποία γενικά εμφανίζεται αργότερα, στη νεαρή ενήλικη ζωή. Αλλά γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που είχαν μια αγχώδη διαταραχή έχουν 50% έως 60% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη αργότερα στη ζωή τους, επομένως τα παιδιά με αναστολή θα πρέπει επίσης να έχουν υψηλότερο κίνδυνο για κατάθλιψη».

Η έρευνα του Tang είναι μοναδική για τον χαρακτηρισμό των πρώιμων ιδιοσυγκρασιακών κινδύνων και το παρατεταμένο χρονικό διάστημα που μελετήθηκαν. «Για να δείξουμε οποιαδήποτε σχέση με την αύξηση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης με την πάροδο του χρόνου, πρέπει να παρακολουθούμε τα υποκείμενα για δεκαετίες, επειδή τα σύνδρομα πλήρους εμφάνισης συνήθως δεν εμφανίζονται μέχρι τη νεαρή ενήλικη ζωή», είπε. Ως μικρά παιδιά, τα άτομα κατηγοριοποιήθηκαν είτε ως ντροπαλά, είτε ως μη ντροπαλά.

Ως έφηβοι, υποβλήθηκαν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία, ενώ ολοκλήρωσαν μια εργασία για να μετρήσουν την αντίδραση του εγκεφάλου τους στην πρόβλεψη ανταμοιβών — σε αυτή την περίπτωση, προσπαθώντας να κερδίσουν χρήματα. «Εξετάσαμε μια περιοχή του εγκεφάλου που έχει μελετηθεί καλά όσον αφορά την κατανόηση της κατάθλιψης στους ενήλικες, για να δούμε αν συνδέεται με δυσπροσαρμοστική επεξεργασία στα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου», είπε ο Τανγκ. Ορισμένοι συμμετέχοντες στη μελέτη έδειξαν μεγάλη απόκριση σε αυτή την περιοχή του εγκεφάλου ως αντίδραση σε πιθανές χρηματικές ανταμοιβές.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η συσχέτιση μεταξύ της ντροπαλότητας στην ηλικία των 14 έως 24 μηνών και της επιδείνωσης των καταθλιπτικών συμπτωμάτων από τις ηλικίες 15 έως 26 ετών ήταν παρούσα μόνο μεταξύ εκείνων που εμφάνισαν επίσης μεγαλύτερη δραστηριότητα εγκεφαλικά ως έφηβοι. Δεν υπήρχε παρόμοια συσχέτιση με το άγχος.

«Διαπιστώσαμε ότι η συμπεριφορική ντροπαλότητα σχετιζόταν με την επιδείνωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων στην ενήλικη ζωή. Αυτό υποστηρίζει τον ισχυρισμό ότι αυτή η ιδιοσυγκρασία δείχνει μια ισχυρότερη σχέση με το αναπτυσσόμενο άγχος στην εφηβεία, αλλά στην ενήλικη ζωή συνδέεται πιο έντονα με την κατάθλιψη. Ωστόσο, δεν αναπτύσσουν όλα τα ντροπαλά παιδιά άγχος ή κατάθλιψη», είπε ο Tang.

«Ιδιαίτερα τα ντροπαλά παιδιά που εμφάνισαν πιο έντονη δραστηριότητα στον εγκέφαλο, άρα ήταν πιο πιθανό να εμφανίσουν μεγαλύτερη κατάθλιψη στη νεαρή ενήλικη ζωή».

Το άγχος και η κατάθλιψη είναι περίπλοκες καταστάσεις που θα μπορούσαν να προκληθούν από πολλούς παράγοντες – γενετικούς, περιβαλλοντικούς και άλλους, είπε ο Tang.

«Εδώ, δείχνουμε ισχυρές ενδείξεις ότι τόσο οι πρώιμοι παράγοντες κινδύνου ιδιοσυγκρασίας όσο και η δυσπροσαρμοστική νευρογνωστική επεξεργασία των ανταμοιβών εμπλέκονται και συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κατάθλιψης».

Για περισσότερα επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/

Πηγή:

Author: Stephen Fontenot
UT Dallas

Neuroscience News Home