Η θεραπεία σχέσης παιδιού-γονέα (CPRT) ή αλλιώς Filial Τherapy, είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που ενσωματώνει πτυχές τόσο της Οικογενειακής θεραπείας όσο και της Παιγνιοθεραπείας (PlayTherapy) για να βοηθήσει τα παιδιά ηλικίας 3-12 ετών να αντιμετωπίσουν προβλήματα συναισθηματικής, συμπεριφοράς, προσκόλλησης, προσαρμογής και αυτοεκτίμησης.

Διδάσκοντας στους γονείς δεξιότητες εξάσκησης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, μαθαίνουν να γίνονται οι «πρωταρχικοί παράγοντες αλλαγής» για τα παιδιά τους. Στη θεραπεία συμμετέχουν γονείς και παιδί και τον συντονισμό αναλαμβάνει ο θεραπευτής.

Οι γονείς μπορούν να εκπαιδευτούν κατάλληλα ώστε να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά τους με τρόπο που να έχει θετικά αποτελέσματα. Καθώς το παιδί επικοινωνεί τα συναισθήματά του μέσω του παιχνιδιού, ο γονέας τα καταλαβαίνει καλύτερα και συντονίζεται στις ανάγκες του.

Το παιδί δεν είναι το μόνο που ωφελείται από τη θεραπεία, αλλά στην πραγματικότητα όλοι οι εμπλεκόμενοι βιώνουν θετικές αλλαγές. Αυτό περιλαμβάνει αυξημένη ενσυναίσθηση από την πλευρά του γονέα, το παιδί νιώθει πιο άνετα να εκφράσει τις ανησυχίες του, μείωση των προβληματικών συμπεριφορών του παιδιού και τα πιο υγιή όρια εντός της οικογένειας.

Τεχνικές που χρησιμοποιούνται στη Filial Therapy

1. Δομή: Περιλαμβάνει τον καθορισμό ενός χώρου από τον γονέα για να παίξει το παιδί. Ενώ οι γονείς τους παρέχουν παιχνίδια, όπως μαριονέτες, λούτρινα ζωάκια, μάσκες, κουκλόσπιτα και είδη τέχνης, ενημερώνουν επίσης τα παιδιά τους ότι μπορούν να διαλέξουν και να αλληλεπιδράσουν με ό,τι παιχνίδι τους αρέσει.

Στοχεύει να διασφαλίσει ότι ο γονέας και το παιδί έχουν ένα περιβάλλον ή χώρο όπου συμβαίνουν θεραπευτικές αλληλεπιδράσεις. Επιπλέον, αφήνοντας τα παιδιά να πάρουν το προβάδισμα κατά τη διάρκεια των συνεδριών παιχνιδιού θα τα ενθαρρύνει να συμμετέχουν στη διαδικασία αντί να την αποφεύγουν.

2. Ενσυναισθητική ακρόαση: O γονέας δίνει πλήρη προσοχή στο παιδί του. Παρατηρεί προσεκτικά τη γλώσσα του σώματος, τις εκφράσεις του προσώπου και τον τόνο της φωνής του παιδιού. Σε αντίθεση με τις τυπικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, η ενσυναισθητική ακρόαση είναι μια ειδική δεξιότητα, καθώς περιλαμβάνει την άνευ όρων αποδοχή. Όταν οι γονείς παραμερίζουν τις δικές τους κρίσεις και αποφεύγουν να δίνουν προτάσεις, τα παιδιά αισθάνονται κατανοητά και αποδεκτά, γεγονός που τους επιτρέπει να απελευθερώσουν τα συναισθήματά τους.

Με βάση το τι λέει το παιδί του ή το πώς ενεργεί κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο γονέας μπορεί στη συνέχεια να σκεφτεί και να προσπαθήσει να καταλάβει τι περνάει το παιδί. Για παράδειγμα, ένα παιδί που είναι πάντα θυμωμένο μπορεί να κάνει μερικούς γονείς να πιστέψουν ότι είναι ανυπάκουοι (και άλλοι γονείς κατηγορούν και τον εαυτό τους), αλλά το παιδί στην πραγματικότητα αντιμετωπίζει μια δυσκολία που τους έκανε να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο.

3. Φανταστικό παιχνίδι με επίκεντρο το παιδί: Το παιδί επιτρέπεται να αναλάβει τον ηγετικό ρόλο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ελεύθερο να επιλέξει ποια παιχνίδια θα χρησιμοποιήσει, τους χαρακτήρες που θα απεικονίσει, καθώς και τα σενάρια τους (π.χ. στην τάξη, στο νοσοκομείο, στο παντοπωλείο, στο γραφείο, στον οδοντίατρο ή στον κτηνίατρο, ή σε ένα πάρτι). Ο ρόλος του γονέα να παρατηρεί και όχι να επικρίνει.

Το παιδοκεντρικό φανταστικό παιχνίδι στοχεύει στη δημιουργία μιας ασφαλούς ατμόσφαιρας, που επιτρέπει τη δημιουργική έκφραση. Παρέχει πολλές ευκαιρίες στα παιδιά να ασκήσουν τη δημιουργικότητά τους και να μάθουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων ώστε να αποκτήσουν ανθεκτικότητα.

4. Θέσπιση ορίων: Οι γονείς εκπαιδεύονται στον καθορισμό ορίων. Παρόλο που τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν το σενάριο του παιχνιδιού τους, οι γονείς πρέπει να θέτουν τα απαραίτητα όρια. Πριν ξεκινήσει η συνεδρία, οι γονείς μπορούν να υπενθυμίζουν στο παιδί ότι δεν επιτρέπεται να καταστρέφει παιχνίδια, να σας χτυπά ή να σας πετάει παιχνίδια και να σκαρφαλώνει ή να πηδά πάνω στα έπιπλα.

Η ρύθμιση ορίων στοχεύει στην προώθηση της ασφάλειας και στην πρόληψη πιθανών κινδύνων. Θεραπευτής, γονείς και παιδί συνεργάζονται με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να μειωθεί η παιδική επιθετικότητα και να αναδειχθεί η σημασία του σεβασμού των άλλων ανθρώπων.

Η Filial Therapy (θεραπεία σχέσης παιδιού-γονέα μπορεί να βοηθήσει με τις ακόλουθες καταστάσεις:

• Άγχος (Παιδικό – Γονέων)
• Ζητήματα προσκόλλησης, όπως μια αγχώδης προσκόλληση
• Παιδικό τραύμα, όπως τραύμα υιοθεσίας
• Συναισθηματική παραμέληση
• Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/ Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ)
• Διαταραχές συμπεριφοράς
• Κατάθλιψη
• Αντιθετική προκλητική διαταραχή (ODD)
• Ψυχολογικά προβλήματα που προκύπτουν από μια χρόνια ασθένεια

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη σημασία και τη χρήση της Filial Therapy μπορείτε να δείτε το ΝΕΟ Επιμορφωτικό Πρόγραμμα: Εφαρμοσμένη Παιγνιοθεραπεία – Κλινικές παρεμβάσεις στα παιδιά και την οικογένεια.

Έναρξη: Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2024

Πιστοποιημένο Πρόγραμμα κατά το πρότυπο QTL της ACTA – Τεχνοβλαστός Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Για αναλυτικές λεπτομέρειες μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://www.seminars-psychopedia.gr/seminaria/seminaria-dia-zosis/paidopsychologia-seminaria/pistopoiimeno-epimorfotiko-programma-efarmosmeni-paigniotherapeia-klinikes-paremvaseis-sta-paidia-kai-tin-oikogeneia/

Πηγή: https://www.choosingtherapy.com/