Tης Ευρυδίκης Νεραντζή Ψυχολόγου ΑΠΘ, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας Εκπαιδεύτρια Θεραπευτικής, Συμβουλευτικής Μεκ/ση στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες

O Αυτισμός είναι μια Διάχυτη Διαταραχή της ψυχολογικής Ανάπτυξης  του ατόμου.

Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο του αυτισμού δείχνει να έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις, καθώς συναντάται  σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ) σε αναλογία 1/166 άτομα, όταν πριν από 20 περίπου χρόνια ήταν 1/10,000. Ο αυτισμός πλήττει αποφασιστικά 3 βασικές περιοχές της ανθρώπινης προσωπικότητας:

1) την κοινωνική αλληλεπίδραση του ατόμου

2) την επικοινωνία (διαταραχές λόγου και ομιλίας)

3) την εμφάνιση στερεότυπων  συμπεριφορών  ή εμμονών με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα

Τα πρώτα συμπτώματα του αυτισμού λαμβάνουν χώρα ήδη από την βρεφική –νηπιακή ηλικία όπως: το βρέφος να  μην κοιτάει την μητέρα όταν εκείνη το θηλάζει, να μην  ανταποκρίνεται στο χαμόγελο, να μην δείχνει, ή να  μην χαιρετάει κ.α. Χαρακτηριστικά που θα μπορούσαμε ίσως να αποδώσουμε σε ένα  «καλόβολο βρέφος» ή νήπιο θα πρέπει  λοιπόν, να μας προβληματίσουν σοβαρά και  να συμβουλευτούμε άμεσα τον παιδίατρο.

Οι δυσκολίες συνεχίζονται και είναι πιο εμφανείς και χαρακτηριστικές, καθώς το παιδί μεγαλώνει. Ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού παρουσιάζει σοβαρές κοινωνικές δυσκολίες,  όπως να  μοιάζει να αγνοεί άλλα άτομα, να μην ξέρει πώς να συνδεθεί με άλλους, να παίξει, ή να κάνει νέους φίλους. Προτιμά να μην το αγγίζει κανείς, να μην το κρατάνε, ή να μην το αγκαλιάζουν. Προτιμά  να “ζει στο δικό του κόσμο”, σε απόσταση και αποκομμένο από τους άλλους.

Τα παιδιά με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού συχνά αρχίζουν να μιλάνε σε μεγαλύτερη ηλικία ή έχουν δυσκολίες στην λεκτική τους επικοινωνία (ανώμαλος  τόνος  φωνής, ή έντασης , ηχολαλία, επανάληψη ίδιων  λέξεων ή φράσεων  ξανά και ξανά,  κ.α.).

Σε ότι αφορά την μη λεκτική επικοινωνία του, βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η απουσία βλεμματικής επαφής. Επίσης, μπορεί να αντιδρά ασυνήθιστα σε νέα αξιοθέατα, μυρωδιές, υφές και ήχους. Συχνά, έχει ανώμαλη στάση του σώματος, ή έχει εκκεντρικό τρόπο να κινείται (πχ. περπατάει αποκλειστικά στις μύτες των ποδιών), κάνει συχνά «πεταρίσματα» με τα χέρια του ή με τα δάχτυλα του και έχει στερεότυπη κίνηση του σώματος του μπρος –πίσω.

Όμως παρά τις δυσκολίες, ολοκληρωμένες θεραπευτικές και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις έρχονται να μας αποδείξουν ότι το παιδί όχι μόνο  μπορεί να εκπαιδευτεί, αλλά και μπορεί να συνυπάρχει ακόμα και με ελάχιστες δυσκολίες μέσα στην σχολική τάξη και όχι απαραίτητα σε τάξη ειδικού σχολείου. Η ανάγκη συνεκπαίδευσης στο γενικό σχολείο (νηπιαγωγείο, δημοτικό) μπορεί να επιτευχθεί μέσω παράλληλης στήριξης (εκπαιδευτικός, ειδικό βοηθητικό προσωπικό ή σχολικός νοσηλευτής) που υποστηρίζουν το παιδί, εντός ή εκτός σχολικής τάξης και τα τελευταία χρόνια κερδίζει συνεχώς έδαφος.

Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/

Για να ενημερώνεστε για όλα τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που αφορούν την Ψυχοπαθολογία και την Παιδοψυχολογία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/