Psychopedia.gr

Η υπερβολική έμφαση στην ασφάλεια σημαίνει ότι τα παιδιά γίνονται πιο ανήσυχα και λιγότερο ανθεκτικά

Αντιμετωπίζουμε μια κρίση ψυχικής υγείας. Οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες είναι πιο καταθλιπτικοί, αυτοκτονικοί, ανήσυχοι και μόνοι από ποτέ.

Τα ποσοστά κατάθλιψης μεταξύ των εφήβων αυξάνονται από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μια εθνική έρευνα του 2018 διαπίστωσε ότι το 13,3% των εφήβων των ΗΠΑ βίωσαν ένα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο τον τελευταίο χρόνο.

Αλλά δεν είναι μόνο οι έφηβοι, αλλά υποφέρουν και οι νέοι ενήλικες. Μια διεθνής έρευνα του 2016 στα πανεπιστημιακά συμβουλευτικά κέντρα αποκάλυψε ότι το 50% των φοιτητών πανεπιστημίου αναζήτησαν βοήθεια για αισθήματα άγχους και το 41% για κατάθλιψη. Τα ποσοστά αυτοκτονιών αυξάνονται επίσης. Ο αριθμός των έφηβων κοριτσιών στις ΗΠΑ που πέθαναν από αυτοκτονία σχεδόν διπλασιάστηκε μεταξύ 2000 και 2015.

Τα στατιστικά στοιχεία ψυχικής υγείας για τους Καναδούς νέους είναι εξίσου ζοφερές. Το 2003, το 24% των Καναδών ηλικίας 15-30 ανέφεραν ότι η ψυχική τους υγεία ήταν είτε δίκαιη είτε κακή (σε σύγκριση με πολύ καλή ή εξαιρετική). Μέχρι το 2019, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί στο 40%.

Η πανδημία COVID-19 επιδείνωσε την ψυχική υγεία των καναδών νέων. Το 2020, το 58% των Καναδών ηλικίας 15-24 ανέφεραν δίκαιη ή κακή ψυχική υγεία και σχεδόν μία στις τέσσερις νοσηλεία για παιδιά και νέους ηλικίας 5-24 ετών οφειλόταν σε καταστάσεις ψυχικής υγείας.

Τι έχει αλλάξει την τελευταία δεκαετία για να εξηγήσει αυτή την αύξηση της κακής ψυχικής υγείας μεταξύ των νέων; Ορισμένοι ψυχολόγοι επισημαίνουν την πρόσφατη πολιτισμική έμφαση στην ασφάλεια ως μείζον ζήτημα.

Αλλαγή στην ασφάλεια των παιδιών

Τις προηγούμενες δεκαετίες, τα παιδιά από την Αμερική και τον Καναδά απολάμβαναν περισσότερη ελευθερία, παρόλο που υπήρχαν αυξανόμενα ποσοστά εγκληματικότητας. Το κύμα εγκληματικότητας στον Καναδά αυξήθηκε απότομα από τη δεκαετία του ’60 έως τη δεκαετία του ’80 έως ότου κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η καλωδιακή τηλεόραση έγινε ευρέως διαδεδομένη την ίδια περίοδο, πράγμα που σημαίνει ότι οι ειδήσεις για εγκλήματα εξαπλώθηκαν πιο μακριά και πιο γρήγορα από ποτέ.

Αυτό το κύμα ώθησε πρωτοβουλίες για την ασφάλεια, όπως η κοινή χρήση εικόνων εξαφανισμένων παιδιών σε κουτιά γάλακτος και εκπομπές εγκληματικότητας όπως το America’s Most Wanted. Δεν είναι περίεργο που οι γονείς έγιναν όλο και πιο φοβισμένοι και προστατευτικοί.

Τα ποσοστά εγκληματικότητας άρχισαν να μειώνονται τη δεκαετία του 1990, αλλά ο φόβος μεταξύ των γονέων παρέμεινε. Εδώ ξεκινά το πρόβλημα της υπερβολικής προσοχής. Η έννοια της ασφάλειας άρχισε να επεκτείνεται πέρα από τη σωματική ασφάλεια των παιδιών στη συναισθηματική και ψυχολογική άνεση. Αυτό αρνήθηκε στα παιδιά τις εμπειρίες που χρειάζονταν για να μάθουν και να αναπτυχθούν.

Η υπερπροστασία των γονέων έχει αποδειχθεί ότι ενθαρρύνει μη υγιείς μηχανισμούς αντιμετώπισης στα παιδιά. Τα υπερπροστατευμένα παιδιά είναι πιο πιθανό τόσο να εσωτερικεύουν προβλήματα (όπως στο άγχος και την κατάθλιψη) όσο και να τα εξωτερικεύουν (όπως στην παραβατικότητα, την περιφρόνηση ή την κατάχρηση ουσιών).

Μερικοί ψυχολόγοι προτείνουν ότι η υπερπροστασία μπορεί να μεταμορφωθεί σε αυτό που αποκαλούν «υπερασφάλεια», που διδάσκει στα παιδιά αρνητικά μοτίβα σκέψης παρόμοια με αυτά που βιώνουν οι ανήσυχοι και καταθλιπτικοί. Η ασφάλεια μπορεί να δώσει υπερβολική προτεραιότητα στην ασφάλεια ενός νεαρού ατόμου αποκλείοντας άλλες πρακτικές και ηθικές ανησυχίες.

Είναι φυσικό να θέλουμε να αποφύγουμε προβλήματα, αλλά η αποφυγή πραγμάτων που μας προκαλούν δυσφορία μπορεί να ενισχύσει την πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να χειριστούμε ορισμένα ζητήματα και, με την πάροδο του χρόνου, να μας κάνει λιγότερο ικανούς.

Μοτίβα σκέψης που δεν βοηθούν

Εδώ είναι τρία μοτίβα σκέψης που δεν είναι υγιή και που πρέπει οι γονείς να παρακολουθούν στον εαυτό τους και τα παιδιά τους.

Προσδιορίστε το αρνητικό φιλτράρισμα. Μην υποτιμάτε τα θετικά των εμπειριών όπως το παιχνίδι χωρίς επίβλεψη (χαρά, ανεξαρτησία, επίλυση προβλημάτων, εκτίμηση κινδύνου, ανθεκτικότητα) όταν εξετάζετε τις πιθανές αρνητικές συνέπειες.

Έχετε επίγνωση της διχοτομικής σκέψης. Μην πέσετε στην παγίδα του καλού ή του κακού. Υπάρχει ένας κόσμος πιθανοτήτων μεταξύ του ενός ή του άλλου. Η θεώρηση των ανθρώπων, των ιδεών, των τοποθεσιών ή των καταστάσεων είτε ως καλών είτε ως κακών (αλλά ποτέ και των δύο ή κάπου ενδιάμεσα) ενθαρρύνει μια πολωτική στάση «εμείς εναντίον αυτών» και εξαλείφει τις αποχρώσεις.

Αναγνωρίστε τη συναισθηματική λογική. Το να νιώθετε «ανασφαλείς» (άβολα ή ανήσυχα), δεν σημαίνει ότι είστε πραγματικά σωματικά ανασφαλείς. Εάν αποφύγετε κάθε άγχος, δεν θα μάθετε ποτέ να ξεπερνάτε τους στρεσογόνους παράγοντες ή να κατανοείτε πλήρως τις δυνατότητές σας. Η αποφυγή των εμποδίων μπορεί να μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε πιο αδύναμοι ή εύθραυστοι από ό,τι είμαστε.

Η έρευνα ακόμη υποστηρίζει ότι η υπερπροστατευτική ανατροφή των παιδιών (όπως η «γονική μέριμνα με ελικόπτερο») μειώνει την ευημερία, τα κίνητρα, την ανεξαρτησία και την ικανότητα των εφήβων να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με υγιή τρόπο.

Οι τάσεις των γενεών δείχνουν ότι σε όλα τα κοινωνικά και οικονομικά δημογραφικά στοιχεία, οι Αμερικανοί έφηβοι αναβάλλουν δραστηριότητες που θεωρούν «ενήλικες» και δεν ποθούν την ελευθερία των ενηλίκων όπως έκαναν οι προηγούμενες γενιές.

Χρήσιμα μοτίβα σκέψης

Τα πρότυπα θετικής σκέψης πρέπει να αναπτυχθούν μέσα μας. Αυτό σημαίνει ότι δίνουμε στον εαυτό μας, στους εφήβους και στα παιδιά μας τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να γίνουν ανεξάρτητοι, ανθεκτικοί και αυτόνομα. Και αυτό σημαίνει ότι αγκαλιάζετε αρνητικές εμπειρίες όπως απογοήτευση, σύγκρουση και πλήξη.

Ακολουθούν μερικές συμβουλές:

Προσοχή στο μυαλό σας. Οι σκέψεις σου είναι δυνατές. Υπαγορεύουν πώς βλέπετε τον κόσμο, τους άλλους και τον εαυτό σας, επομένως καλλιεργήστε θετικά, ορθολογικά μοτίβα σκέψης.

Υψώστε τη φωνή σας. Ενθαρρύνετε την περιέργεια και την παραγωγική διαφωνία. Δεν θα μάθουμε ποτέ να είμαστε ανοιχτόμυαλοι ή να γίνουμε καλά στρογγυλεμένοι άνθρωποι εάν δεν αμφισβητούμε τις πεποιθήσεις μας, δεν ακούμε τις απόψεις των άλλων και δεν αναγνωρίζουμε τις δυνατότητές μας να κάνουμε λάθος. Κάθε πτυχή της ζωής μας, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων και της δουλειάς μας, εξαρτάται από την ικανότητά μας να διαφωνούμε με αποτελεσματικό, σεβασμό και παραγωγικό τρόπο, χωρίς να γίνουμε υπερβολικά συναισθηματικοί.

Ανοίξτε την καρδιά σας. Προσπαθήστε να δώσετε στους άλλους το όφελος της αμφιβολίας γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκοπεύουν να κάνουν κακό. Μην αφήνετε τον φόβο να υπαγορεύει τις σκέψεις και τις πράξεις σας.

Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας. Η ζωή θα ρίχνει πάντα μπάλες καμπύλης και δεν θα υπάρχει πάντα μια εξουσία για να αναβληθεί. Η ζωή δεν είναι ασφαλής ή χωρίς κινδύνους. Η καλύτερη προστασία είναι η γνώση ότι μπορείτε να χειριστείτε τις προκλήσεις της ζωής.

Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να ενημερώνεστε κάνοντας κλικ εδώ: https://psychopedia.gr/

 

Πηγή: The Conversation

Author: Simon Sherry

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο