Η Τρέσι βραβευμένη bloger του Raised Good περιγράφει την εμπειρία που είχε με τον σύζυγο της στις καλοκαιρινές τις διακοπές με το παιδί της σε νησί του Ειρηνικού. Ακολουθούν τα όσα έγραψε ο σύζυγος σχετικά με το γεγονός να μην πάρουν πολλά παιχνίδια για να απασχοληθούν και να παίξουν τα παιδιά στις διακοπές τους:
“Άφησε τα. Θα έχουν μερικά εκεί. Ας ταξιδέψουμε με λιγότερο βάρος στις αποσκευές», είπε ο σύζυγός μου, αναφερόμενος στο σετ με κουβάδες και φτυάρια του γιου μας. Τριάντα έξι ώρες, δύο ταξίδια με αεροπλάνο, μια βόλτα με το πλοίο, δύο λεωφορεία και ένα ταξί αργότερα, με τζετ-λαγκ, αλλά πέρα από ενθουσιασμό, φτάσαμε στο νησί μας στη μέση του Νότιου Ειρηνικού.
Όταν φτάσαμε δεν χάσαμε χρόνο, αφήνοντας τις τσάντες μας στο δωμάτιό μας πήγαμε κατευθείαν στην παραλία για μια βουτιά στον ωκεανό πριν κατευθυνθούμε στο κατάστημα καταδύσεων για να αγοράσουμε καμία μάσκα θαλάσσης και αναπνευστήρα. Θα έχουν ένα σετ από κουβάδες και φτυάρια και άλλα παιχνίδια για να απασχοληθούν τα παιδιά, σκέφτηκα αλλά τελικά δεν βρήκαμε τίποτα σε παιδικό παιχνίδι.Έτσι, κατευθυνθήκαμε στο κατάστημα δώρων που και σε αυτό δεν βρήκαμε τίποτα εκτός από σουβενίρ.
Την επόμενη μέρα, πήγαμε στην τοπική αγορά και ψάχναμε μάταια για άλλα κουβαδάκια και φτυαράκια για την παραλία αλλά και για κανένα παιχνίδι φουσκωτό αλλά και πάλι τίποτα. Μετά σκέφτηκα πώς θα έπαιζε ο γιος μου όλη την εβδομάδα; Πώς θα τον διασκεδάζαμε; Ποιοι γονείς δεν φέρνουν παιχνίδια στην παραλία; Ένιωθα σαν αποτυχημένος… μόνο που ο γιος μου δεν ενοχλήθηκε. Χωρίς να παραλείψει άρχισε να παίζει στην άμμο με τα κοχύλια. Χρησιμοποίησε το αναπνευστήρα του για να σκάψει τρύπες και να χτίσει σπηλιές και κάστρα και σήραγγες. Βρήκε ξυλάκια από δέντρα και σχεδίασε δεινόσαυρους. Μάζεψε άδειες καρύδες γεμίζοντάς τις με άμμο και νερό για να κάνει λάσπη.
Έπαιζε με τα καβουράκια, επέπλεε φύλλα στα κύματα και εντόπισε ψάρια από την ακτή. Λίγες μέρες αργότερα, βρήκαμε ένα σετ με παιχνίδια για την άμμο στην αγορά. Αποφασίσαμε να μην το αγοράσουμε. Ο γιος μας διασκέδαζε πάρα πολύ, η φαντασία του έτρεχε. Νιώθαμε σαν να παρακολουθούσαμε τη δημιουργικότητά του να διευρύνεται κάθε μέρα που περνούσε. Λένε ότι όσο λιγότερα παιχνίδια έχουν τα παιδιά, τόσο περισσότερο παίζουν. Φαίνεται ότι τελικά είχαν δίκιο. Λοιπόν αν δούμε λίγο βαθύτερα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό.
Γιατί η αφαίρεση των παιχνιδιών βοηθά τα παιδιά να παίζουν περισσότερο:
Θα πρέπει να εστιάσουμε στα στάδια σύμφωνα με τα οποία το παιδί είναι σε θέση να ανακαλύψει το πραγματικό παιχνίδι και βέβαια τις επιπτώσεις που έχουν στα παιδιά τα πάρα πολλά παιχνίδια. Έχει διαπιστωθεί ότι όταν το παιδί έχει στην διάθεση του πολλά παιχνίδια, είναι σίγουρο ότι δεν το βοηθά να αναπτύξει την δημιουργικότητα του, την φαντασία του, με αποτέλεσμα να δημιουργεί μία αναποφασιστικότητα και στο τέλος να μην βρίσκει την διάθεση να παίξει και να προτιμά να γκρινιάξει, εκφράζοντας έτσι μια νευρικότητα.
Αν απλοποιήσουμε και φυσικά μειώσουμε το παιχνίδι του παιδιού είναι σίγουρο ότι θα θέλει να παίξει περισσότερο. Πριν από δύο δεκαετίες, ένα γερμανικό έργο με τίτλο «Der Spielzeugfreie Kindergarten» (ο παιδικός σταθμός χωρίς παιχνίδια) περιγράφει κάνοντας μία έρευνα σχετικά με το τι θα γινόταν αν έπαιρναν τα παιχνίδια από τα νηπιαγωγεία. Έτσι για το σκοπό αυτό όλα τα παιχνίδια από τις τάξεις που συμμετείχαν αφαιρέθηκαν για τρεις μήνες.
Μία από τις δασκάλες, η Gisela Marti, είπε: «Σε αυτούς τους τρεις μήνες προσφέρουμε στα παιδιά χώρο και χρόνο για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και επειδή δεν κατευθύνονται από δασκάλους ή παιχνίδια, τα παιδιά πρέπει να βρουν νέους τρόπους για να κυριαρχήσουν στη μέρα τους. με τον δικό τους ατομικό τρόπο». Στόχος ήταν να βοηθήσει την αυτοπεποίθηση, τη φαντασία, τη δημιουργικότητα, τις ικανότητες επίλυσης προβλημάτων και την κοινωνικοποίηση τους. Οι μέρες τους ήταν σκόπιμα χωρίς δομή για να αποφευχθεί η βιασύνη των παιδιών από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Αντίθετα, ήταν ελεύθερα να κάνουν ό,τι ήθελαν και όπως ήθελαν να το κάνουν.
Κάθε μέρα τράβαγαν ένα βίντεο με τα παιδιά. Την πρώτη μέρα, τα παιδιά εμφανίστηκαν μπερδεμένα και βαριεστημένα καθώς κοίταζαν με φόβο γύρω από τη μεγάλη άδεια τάξη τους. Όμως, τη δεύτερη μέρα, τα παιδιά έπαιζαν με καρέκλες και κουβέρτες, φτιάχνοντας κρησφύγετα στρώνοντας κουβέρτες πάνω από τραπέζια και βαρώντας τα με παπούτσια. Σύντομα άρχισαν να τρέχουν στο δωμάτιο, κουβεντιάζοντας και γελώντας ενθουσιασμένα. Μέχρι το τέλος του τρίτου μήνα, συμμετείχαν σε παιχνίδι με απίστευτη φαντασία, ικανά να συγκεντρωθούν καλύτερα και να επικοινωνήσουν πιο αποτελεσματικά.
Στάδια ανακάλυψης παιχνιδιών: (Η εξερεύνηση έναντι παιχνιδιού) Η Kathy Sylva, Καθηγήτρια Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, κατέληξε στο συμπέρασμα αφού μελέτησε πάνω από 3000 παιδιά ηλικίας τριών έως πέντε ετών ότι «όταν τα παιδιά έχουν μεγάλο αριθμό παιχνιδιών φαίνεται να υπάρχει ένα στοιχείο απόσπασης της προσοχής και όταν τα παιδιά αποσπώνται δεν μαθαίνουν ούτε παίζουν καλά.” Η έρευνά της δείχνει ότι τα παιδιά με λιγότερα παιχνίδια των οποίων οι γονείς αφιερώνουν περισσότερο χρόνο διαβάζοντας, τραγουδώντας ή παίζοντας μαζί τους ξεπερνούν εκείνα που προέρχονται από ακόμη πιο εύπορα περιβάλλοντα.
Ο Δρ John Richer, Παιδοψυχολόγος στο νοσοκομείο John Radcliffe στην Οξφόρδη εξηγεί ότι όταν τα παιδιά λαμβάνουν ένα νέο παιχνίδι περνούν από δύο στάδια: α. Την εξερεύνηση ακολουθούμενη από β. Το παιχνίδι. Κατά τη λειτουργία εξερεύνησης, ένα παιδί ρωτά: «Τι κάνει αυτό το παιχνίδι;» Και στη λειτουργία παιχνιδιού, ένα παιδί ρωτά: “Τι μπορώ να κάνω με αυτό το παιχνίδι;”. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας παιχνιδιού αναπτύσσεται η δημιουργικότητα, η φαντασία, η πρωτοβουλία και η προσαρμοστικότητα. Όταν τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με πάρα πολλά παιχνίδια, αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην εξερεύνηση και λιγότερο χρόνο στο παιχνίδι. Κατά ειρωνικό τρόπο, φαίνεται ότι παρέχοντας λιγότερα παιχνίδια, παρέχουμε περισσότερο χρόνο για παιχνίδι. Ο πιθανός αντίκτυπος των πάρα πολλών παιχνιδιών σύμφωνα με την Claire Lerner, Ψυχοθεραπεύτρια και Διευθύντρια Parenting Resources στο Zero to Three, η οποία ειδικεύεται στην ανάπτυξη της πρώιμης παιδικής ηλικίας είναι μεγάλος. Η Claire διεξήγαγε μια μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από την Αμερικανική κυβέρνηση σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις των υπερβολικών παιχνιδιών, αναφέροντας ότι τα παιδιά «κατακλύζονται και υπερδιεγείρονται και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε τίποτα για να μάθουν από αυτό, οπότε απλώς χάνουν κάθε διάθεση τους για παιχνίδι. Τα πάρα πολλά παιχνίδια σημαίνουν ότι δεν μαθαίνουν να παίζουν με φαντασία» σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο Christopher Willard, Κλινικός Ψυχολόγος και συγγραφέας του Child’s Mind.
Ενημερωθείτε για το ΝΕΟ Ε – Learning Eκπαιδευτικό Σεμινάριο από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας Psychopedia με θέμα: Η Εφαρμογή των εκφραστικών τεχνών σε Αγχώδεις διαταραχές στο Παιδί και τον Έφηβο.
Διάρκεια Βίντεο Εισήγησης: 2 ώρες και 34 λεπτά.
Τρόπος Παρακολούθησης από το σπίτι: Αποστολή του βιντεοσκοπημένου υλικού της εισήγησης στο email σας, με επιπλέον ηλεκτρονικό υλικό σημειώσεων σε μορφή pdf. (Έχετε τη δυνατότητα εφόσον προκύψουν απορίες-ερωτήσεις από την παρακολούθηση της εισήγησης να μας τις στείλετε στο info@psychopedia.gr, ώστε να απαντηθούν από την εισηγήτρια).
Απευθύνεται σε: Ψυχολόγους, Σύμβουλους Ψυχικής υγείας, Λογοθεραπευτές, Εργοθεραπευτές, Κοινωνικούς Λειτουργούς, Παιδαγωγούς, Εκπαιδευτικούς και στο άμεσα ενδιαφερόμενο κοινό.
Δίδεται Βεβαίωση παρακολούθησης και εκπαιδευτικό υλικό.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα:
Πηγή: https://raisedgood.com
