Γιατί οι άνθρωποι αναπτύσσουν διατροφικές διαταραχές;
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι αναπτύσσουν διατροφικές διαταραχές, όμως αυτοί που πάσχουν από Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες διατρέχουν έναν ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο. Ορισμένες διατροφικές διαταραχές συνδέονται στενότερα με την κακοποίηση και την παραμέληση των παιδιών.
Στο βιβλίο τους για το Τραυματικό Άγχος, οι Van der Kolk (2012) δηλώνουν ότι η “έλλειψη ή απώλεια της αυτορρύθμισης” (συναισθηματική ρύθμιση, γνωστή και ως ρύθμιση των επιπτώσεων) “είναι πιθανώς η πιο εκτεταμένη επίδραση ψυχολογικού τραύματος τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες”. Οι δυσκολίες στην ανακούφιση των συναισθημάτων είναι ένα γνωστό σύμπτωμα τόσο της σύνθετης Διαταραχής Μετατραυματικού Στρες όσο και της Οριακής Διαταραχής Προσωπικότητας.
Η σχέση μεταξύ τραυμάτων και διατροφικών διαταραχών
Ο Brewerton (2007) αναφέρει σημαντικά συμπεράσματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ τραυμάτων και διατροφικών διαταραχών (EDs), ως εξής:
– Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι ένας “μη ειδικός παράγοντας κινδύνου” για τις διατροφικές διαταραχές.
– Ένα φάσμα του τραύματος συνδέεται με τις διατροφικές διαταραχές, καθώς και με ορισμένες μορφές κακοποίησης και αμέλειας.
– Το τραύμα είναι αυτό που συναντάται περισσότερο στις διατροφικές διαταραχές και μάλιστα πολύ περισσότερο στα βουλιμικά άτομα.
-Η σχέση μεταξύ τραύματος και διατροφικών διαταραχών μπορεί να μεταφερθεί από παιδιά σε εφήβους και από αγόρια σε άνδρες που αντιμετωπίζουν αυτού του είδους τις διαταραχές.
– Πολλαπλά επεισόδια ή μορφές τραυματισμού συνδέονται με τις διατροφικές διαταραχές.
-Το τραύμα δεν συνδέεται απαραίτητα με σοβαρές διατροφικές διαταραχές.
-Η διαταραχή μετατραυματικού στρες (μερικού τύπου) αποτελεί παράγοντα κινδύνου για άτομα με νευρική βουλιμία και συμπτώματα βουλιμίας
Η απώλεια βάρους στις διατροφικές διαταραχές και η ψυχολογία του τραύματος και της κακοποίησης
Ο Lemberg (1999) εξηγεί:
-Η ανάγκη για δίαιτα μπορεί να αποτελέσει επικίνδυνο παράγοντα κατά την διάρκεια του τραύματος.
– Η δίαιτα μπορεί να αποτελέσει τον τρόπο για να “εξαγνιστεί” ένας προβληματικός εαυτός.
– Άτομα που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση δημιουργούν στον εαυτό τους ψυχολογική πίεση για αποτρέψουν νέα περιστατικά κακοποίησης. Στο επίπεδο αυτό η πείνα μπορεί να φέρει το άτομο σε κατάσταση διαφωνίας, επιτρέποντας “ένα επίπεδο απομάκρυνσης από το εδώ-και τώρα”.
-Η άρνηση φαγητού μπορεί να δώσει την ψευδαίσθηση της εξουσίας (όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις κατάχρησης). Στην περίπτωση αυτή, τα άτομα μπορούν να αποκτήσουν την αίσθηση της προσωπικής εξουσίας σε διαφορετικούς τομείς της ζωής τους.
-Πολλοί άνθρωποι με διατροφικές διαταραχές στερούνται την αίσθηση του μέτρου τους και κατ’ επέκταση το νόημα-σκοπό για τη ζωή τους. Επίσης τα άτομα που βιώνουν τραύμα συχνά βιώνουν ένα εσωτερικό χάος, σύγχυση και πόνο.
Eνημερωθείτε για τo ΝΕΟ Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα από το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης Psychopedia με θέμα: “Διατροφικές διαταραχές σε Παιδιά & Ενήλικες – Σύγχρονες Θεραπευτικές παρεμβάσεις”. Ημερομηνία έναρξης: Σάββατο 18/1/2020
Απευθύνεται σε: Διαιτολόγους – Διατροφολόγους, Ειδικούς Ψυχικής υγείας, Κοινωνικούς Λειτουργούς, Ιατρούς, Νοσηλευτές, ευρύτερο ενδιαφερόμενο κοινό.
Επιπλέον Δυνατότητα Ασύγχρονης παρακολούθησης Ε – Learning (αποστολή βιντεοσκοπημένης της εισήγησης και εκπαιδευτικού υλικού)
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://psychopedia.gr/neo-ekpaideytiko-programma-quot-diatrofikes-diataraches-se-paidia-amp-enilikes-sygchrones-therapeytikes-paremvaseis-quot-enarxi-18-1-2020/
Έλλειψη φαγητού και τραύμα
Σύμφωνα με τον Ferentz (2012):
-Η προσπάθεια ενός ατόμου με τραύμα να μειώσει το φυσικό του μέγεθος μπορεί να είναι μια επιθυμία για να είναι “αόρατο”, πράξη που εκφράσει το αίσθημα της ευπάθειας.
-Η άρνηση του φαγητού μπορεί να έχει ρίζες σε προηγούμενη παραμέληση και έλλειψη της κατάλληλης φροντίδας.
-Ένας αριθμός ατόμων μπορεί να χρησιμοποιήσει το φαγητό ως ένα μέσο για την αποφυγή συναισθημάτων όπως ο θυμός. Το υπερβολικό φαγητό μπορεί να θεωρηθεί από αυτά τα άτομα ως μια “πανοπλία” για να αποφύγουν άλλα άτομα που μπορεί να τονίσουν το τραύμα τους και με αυτό τον τρόπο να αισθανθούν πιο δυνατά.
-Η ντροπή και η ενοχή είναι παραδείγματα αρνητικών αλλαγών στις γνωστικές λειτουργίες και την διάθεση και συνδέονται με την διαταραχή του μετατραυματικού στρες.
-Το κοινωνικό στίγμα και τα στερεότυπα των υπέρβαρων ατόμων επιτρέπουν στο υπερβολικό βάρος να αποτελεί δημόσιο σύμβολο της σωματικής ντροπής που αποκτήθηκε ως αποτέλεσμα της καταχρηστικής συμπεριφοράς τους.
