Psychopedia.gr

Mάθε να χάνεις

Της Κατερίνας Βεκηδημηριάδου, απόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Καιρός να μιλήσουμε για την απώλεια. Όχι μόνο επειδή αυτή η χρονική περίοδος περιέχει πολλές απώλειες αλλά για τον λόγο ότι αυτές είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Υπάρχουν πολλών ειδών απώλειες, για κάποιους μπορεί να είναι σημαντικές ενώ για άλλους ασήμαντες. Σε κάθε περίπτωση μας επηρεάζουν.
Η πρώτη περίπτωση που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για απώλεια είναι ο θάνατος. Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου αλλάζει συθέμελα την καθημερινότητά μας και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο νιώθουμε το κενό μέσα μας.

Απώλεια όμως μπορεί να χαρακτηριστεί και η απώλεια ενός κατοικίδιου που είχαμε από τα παιδικά μας χρόνια για παράδειγμα. Επίσης, απώλεια μπορεί να χαρακτηριστεί η απώλεια των φίλων και της παρέας που είχαμε λόγω μιας μετακόμισης. Κατά την εφηβεία απώλεια είναι ο χωρισμός με τον πρώτο έρωτα ή μη εκπλήρωσή του. Οι ‘έφηβοι τείνουν να δρουν πιο έντονα και γι αυτό κάποιο άτομο στην εφηβεία να βιώσει μέχρι και κατάθλιψη..
Απώλεια επέρχεται και μετά από ένα διαζύγιο. Αλλάζει η καθημερινή ρουτίνα, συνεπάγονται αλλαγές στην οικονομική κατάσταση της οικογένειας. Συνήθως το άτομο που ξεκινά τη διαδικασία χωρισμού νιώθει μια ενοχή και επιζητά την κοινωνική υποστήριξη για να στοιχειοθετήσει την απόφασή του, ενώ η άλλη πλευρά νιώθει θυμό και συνειδητά ή ασυνείδητα δρα σαν να μην καταλαβαίνει που οδηγεί όλο αυτό.

Άλλη μια απώλεια είναι αυτή του εργασιακού ρόλου. Η απώλεια αυτή μπορεί να οφείλεται είτε σε γραφειοκρατικές διαδικασίες για παράδειγμα πρόωρη συνταξιοδότησης, κλείσιμο επιχείρησης κτλ, είτε σε απόλυση. Στη δεύτερη περίπτωση το άτομο νιώθει περισσότερο απογοητευμένο γιατί χάνει τον ρόλο του ως βασικός χορηγός αγαθών στην οικογένεια, πέραν βέβαια των οικονομικών δυσκολιών. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ είχε ορίσει την βάση μιας ψυχικά υγιούς ζωής στην παρακάτω φράση: «Να αγαπάς και να εργάζεσαι». Η εργασία δίνει την αυτοπεποίθηση στο άτομο ότι έχει καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό και για αυτό υπάρχει υλική και ηθική ανταμοιβή.

Η απώλεια ανεξαρτήτως αν αναφερόμαστε σε απώλεια αγαπημένου προσώπου, μιας σχέσης, μιας δέσμευσης ή ακόμα και της εργασίας, χωρίζεται σε στάδια. Πρώτο στάδιο είναι η αποφυγή. Σε αυτό το στάδιο, δεν κατανοούμε την πραγματικότητα, δεν συνειδητοποιούμε την απώλεια και αυτό γίνεται ασυνείδητα για να διατηρήσουμε την ισορροπία στη ψυχή μας. Ακολουθεί η αφομοίωση. Σταδιακά αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε «τι κάνω τώρα στη ζωή μου;». Αρχίζει η συνειδητοποίηση της κατάστασης, η κατανόηση της απώλειας κυρίως μέσα από απτά περιστατικά, όπως ένα πιάτο λιγότερο στο τραπέζι, ο μικρότερος αριθμός ανθρώπων στις γιορτές, το ξυπνητήρι που δεν χτυπάει για να μας υπενθυμίσει να πάμε στη δουλειά. Σε αυτό το στάδιο επέρχεται η οργή, ο θυμός που τόσο καιρό δεν είχε εκδηλωθεί. Συχνά στρέφεται προς κοντινά πρόσωπα τα οποία εκπλήσσονται καθώς βλέπουν με τα δικά τους μάτια ένα πισογύρισμα σε εμάς. Στην πραγματικότητα όμως είναι μια φυσιολογική μετάβαση στο επόμενο αναγκαίο στάδιο, αυτό της ένταξης. Αρχίζουμε σταδιακά να επανακτούμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας, ερχόμαστε σε συνθήκες διατροφής και ύπνου που θα βοηθήσουν τον οργανισμό μας να επιβιώσει. Καθώς περνά ο θυμός –με τους ρυθμούς του καθένα βέβαια- επανέρχεται και η ενέργεια μας για να κάνουμε πράγματα και για τον εαυτό μας. Εννοείται πως δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος που κάθε άτομο μένει σε καθένα από τα προαναφερθέντα στάδια, και δεν βιώνονται από όλους με την ίδια ένταση.

Eνημερωθείτε για το ΝΕΟ E – Learning Σεμινάριο από το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης Psychopedia με θέμα: Πένθος και Τεχνικές Διαχείρισης για Θεραπευτές.

Δίδεται Βεβαίωση παρακολούθησης και ηλεκτρονικό υλικό αναγνωρισμένη από το Υπ. Παιδείας – ΕΟΠΠΕΠ

Απευθύνεται σε: Ειδικούς Ψυχικής Υγείας, Ψυχίατρους, Κοινωνικούς Λειτουργούς, Εργοθεραπευτές, Φοιτητές ψυχολογίας και σε όλες τις σχετικές ειδικότητες που παρέχουν Συμβουλευτική

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα:

ΝΕΟ e – Learning Σεμινάριο: Πένθος και Τεχνικές Διαχείρισης για Θεραπευτές

Όλες οι απώλειες όσο «μικρές» και να φαίνονται σε κάποιον, για κάποιον άλλον μπορεί να στιγματίζουν τη ζωή του. Καθοριστικό ρόλο παίζει η αντιμετώπισή αυτού που βιώνει την απώλεια από τον περίγυρό του. Οι φράσεις «έλα δε σε φοβάμαι θα το ξεπεράσεις» ή «υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές», δεν βοηθά το άτομο γιατί έτσι νιώθει ότι το συναίσθημά του υποβαθμίζεται ως ασήμαντο και ότι τα άτομα κοντά του δεν το καταλαβαίνουν. Έτσι θα αναγκαστεί να στραφεί αλλού για να αναζητήσει αυτή την κατανόηση. Αν σε αυτή την αναζήτηση οδηγηθεί στη βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας αυτό είναι ευχάριστο. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που βιώνουν τόσο έντονα τις απώλειες και οδηγούνται σε αυτοκαταστροφικές συνήθειες (καταχρήσεις) ή έχουν αυτοκτονικές τάσεις. Αν λοιπόν αντιληφθούμε στον περίγυρό μας άτομο σε τέτοια κατάσταση πρέπει άμεσα να του προσφέρουμε τη βοήθειά μας.

 

Σύντομο Βιογραφικό Κατερίνας Βεκηδημηριάδου

Ονομάζομαι Κατερίνα Βεκηδημηριάδου και είμαι απόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με κατεύθυνση στην Κλινική Ψυχολογία. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου παρακολούθησα το εξαμηνιαίο μεταπτυχιακό Σεμινάριο κλινικής ψυχοπαθολογίας «Παναγιώτης Ουλής» στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο. Με ενδιαφέρει το κομμάτι της κλινικής ψυχοπαθολογίας για το οποίο ενημερώνομαι συνεχώς. Πιστεύω ότι κανένα πρόβλημα που επηρεάζει τη λειτουργικότητα του ατόμου δεν είναι ασήμαντο και το πρώτο βήμα για τη θεραπεία είναι η κατανόηση της κατάστασης που βρίσκεται το άτομο τόσο από τον θεραπευτή του όσο και από τον ίδιο.

 

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο