Της Πηνελόπης Ξηνταροπούλου Ψυχολόγου, Ειδικευόμενη στην Συστημική-Οικογενειακή Θεραπεία

Ο Σεπτέμβρης συχνά βιώνεται σαν ένας «δεύτερος Ιανουάριος». Δεν είναι μόνο η πρακτική αλλαγή ρυθμού, αλλά και μια ψυχολογική μετάβαση που επηρεάζει εμάς και τα συστήματα στα οποία ανήκουμε (οικογένεια, εργασία, κοινωνικές σχέσεις).

Γιατί οι μικρές μεταβάσεις έχουν σημασία

Κάθε αλλαγή περιλαμβάνει τέλος – κενό – νέα αρχή (Bridges, 2004).

Η «ουδέτερη ζώνη» (το κενό ανάμεσα σε αυτό που αφήνουμε και σε αυτό που ξεκινά) μπορεί να γεννά αβεβαιότητα αλλά και δημιουργικότητα.

Οι εποχικές αλλαγές, ακόμη κι αν μοιάζουν «μικρές», λειτουργούν σαν ασκήσεις προσαρμογής για τον ψυχισμό.

Ανθεκτικότητα στην πράξη

Η ανθεκτικότητα δεν είναι μόνιμο χαρακτηριστικό, αλλά μια δυναμική διαδικασία (Masten, 2001).

Μέσα από την προσαρμογή σε μικρές αλλαγές (όπως η μετάβαση καλοκαιριού–φθινοπώρου), μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε απώλειες και να καλλιεργούμε χώρο για το καινούριο.

Οι οικογένειες και οι ομάδες που μπορούν να αναδιαπραγματεύονται ρόλους και ρουτίνες με την αλλαγή εποχής, δείχνουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και σε μεγαλύτερες κρίσεις (Minuchin, 1974).

Σεπτέμβρης: μια ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη

Η αποδοχή του τέλους είναι το πρώτο βήμα για να ανοίξουμε χώρο στη νέα αρχή.

Η ρουτίνα δεν είναι μόνο περιορισμός· μπορεί να λειτουργήσει ως δομή και στήριξη.

Κάθε κύκλος εποχής μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ροή, όχι στασιμότητα.

Έτσι, ο Σεπτέμβρης δεν είναι απλώς «επιστροφή στη ρουτίνα». Είναι ένα φυσικό κάλεσμα να δούμε:

• Τι αφήνουμε πίσω;
• Σε τι δίνουμε χώρο τώρα;
• Πώς μπορούμε να σταθούμε πιο ευέλικτοι και ανθεκτικοί στις μικρές αλλά ουσιαστικές αλλαγές της ζωής;

Βιογραφικό Πηνελόπης Ξηνταροπούλου

Ονομάζομαι Πηνελόπη-Νικολαΐς  Ξηνταροπούλου και είμαι κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Λονδίνου. Το μεταπτυχιακό μου στην Εργασιακή Ψυχολογία του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Λονδίνου. Ειδικεύομαι στην Οικογενειακή / Συστημική Ψυχοθεραπεία στο Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρωπίνων Σχέσεων. Με σεβασμό στους ανθρώπους που με εμπιστεύονται φροντίζω να επικαιροποιώ διαρκώς τις ήδη αποκτηθείσες ακαδημαϊκές μου γνώσεις με τη συμμετοχή μου σε πληθώρα σεμιναρίων, συνεδρίων και ημερίδων. Πέραν των τομέων πρακτικής μου άσκησης έχω επιστημονικό ενδιαφέρον για την εγκληματολογική έρευνα και την Δικαστική – Ψυχιατροδικαστική Ψυχολογία συμμετέχοντας σε σχετικές έρευνες και σεμινάρια.

Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/

Για να ενημερώνεστε για όλα τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που αφορούν την Ψυχοπαθολογία και την Παιδοψυχολογία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/

Πηγές:

Bridges, W. (2004). Transitions: Making Sense of Life’s Changes. Da Capo Press.

Masten, A. S. (2001). Ordinary magic: Resilience processes in development. American Psychologist, 56(3), 227–238.

Minuchin, S. (1974). Families and Family Therapy. Harvard University Press.

Walsh, F. (2016). Family resilience: a developmental systems framework. European Journal of Developmental Psychology, 13(3), 313–324.

Ungar, M. (2011). The social ecology of resilience: Addressing contextual and cultural ambiguity of a nascent construct. American Journal of Orthopsychiatry, 81(1), 1–17.

Bonanno, G. A. (2004). Loss, trauma, and human resilience: Have we underestimated the human capacity to thrive after extremely aversive events? American Psychologist, 59(1), 20–28.