Μια νέα παγκόσμια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο BMC Psychiatry αναφέρει ότι το 34% των ατόμων με προεμμηνορροϊκή δυσφορική διαταραχή έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Η προεμμηνορροϊκή δυσφορική διαταραχή (PMDD) είναι μια πολύ σοβαρή μορφή προεμμηνορροϊκού συνδρόμου (PMS), το οποίο μπορεί να προκαλέσει πολλά συναισθηματικά και σωματικά συμπτώματα κάθε μήνα, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πριν ξεκινήσει η περίοδός για τις γυναίκες. Τα συμπτώματα είναι πολύ χειρότερα από το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο  και μπορούν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή του ατόμου. Μπορεί να δυσκολεύουν το άτομο να εργαστεί, να κοινωνικοποιηθεί και να έχει υγιείς σχέσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυτοκτονικές σκέψεις.

Η μελέτη είναι η μεγαλύτερη του είδους της που εξετάζει τα ποσοστά αυτοκτονικών σκέψεων και συμπεριφορών μεταξύ ατόμων που έχουν διαγνωστεί με τη διαταραχή από πάροχο υγειονομικής περίθαλψης με βάση τις ημερήσιες αξιολογήσεις συμπτωμάτων, τη μόνη αξιόπιστη μέθοδο που είναι διαθέσιμη επί του παρόντος.

Επειδή προηγούμενες μελέτες για την αυτοκτονία και τον ιδεασμό βασίστηκαν σε λιγότερο έγκυρες  μετρήσεις της προεμμηνορροϊκής δυσφορικής διαταραχής, η οποία συνήθως ονομάζεται PMDD, τα νέα ευρήματα προσφέρουν την ισχυρότερη επιστημονική απόδειξη μέχρι σήμερα ότι η διαταραχή είναι πιθανόν ανεξάρτητος παράγοντας αυτοκτονικών σκέψεων και ενεργειών.

«Ανακαλύψαμε ένα εξαιρετικά ανησυχητικό ποσοστό ιδεών για απόπειρες αυτοκτονίας μεταξύ των ατόμων με PMDD, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να ληφθεί σοβαρά υπόψη αυτό το ζήτημα», δήλωσε ο Tory Eisenlohr-Moul, επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Illinois Chicago. «Αυτά τα ευρήματα προσφέρουν ισχυρές ενδείξεις ότι η σχέση μεταξύ PMDD και αυτοκτονίας είναι ανεξάρτητη από την κατάθλιψη, τη διαταραχή μετατραυματικού στρες ή άλλες καταστάσεις ψυχικής υγείας που είναι γνωστό ότι αυξάνουν τον ιδεασμό και τις απόπειρες».

Η προεμμηνορροϊκή δυσφορική διαταραχή είναι μια κυκλική διαταραχή που βασίζεται σε ορμόνες που επηρεάζει περίπου 1 στις 20 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας στις κατά τη γέννηση. Η πάθηση συχνά υποδιαγιγνώσκεται, υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις λανθασμένη διάγνωση ή απορρίπτεται εξ ολοκλήρου από επαγγελματίες του ιατρούς, παρά τις αναφορές ασθενών για εξουθενωτικό άγχος, απελπισία και ποικίλα σωματικά συμπτώματα τις δύο εβδομάδες πριν από την έμμηνο ρύση.

Για να κατανοήσουν καλύτερα το PMDD, οι ερευνητές ανέλυσαν πληροφορίες από την Παγκόσμια Έρευνα για τις Προεμμηνορροϊκές Διαταραχές, η οποία περιελάμβανε 3.153 άτομα από περισσότερες από 56 χώρες και περισσότερες από 2.000 απαντήσεις.

Η έρευνα διεξήχθη από τη Διεθνή Ένωση για τις Προεμμηνορροϊκές Διαταραχές για να βοηθήσει στην κατανόηση του εύρους των προεμμηνορροϊκών διαταραχών και του αντίκτυπου της PMDD. Η ανάλυση των πληροφοριών που παρείχαν οι 599 ερωτηθέντες που ανέφεραν προηγούμενη διάγνωση PMDD βάσει ημερήσιων αξιολογήσεων από πάροχο υγειονομικής περίθαλψης (23% των ερωτηθέντων) αποκάλυψε ότι το 34% είχε απόπειρα αυτοκτονίας κατά τη διάρκεια επεισοδίου PMDD. Κατά μέσο όρο, οι ασθενείς περίμεναν 12 χρόνια και είδαν περίπου έξι παρόχους προτού λάβουν ακριβή διάγνωση PMDD.

Τα δεδομένα έδειξαν επίσης υψηλά ποσοστά ενεργού αυτοκτονικού ιδεασμού κατά τη διάρκεια της ζωής (72%), προγραμματισμού (49%), πρόθεσης (42%) και προετοιμασίας (40%) για απόπειρα και μη αυτοτραυματισμού (51%) μεταξύ των ασθενών. με διαγνώσεις PMDD. Το χαμηλό έως μέτριο εισόδημα, το ιστορικό μείζονος κατάθλιψης ή η διαταραχή μετατραυματικού στρες και η μηδενική γονιμότητα ήταν προγνωστικοί παράγοντες ενεργού αυτοκτονικού ιδεασμού και απόπειρες σε όλη τη ζωή. Η μεγαλύτερη ηλικία και η οριακή διαταραχή προσωπικότητας ήταν πρόσθετοι προγνωστικοί παράγοντες των προσπαθειών στη διάρκεια της ζωής.

Τα ποσοστά αυτοτραυματιστικών σκέψεων και συμπεριφορών επίσης κατανεμήθηκαν από άτομα με μόνο PMDD και από άτομα με PMDD που ανέφεραν επίσης ότι είχαν λάβει τουλάχιστον μία άλλη διάγνωση ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη. Ακόμη και μεταξύ εκείνων που δεν είχαν λάβει ποτέ άλλη διάγνωση ψυχικής υγείας, τα ποσοστά ήταν υψηλά: το 67% ανέφερε ενεργό αυτοκτονικό ιδεασμό, σε σύγκριση με το 74% που είχε επίσης ψυχολογική συννοσηρότητα, για παράδειγμα.

Η Eisenlohr-Moul είπε ότι θα περίμενε να δει μια πολύ μεγαλύτερη διαφορά στα ποσοστά μεταξύ των κατηγοριών εάν οι σκέψεις και οι συμπεριφορές οφείλονταν μόνο, ή ακόμα και κυρίως, σε άλλα υποκείμενα προβλήματα ψυχικής υγείας. Τα δεδομένα της υποδεικνύουν ότι οι γυναίκες που είναι νευροβιολογικά ευαίσθητες στις ορμονικές αλλαγές, όπως στην περίπτωση του PMDD, μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για σκέψεις και αυτοκτονικές συμπεριφορές. «Μία από τις μεγάλες προκλήσεις με το PMDD είναι ότι η ιατρική κοινότητα όχι απλώς άργησε να κατανοήσει αυτή την πάθηση, αλλά ακόμη και να πιστέψει ότι υπάρχει», δήλωσε ο Eisenlohr-Moul, ο οποίος είναι επίσης πρόεδρος του κλινικού συμβουλευτικού συμβουλίου της IAPMD. «Οι πάροχοι και οι κοινότητες συχνά απορρίπτουν τις ανησυχίες των ασθενών, εν μέρει επειδή τα παράπονα των γυναικών είναι λιγότερο πιθανό να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τα παράπονα των ανδρών, αλλά και λόγω του επίμονου και ακόμη και σεξιστικού στιγματισμού και των λανθασμένων αντιλήψεων σχετικά με την έμμηνο ρύση γενικά».

« Η προεμμηνορροϊκή δυσφορική διαταραχή δεν είναι ορμονική ανισορροπία. Είναι μια νευροβιολογική ευαισθησία σε φυσικές και φυσιολογικές αλλαγές στα επίπεδα προγεστερόνης και οιστρογόνων», είπε. «Η μελέτη μας αποκαλύπτει πόσο καταστροφική είναι η PMDD», δήλωσε η Sandi MacDonald, συνιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής της Διεθνούς Ένωσης για τις Προεμμηνορροϊκές Διαταραχές. «Αυτό είναι ένα κίνημα κινητοποίησης για την υγεία των γυναικών. Το PMDD είναι μια τέλεια καταιγίδα όπου το #MeToo και το #TimesUp, συναντούν την ευαισθητοποίηση για την ψυχική υγεία, συναντούν την πρόληψη των αυτοκτονιών». Ενώ η PMDD έχει συμπεριληφθεί στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών από το 2013 ως μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, δεν υπάρχει ακόμη συνιστώμενος τυπικός έλεγχος αυτοκτονικού ιδεασμού σε ασθενείς με την πάθηση.

Για να ενημερώνεστε καθημερινά με ΝΕΑ Άρθρα ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://psychopedia.gr/

Πηγή: https://neurosciencenews.com/

Author: Jacqueline Carey
Source: University of Illinois