Της Σταυρούλας Γεωργακοπούλου, Ψυχολόγου, Εξειδίκευση στη Γνωσιακή- Συμπεριφορική Θεραπεία- Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας & Συμβουλευτικής, Υπεύθυνη Διεύθυνσης Psychopedia.gr
Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το κλάμα. Μερικοί λένε ότι δεν πρέπει να κλαίμε καθώς το κλάμα είναι σημάδι αδυναμίας. Άλλοι λένε ότι είναι καλό να κλαίμε επειδή έτσι ξεσπάμε και ανακουφιζόμαστε. Κάποιοι άλλοι πάλι λένε ότι το κλάμα μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να είναι χειριστικό.
Ποια μπορεί να είναι η αλήθεια;
Σύμφωνα με τις έρευνες του Δόκτωρ Jonathan Rottenberg όντως το κλάμα βελτιώνει σε κάποιες περιπτώσεις τη διάθεση μας, αλλά λιγότερο από όσο πιστεύουμε. Το πώς οι άλλοι αντιδρούν στο δικό μας κλάμα είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που καθορίζει το πώς νιώθουμε μετά, υποστηρίζει ο Dr. Vingerhoets ειδικός στις κοινωνικές και συμπεριφορικές επιστήμες του Πανεπιστημίου Tilburg. Αν οι γύρω μας αντιδράσουν με κατανόηση θα νιώσουμε περισσότερο καλά από ότι αν μας κοροϊδεύαν και ντρεπόμασταν για αυτό.
Πως καταλαβαίνουμε ότι χρησιμοποιούμε το κλάμα με «υγιή» τρόπο;
Αν έχουμε φορτιστεί αρκετά συναισθηματικά είτε από λύπη είτε από χαρά μπορεί να κλάψουμε. Το κλάμα δημιουργεί στιγμιαία ανακούφιση. Αν παρ’ όλα αυτά στην πορεία συνεχίσω να έχω αρνητικό συναίσθημα σημαίνει ότι δεν κατάφερα να διαχειριστώ πλήρως αυτό που συνέβη.
Από την άλλη, αν «καταπίνω» το συναίσθημα μου μη επιτρέποντας στον εαυτό μου να δείξει «αδύναμος», αργά ή γρήγορα θα βρει τρόπους να ξεσπάσει (όπως για παράδειγμα με διάφορα Ψυχοσωματικά συμπτώματα ή κατάθλιψη).
Βλέποντας ότι οι άλλοι δείχνουν ενδιαφέρον στην εαυλωτότητα μας (στο γεγονός ότι κλαίμε), ιδίως αν τα παιδικά μας βιώματα εμπεριείχαν γονεϊκή αποστασιοποίηση και αδιαφορία, μας κάνουν πιο επιρρεπείς στο να κλαίμε για να μας προσέξουν. Όσο όμως χρησιμοποιούμε το κλάμα για να έχουμε τη συμπάθεια των άλλων, τόσο περισσότερο εξαρτόμαστε από αυτούς και ταυτόχρονα δημιουργούμε μια εικόνα που δεν θα θέλαμε να έχουν. Τι γνώμη θα είχατε αν βλέπατε κάποιον άγνωστο να χρησιμοποιεί το κλάμα για να του δώσουν σημασία; Πόσο θα τον υπολογίζατε;
Για αυτούς που δεν θέλουν να κλαίνε: Το κλάμα δεν είναι απαγορευμένο. Σε στιγμή που θα νιώσουμε ότι θέλουμε να κλάψουμε ας μην το συμπιέσουμε κι άλλο. Ας κλάψουμε, ας βρούμε χώρο που θα είμαστε με τον εαυτό μας και κλαίγοντας ας βρούμε το θάρρος να παρηγορήσουμε πρώτοι εμείς τον εαυτό μας. Όχι μόνο είμαστε αδύναμοι, αλλά πολύ δυνατοί να έχουμε αντέξει τόσα για τόσο καιρό.
Για αυτούς που το κλάμα αποτελεί ανακούφιση: Δεν είναι «κακό» να κλαίμε. Ας σκεφτούμε μόνο: Μήπως το κλάμα μου προσφέρει ανακούφιση μόνο για λίγο; Μήπως μετά συνεχίζουν να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου θέματα προς επίλυση που δεν ξέρω πώς να τα διαχειριστώ. Είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να συμβουλευτώ τον κατάλληλο Ειδικό Ψυχικής υγείας για να νιώθω ουσιαστική ανακούφιση επιλύοντας αυτά που με απασχολούν.
Για αυτούς που το κλάμα τους κάνει πιο συμπαθείς: Όσο και να κλάψουμε, ότι και να πούμε είναι μεγάλη πιθανότητα να περάσουμε διαφορετικά μηνύματα στο άτομο ή άτομα που έχουμε απέναντι μας. Ο καθένας μεταφράζει συμπεριφορές με το δικό του τρόπο και αντίληψης και ανάγκης. Μπορεί να μη λάβαμε μέχρι τώρα την αγάπη και το ενδιαφέρον που θα θέλαμε αλλά έχουμε σίγουρα τη δική μας μοναδική αξία. Επίσης αυτό δεν σημαίνει και ότι δεν θα το λάβουμε ποτέ.
Τον πήχη για το πώς θέλουμε να μας φέρονται οι άλλοι τον θέτουμε μόνοι μας. Θέλουμε να μας λυπούνται και να επιβεβαιώνουμε στον εαυτό μας για ακόμη μια φορά ότι βρήκαμε κάποιον που ούτε αυτός ενδιαφέρεται για εμάς; Ή θέλουμε όντως να νοιάζεται για εμάς; Για να γίνει το δεύτερο χρειάζεται να μάθουμε να φροντίζουμε και να υπολογίζουμε πρώτοι τον εαυτό μας. Δεν είναι εύκολο αλλά ούτε και ακατόρθωτο.
Ας κάνουμε από σήμερα την αρχή…
Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τον κόπο της διαδικασίας και ας συνειδητοποιήσουμε ότι: ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!
Ζητήστε οικονομική προσφορά για πακέτο συνεδριών και κλείστε ραντεβού με τον κατάλληλο Ψυχολόγο του Psychopedia.gr. Μπορείτε να καλέσετε στα τηλ. 2106413306-6934650265 ή να μας στείλετε το μήνυμα μας στο email: info@psychopedia.gr.
Βιογραφικό Σταυρούλας Γεωργακοπούλου
Η Σταυρούλα Γεωργακοπούλου σπούδασε Ψυχολογία στο Ε.Κ.Π.Α. Έχει εκπαιδευτεί στην Κλινική ψυχοπαθολογία, τον εθισμό στο διαδίκτυο και τη Διαταραχή του Μετατραυματικού Στρες. Έχει παρακολουθήσει εκπαιδευτικά προγράμματα που αφορούν τη Νευροψυχιατρική του παιδιού, τις μαθησιακές δυσκολίες, τις ομάδες αυτογνωσίας και τα θετικά συναισθήματα. Ειδικεύεται στο μοντέλο της Γνωσιακής- Συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής. Σε εθελοντικό επίπεδο έχει συνεργαστεί με το Ε.Π.Ι.Ψ.Υ στην Τηλεφωνική Ψυχολογική Υποστήριξη στη «Γραμμή Βοήθειας για την Κατάθλιψη» καθώς και στην Υποδοχή περιστατικών που αφορούσαν την εξάρτηση από το διαδίκτυο στο 18Άνω, με καθήκοντα τη χορήγηση διαγνωστικών τεστ και τη θεραπευτική ομάδα και εποπτεία τους.
Η εμπειρία της περιλαμβάνει την εισήγηση σεμιναρίων ποικίλων θεματικών συμπεριλαμβανομένων των Διαφυλικών σχέσεων και Προβλημάτων στην επικοινωνία.Πρόσφατα σεμινάριά της “Κατάθλιψη και Αυτοθεραπεία- Κυκλος σεμιναρίων”, “Πως να διαχειριστούμε τις αλλαγές στη ζωή μας”, “Τοξικές σχέσεις και Διαχείριση”, “Άγχος- Σύγχρονες μέθοδοι διαχείρισης & εκμάθηση τεχνικών χαλάρωσης Mindfulness”.Σήμερα είναι Διευθύντρια του Ελληνικού site Ψυχολογίας Psychopedia.gr (http://psychopedia.gr/) και ασχολείται με την παροχή υπηρεσιών Ψυχικής υγείας και την εισήγηση σε θέματα που αφορούν την Ψυχική υγεία.
Στοιχεία Επικοινωνίας- email: stavrou.geor@gmail.com και τηλ.6934650265
