Τα αίτια της Ψυχοπαθολογίας κατά την παιδική ηλικία εντάσσονται σε ευρεία γκάμα διαταραχών. Μερικές από αυτές τις διαταραχές είναι κυρίως διαταραχές του εγκεφάλου, ενώ άλλες έχουν περισσότερο συμπεριφορική φύση. Οι διαταραχές που βασίζονται στον εγκέφαλο προκαλούνται από νευροχημικά προβλήματα ή δομικές ανωμαλίες του εγκεφάλου. Μπορούν να είναι έμφυτα (δηλαδή, εμφανίζονται ή λίγο μετά τη γέννηση) ή μπορεί να οφείλονται σε σωματικό άγχος, όπως ασθένεια ή τραυματισμός ή συναισθηματικό άγχος, όπως τραύμα ή απώλεια.
Τα προβλήματα συμπεριφοράς, από την άλλη πλευρά, είναι εξωτερικά σημάδια δυσκολίας που εμφανίζονται στο σπίτι, στο σχολείο ή μεταξύ φίλων σε ένα κατά τα άλλα σωματικά υγιές παιδί. Όπως τα προβλήματα που βασίζονται στον εγκέφαλο, τα προβλήματα συμπεριφοράς μπορεί επίσης να προκύψουν από σωματικό ή συναισθηματικό στρες. Είναι σημαντικό ότι η κατανομή μεταξύ διαταραχών που βασίζονται στον εγκέφαλο και στην συμπεριφορά είναι κάπως αυθαίρετη σε πολλές περιπτώσεις. Οι διαταραχές που βασίζονται στον εγκέφαλο, όπως η ΔΕΠΥ, επηρεάζουν σαφώς τη συμπεριφορά ενός παιδιού στο σχολείο και στο σπίτι, και αντίστροφα, πολλές διαταραχές που προηγουμένως θεωρούνταν κυρίως συμπεριφορικής φύσης έχουν αποδειχθεί ότι έχουν βιολογικά αίτια.
Μερικές από τις παιδικές διαταραχές μπορούν να θεραπευτούν ή να επιλυθούν με άλλον τρόπο, ενώ άλλες καταλήγουν χρόνιες δηλαδή (μακροπρόθεσμα) προβλήματα που αντιστέκονται ακόμα και στις πιο ενδεδειγμένες τεχνολογικές εξελίξεις. Οι διαταραχές επίσης ποικίλουν ως προς την γενίκευση και τη σοβαρότητα τους. Η γενίκευση αναφέρεται σε μια αναλογία ή ποσοστό του πόσο συχνά εμφανίζεται μια ασθένεια ή διαταραχή σε μια ομάδα ανθρώπων σε έναν πληθυσμό σε μια δεδομένη στιγμή. Πρόσφατα, η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία σημείωσε αύξηση στην γενίκευση των παιδικών ψυχικών ασθενειών στο σύνολό της. Οι εκτιμήσεις υποδηλώνουν ότι μεταξύ 17,6% και 22% των παιδιών έχουν συμπτώματα μιας ή περισσότερων παιδικών διαταραχών. και ότι το 15% των παιδιών στις ΗΠΑ πάσχουν από ψυχική ασθένεια που είναι αρκετά σοβαρή για να προκαλέσει κάποιο επίπεδο δεισλειτουργία.
Παρά το πόσο συχνές μπορεί να είναι, οι παιδικές διαταραχές δεν αποτελούν μέρος της φυσιολογικής αναπτυξιακής διαδικασίας που αναμένεται να περάσουν τα παιδιά. Τα διαγνωστικά κριτήρια για τις ψυχικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας απαιτούν ότι η συμπεριφορά και / ή η ανάπτυξη των παιδιών αποκλίνει από τη φυσιολογική κατάλληλη ηλικία συμπεριφορά ή / και ανάπτυξη, επομένως η κατανόηση της φυσιολογικής ανάπτυξης των παιδιών είναι σημαντική. Η κατανόηση της φυσιολιγικής ανάπτυξης για διαφορετικές ηλικίες μας δίνει την δυνατότητα να καταλάβουμε γιατί η διαταραγμένη συμπεριφορά θεωρείται μη φυσιολογική.
Συχνές παιδικές ψυχικές ασθένειες και αναπτυξιακές διαταραχές περιλαμβάνουν κατάθλιψη, διπολικές διαταραχές και διαταραχές άγχους, αυτισμό και παρόμοιες διεισδυτικές αναπτυξιακές διαταραχές, διαταραχή έλλειψης προσοχής και υπερδραστηριότητα, μαθησιακές δυσκολίες, διαταραχές προσαρμογής, διαταραχή αντιφατικής διαταραχής και διαταραχή συμπεριφοράς. Οι πρώτες τρεις από αυτές τις διαταραχές δεν είναι αυστηρά παιδικές διαταραχές, αλλά αντίθετα, επηρεάζουν τόσο τα παιδιά όσο και τους ενήλικες.
Η μείζων κατάθλιψη δεν είναι αυστηρά παιδική διαταραχή, αλλά τα παιδιά γίνονται στην πορεία της ζωής μπορεί να βιώσουν την κατάθλιψη. Η μείζων κατάθλιψη μπορεί να διαγνωστεί σε παιδιά όλων των ηλικιών, αλλά φαίνεται να αυξάνεται σημαντικά κατά την εφηβεία. Μέχρι την ηλικία των 18 ετών, τα ποσοστά φαίνεται να είναι 20%, με κατάθλιψη στα κορίτσια συχνότερα από τα αγόρια.
Η διπολική διαταραχή περιλαμβάνει εναλλασσόμενες περιόδους κατάθλιψης και μανίας (υψηλά επίπεδα ενέργειας που οδηγούν σε μειωμένη ανάγκη για ύπνο, ομιλία, παρορμητικότητα, υπερβολικές συμπεριφορές που αναζητούν ευχαρίστηση κ.λπ.). Όπως συμβαίνει με τη μείζων κατάθλιψη, η διπολική διαταραχή δεν είναι αποκλειστικά παιδική διαταραχή. Αν και τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά μπορεί να διαγνωστούν με διπολική, τα παιδιά εμφανίζουν ένα κάπως διαφορετικό σύνολο συμπτωμάτων από ό, τι οι ενήλικες.
Για παράδειγμα, στα παιδιά, η μανία συχνά μοιάζει περισσότερο με έντονο θυμό ή σοβαρή ευερεθιστότητα από την ευφορική, υπερκινητική κατάσταση των ενηλίκων. Η διπολική διάγνωση όπως εφαρμόζεται στα παιδιά θεωρείται επί του παρόντος αμφιλεγόμενη, διότι η διπολική διαταραχή είναι συχνά δύσκολο να διακριθεί από άλλες διαταραχές που μπορεί να εμφανιστούν σε παιδιά και συχνά μπορεί να διαγνωστεί λανθασμένα ως κάτι άλλο. Τα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν ποικίλους βαθμούς σοβαρότητας των συμπτωμάτων και διαταραχές της διάθεση σε διάφορα ηλικιακά στάδια. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ποσοστά γενίκευσης της Διπολικής Διαταραχής μεταξύ των παιδιών τόσο υψηλά όσο 1% (π.χ., σημαίνει ότι ένα στα εκατό παιδιά μπορεί να εμφανίσει κάποια σημάδια διπολικής διαταραχής).
Οι Διαταραχές Άγχους, που περιγράφονται στο θεματικό μας κέντρο Διαταραχών Άγχους, είναι οι πιο συχνές ψυχικές ασθένειες μεταξύ των νέων σήμερα, με ποσοστά επικράτησης που κυμαίνονται μεταξύ 10% και 20%. Τα παιδιά με διαταραχές άγχους είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν (ή να συνεχίσουν να βιώνουν) διαταραχές άγχους κατά την ενηλικίωση και έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης.
Ενημερωθείτε για το ΝΕΟ Eκπαιδευτικό Σεμινάριο από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας με θέμα: Ολιστική Αξιολόγηση Yποτύπων Ψυχοπαθολογίας Παιδιού και Εφήβου (Το Κουτί της Αξιολόγησης).
Ημερομηνία διεξαγωγής: Σάββατο 16 Aπριλίου 2022, ώρα: 11.00-14.00
Τόπος Διεξαγωγής: Χώρος Psychopedia.gr, Γεωργίου Βούρη 6 (400 μέτρα από την στάση του μετρό Πανόρμου) Αμπελόκηποι – Αθήνα, 2ος όροφος
*Δυνατότητα Οnline Παρακολούθησης μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας Ζοοm
*Δυνατότητα Ασύγχρονης Παρακολούθησης (Αποστολή του βίντεο της εισήγησης και εκπαιδευτικού υλικού, οι συμμετέχοντες το παρακολουθούν σε δικό τους χρόνο).
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα:
Πηγή: https://www.mentalhelp.net/disorders-of-childhood/forms-and-causes/
