Της Άννας Χρυσανθίδου- Msc ψυχολόγου, συνθετική ψυχοθεραπεύτρια
“Οταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του…
Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος σε ένα μικροσκοπικό πάσσαλο. Μιά αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινα μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος. Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δεντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.
Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;
Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση. Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα.
Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα-ευτυχώς για μένα- ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση.Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.
Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι. Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα, παρ΄ όλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφερει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.
Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο… Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.
Αυτος ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής.
Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του ειναι χαραγμένη στη μνήμη του. Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση. Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του…
Απόσπασμα από το βιβλίο του ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ – “Να σου πω μια ιστορία”
——————————————————————————————————Όλοι λίγο πολύ θα μπορούσαμε να παρομοιαστούμε με τον ελέφαντα του τσίρκου. Οι αλυσίδες μας όμως δεν υλικές αλλά ψυχολογικές. Βρισκόμαστε ασυνείδητα δεμένοι. Πιστεύουμε ότι «δεν μπορούμε», ότι δεν είμαστε ικανοί για να κάνουμε διάφορα πράγματα ενώ έχουμε όλα τα εφόδια. Δυστυχώς, φράσεις όπως «Δεν αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις», «Κανείς δεν τα κατάφερε σ’αυτό που πας να κάνεις», έχουν χαρακτεί βαθιά στη μνήμη μας και καταπνίγουν τη δημιουργικότητα των ανθρώπων. Οι μνήμες γίνονται πεποιθήσεις και οι πεποιθήσεις μας περιορίζουν. Η αυτοεκτίμηση μας και η εμπιστοσύνη που έχουμε προς τον εαυτό μας μειώνεται. Ωστόσο όπως αναφέρει ο Μπουκάι «ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή…!
Σύντομο Βιογραφικό Άννας Χρυσανθίδου
Η Άννα Χρυσανθίδου είναι απόφοιτος ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πρόσφατα ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές τις σπουδές Msc Integrative Counselling and Psychotherapy από το πανεπιστήμιο του Derby. Ειδικεύεται στη συνθετική ψυχοθεραπεία και εργάζεται ιδιωτικά από το 2014 παρέχοντας τις υπηρεσίες της σε ατομικό επίπεδο.
mail: chrysanthidou@hotmail.com, τηλ: 6987417415
