Της Νατάσας Χρήστου, Ψυχολόγου, Msc Κλινική και Κοινοτική Ψυχολογία

Περπατάς στο δρόμο, κουβαλώντας μια σακούλα. Μια πλαστική σακούλα που γράφει το όνομά σου. Εκεί μέσα βρίσκονται όλες οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Η σακούλα, όμως, έχει χώρο ακόμα. Βάζεις, λοιπόν, μέσα σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς και αδιέξοδα. Τοποθετούνται ιδανικά το ένα πάνω στο άλλο και θεωρείς πως έχεις ακόμα χώρο.

Το βήμα σου γίνεται πιο αργό και τα χέρια σου πονούν από το βάρος. Αλλά θεωρείς πως έχεις ακόμα χώρο.

Ιδρώνεις και σου κόβεται η ανάσα. Πιστεύεις, όμως, πως έχεις ακόμα χώρο.

Το βάρος σε τραβάει προς τα κάτω και πέφτεις. Ειλικρινά, έχεις ακόμα χώρο;

Μάλλον ο χώρος τελείωσε. Πότε; Και γιατί δεν έκανες κάτι για να αποκτήσεις ξανά το χώρο που χρειαζόσουν;

Λογικά γιατί δεν εκφράστηκες. Και όχι, δεν εννοώ την έκφραση της γνώμης σου, αλλά την έκφραση συναισθήματος. Δηλαδή, την έκφραση μιας προσωπικής εμπειρίας που είναι πάντοτε αποκλειστικά δική σου, ενός βιώματος που δε δύναται να νοηθεί ανεξάρτητα από το υποκείμενό σου.

Και πως το κάνεις αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι η έκφραση-κυρίως αρνητικού-συναισθήματος είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να κάνουμε, ήδη από την παιδική ηλικία, με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας αυτά να συσσωρεύονται και να μας προκαλούν δυσκολίες.

Ο φόβος σύγκρουσης και απόρριψης, διαφόρων τύπων στερεότυπα (π.χ. κοινωνικά), όπως η «εμμονή» του θετικού συναισθήματος από το οποίο «οφείλουν» να κατακλύζονται όλοι, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, ακόμα και ο εγωκεντρισμός («θα έπρεπε να ξέρουν πως αισθάνομαι!») είναι μερικοί από τους λόγους που μας κρατούν μακριά από την έκφραση των συναισθημάτων.

Δώσε, λοιπόν, την ευκαιρία στον εαυτό σου να εστιάσει στο βάθος ή αν θες στον πάτο της σακούλας σου, ώστε να ενημερωθείς για τα «μικρά συναισθηματικά θαύματα» που υπάρχουν εκεί κάτω, να τα αποδεχτείς και να μιλήσεις για αυτά. Μόνο για αυτά. Ελεύθερα.

 «Είμαι θυμωμένος», «είμαι ήρεμος» και «ζηλεύω».

Είσαι οκ. Πες τα φωναχτά αν θες. Ή γράψε τα.

 Ποτέ δεν ήσουν καλύτερα, είμαι σίγουρη…
Πηγές:

Burns, D.D. (1989). The feeling good handbook. New York: William Morrow.

Lieberman Matthew D., “Verbalizing Feelings Makes Sadness, Anger And Pain Less Intense.” Medical News Today, MediLexicon, Intl., 28 Jun. 2007.

Goleman Daniel (1998), Συναισθηματική Νοημοσύνη. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

Johnson, S.M. (2008), Hold Me Tight: Seven Conversations for a Lifetime of Love. New York: Little Brown.

Σύντομο Βιογραφικό Νατάσας Χρήστου

Η Αναστασία Ι. Χρήστου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Σπούδασε Ψυχολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές τις σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο University of East London, μέσω του Μητροπολιτικού Κολλεγίου στην Αθήνα. Είναι κάτοχος MSc στην Κλινική και Κοινοτική Ψυχολογία και ακολουθεί τη συστημική προσέγγιση. Εργάζεται ως ψυχολόγος σε κέντρα στήριξης παιδιού, εφήβου και οικογένειας, καθώς και σε δημόσια Γυμνάσια και Λύκεια. Έχει λάβει μέρος ως συντονίστρια σε συνέδρια και βιωματικά workshops και έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων σχετικά με τον τομέα της Ψυχικής Υγείας.