Tης Θεοδότης Κωνσταντοπούλου, Ψυχολόγου, ΜSc Ψυχολογία Παιδιού και Εφήβου.
«Με λένε Σωκράτη και πάω Γ΄ Δημοτικού. Δε μου αρέσει το σχολείο! Θα σας πω γιατί…
Η κυρία συνεχώς μου φωνάζει και κάποιες φορές δεν καταλαβαίνω το λόγο… νομίζω όμως πως με έχει βάλει στο μάτι! Δε μπορώ να κάτσω στην καρέκλα μου χωρίς να κουνιέμαι για όση ώρα διαρκεί το μάθημα… μια ακατανίκητη «φαγούρα» με πιάνει και θέλω να κουνήσω τα πόδια μου, να σηκωθώ από την καρέκλα μου. Θέλω συνέχεια να πιάνω κάτι με τα χέρια μου, όπως να παίζω με τη γόμα μου ή το μολύβι μου, έτσι νιώθω ότι ηρεμώ. Συνήθως κάθομαι μόνος μου στο θρανίο, γιατί όποτε έχω διπλανό εκείνος διαμαρτύρεται ότι τον ενοχλώ ή η κυρία λέει ότι τον παρασέρνω (δε ξέρω τι εννοεί ακριβώς αλλά σίγουρα όχι κάτι καλό). Πόσο θα ήθελα να έχω κάποιον δίπλα μου να του λέω όλες αυτές τις ωραίες ιδέες που μου έρχονται ξαφνικά στο μυαλό;
Όσο για τα μαθήματα; Πόσο δύσκολο μου είναι να μείνω συγκεντρωμένος και να παρακολουθήσω αυτά που λέει η κυρία! Μου είναι δύσκολο να γράφω πολλά και δε μου αρέσει καθόλου η ορθογραφία. Όταν με ρωτάνε πως γράφεται μια λέξη, συνήθως τη λέω σωστά. Αλλά όταν πρέπει να γράψω όλες αυτές τις λέξεις στο χαρτί, τις κάνω λάθος! Αφήστε που δεν προλαβαίνω κιόλας.
Αυτό που μου αρέσει είναι τα Μαθηματικά. Μου φαίνονται εύκολα και τα τελειώνω γρήγορα. Εκτός από την προπαίδεια… δε μπορώ να τη θυμηθώ και μπερδεύομαι πολύ!
Μέσα στο μάθημα, όταν ξέρω μια απάντηση, θέλω οπωσδήποτε να την πω πρώτος! Και τη λέω… χωρίς να σηκώσω το χέρι μου. Και τότε η κυρία φωνάζει, το ίδιο και οι συμμαθητές μου. Και νιώθω άσχημα. Μετά όμως το ξεχνάω και ξανανιώθω ωραία γιατί πετάω ένα έξυπνο αστείο μέσα στην τάξη και κάνω τους συμμαθητές μου να γελάνε.
Και όταν έρχεται η ώρα να γυρίσω σπίτι, από τη μία χαίρομαι από την άλλη δε μου αρέσει γιατί πρέπει να διαβάσω. Ανοίγω τη τσάντα μου και δε βρίσκω τα μολύβια και τη γόμα μου, δε ξέρω ποιες ασκήσεις έχω για την επόμενη μέρα, έχω ξεχάσει το φυλλάδιο κάτω από το θρανίο μου… ένα μπέρδεμα! Και τότε η μαμά θυμώνει. Και όταν ξεκινάμε να διαβάσουμε, πόσα πράγματα θέλω να της πω εκείνη την ώρα! Πρέπει να της τα πω γιατί αλλιώς θα τα ξεχάσω. Και όταν τελειώσω με το διάβασμα, έχει πια νυχτώσει και δεν μου έχει μείνει χρόνος για παιχνίδι. Και αναρωτιέμαι… όλα τα παιδιά δυσκολεύονται τόσο ή μόνο εγώ; Τι μου συμβαίνει;»
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητα είναι μια νευροβιολογική αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία επηρεάζει αρκετούς τομείς της συμπεριφοράς. Πρόκειται για μία από τις πιο συχνές διαταραχές της παιδικής ηλικίας. Η διάγνωσή της δίδεται συνήθως μετά την έναρξη του παιδιού στο σχολείο, αν και είναι γεγονός πως υπάρχουν ενδείξεις της διαταραχής και σε μικρότερη ηλικία.
Τα κύρια συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ είναι η μειωμένη διάρκεια συγκέντρωσης της προσοχής, η αδυναμία ρύθμισης του επιπέδου της κινητικότητας και η δυσκολία ελέγχου της παρορμητικότητας. Ωστόσο, μέσα από αυτά τα κυρίαρχα συμπτώματα προκύπτουν και δευτερογενείς δυσκολίες, όπως μαθησιακά προβλήματα, ελλείμματα στις κοινωνικές δεξιότητες, ψυχοσυναισθηματικές δυσκολίες, περιορισμένα κίνητρα και δυσκολίες στην οργάνωση. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ συχνά βιώνουν αποτυχίες τόσο στην ακαδημαϊκή τους πορεία όσο και στις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις.
Ενημερωθείτε για το ΝΕΟ Εκπαιδευτικό Σεμινάριο από το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης Psychopedia με θέμα: “ΔΕΠ-Υ: Έγκαιρη παρέμβαση – Στρατηγικές και κατάλληλοι χειρισμοί στην τάξη ή την ομάδα”, το οποίο θα διεξαχθεί το Σάββατο 28 Μαρτίου 2020, Ώρα: 5:00μμ-7:00μμ
Επιπλέον Δυνατότητα E – Learning Παρακολούθησης (Αποστολή βιντεσκοπημένης της εισήγησης και εκπαιδευτικού υλικού)
Δίδεται Βεβαίωση Παρακολούθησης αναγωρισμένη από τον ΕΟΠΠΕΠ και Εκπαιδευτικό υλικό
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://psychopedia.gr/neo-seminario-dep-y-egkairi-paremvasi-stratigikes-kai-katalliloi-cheirismoi-stin-taxi-tin-omada-28-3-2020/
Η ΔΕΠ-Υ όμως δεν εμφανίζεται με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό σε όλα τα παιδιά. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι εκδήλωσής της. Ο συνδυασμένος τύπος, όπου εμφανίζονται αμφότερα τα συμπτώματα της απροσεξίας και της υπερκινητικότητας- παρορμητικότητας. Ο απρόσεχτος τύπος, όπου παρουσιάζονται κυρίως τα συμπτώματα της απροσεξίας. Ο υπερκινητικός/ παρορμητικός τύπος, όπου παρουσιάζονται κυρίως τα συμπτώματα της υπερκινητικότητας- παρορμητικότητας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις των παιδιών με ΔΕΠΥ, οι εκπαιδευτικοί επισημαίνουν πρώτοι τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το παιδί στο σχολείο και παραπέμπουν τους γονείς να επισκεφτούν κάποιον ειδικό. Είναι αλήθεια ότι ο εκπαιδευτικός αποτελεί σημαντικό συνεργάτη στην ανίχνευση και στη διαδικασία αξιολόγησης και θεραπείας των παιδιών με ΔΕΠΥ.
Καθώς λοιπόν η σχολική φοίτηση είναι απαραίτητη και υποχρεωτική και τα παιδιά περνούν πολλές ώρες της ημέρας στο σχολείο, κρίνεται αναγκαίο να αναπτυχθούν τεχνικές διαχείρισης μαθητών με ΔΕΠΥ, έτσι ώστε τα παιδιά αυτά να βιώνουν αισθήματα επιτυχίας και αυτοαποτελεσματικότητας. Η συνεργασία εκπαιδευτικού, γονέα, παιδιού και ειδικού αποτελεί προϋπόθεση σε ένα πρόγραμμα παρέμβασης, για να αντιμετωπιστούν σφαιρικά και ολοκληρωμένα οι ανάγκες του παιδιού.
Βιογραφικό Θεοδότης Κωνσταντοπούλου
Η Θεοδότη Κωνσταντοπούλου είναι ψυχολόγος, απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (Master) στην Ψυχολογία του Παιδιού και του Εφήβου από το Université de Tours στη Γαλλία. Έχει εκπαιδευτεί στη διαγνωστική προσέγγιση και αποκατάσταση παιδιών και εφήβων με μαθησιακές δυσκολίες-δυσλεξία και στη θεραπευτική αντιμετώπιση παιδιών με ΔΕΠ-Υ. Επίσης, έχει εκπαιδευτεί στο γνωσιακό συμπεριφορικό δράμα. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια γνωσιακών-συμπεριφοριστικών προσεγγίσεων σε παιδιά και εφήβους, συμβουλευτικής γονέων και παιγνιοθεραπείας. Εργάζεται από το 2008 ως ψυχολόγος και είναι κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ψυχολόγου. Ασχολείται κυρίως με τη θεραπευτική αντιμετώπιση παιδιών και εφήβων με αναπτυξιακές, ψυχοσυναισθηματικές και μαθησιακές δυσκολίες, είναι εισηγήτρια σεμιναρίων και συνεργάζεται με παιδικούς σταθμούς-νηπιαγωγεία. Επιπλέον, είναι συντονίστρια ομάδων σχολών γονέων.