Τα άτομα που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού είναι μια εξαιρετικά διαφορετική ομάδα, με ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων, ικανοτήτων και εμπειριών. Περίπου 1 στα 59 παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες διαγιγνώσκεται με αυτισμό και κάθε χρόνο, περισσότεροι από 60.000 έφηβοι με αυτισμό εγκαταλείπουν το σχολικό σύστημα και ξεκινούν στην ενήλικη ζωή. Αυτές οι ομάδες τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες χρειάζονται υποστήριξη, αλλά αυτή η υποστήριξη δεν είναι πάντα διαθέσιμη. Αν και τα συμπεριφορικά συμπτώματα του αυτισμού αρχίζουν να εμφανίζονται σε ηλικία περίπου 18 μηνών, η διάμεση ηλικία των παιδιών κατά τη διάγνωση παραμένει πεισματικά κολλημένη στις ηλικίες περίπου 4 έως 5 ετών.
Ακόμη και μετά τη διάγνωση, πολλά παιδιά δεν λαμβάνουν τις υπηρεσίες που χρειάζονται λόγω μεγάλων λιστών αναμονής για θεραπεία ή ανεπαρκής ασφάλιση. Και το σύστημα παροχής υπηρεσιών για ενήλικες με αυτισμό δεν είναι όπως θα έπρεπε υποστηρικτικό , με την έρευνα να δείχνει ότι τα άτομα με αυτισμό συχνά αγωνίζονται να ζήσουν ανεξάρτητα, δεν λαμβάνουν τις πολύ αναγκαίες υπηρεσίες και είναι δυσανάλογα άνεργα.
Οι ψυχολόγοι είναι μεταξύ εκείνων που εργάζονται για την αντιμετώπιση όλων αυτών των κενών, μέσω προσπαθειών που κυμαίνονται από τη διεξαγωγή βασικής έρευνας για την ανάπτυξη έως το σχεδιασμό παρεμβάσεων έως την ενασχόληση με το λεπτό έργο της αποτελεσματικής εφαρμογής αυτών των παρεμβάσεων στην κοινότητα. Και καθώς τα παιδιά που διαγιγνώσκονται με αυτισμό μεγαλώνουν, αυτό το πεδίο σπουδών στην ψυχολογία είναι έτοιμο να επεκταθεί πολύ πέρα από τις ρίζες του στην παιδική ανάπτυξη. «Οι ψυχολόγοι διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην έρευνα για τον αυτισμό, από τον καθορισμό των πρώιμων συμπτωμάτων μέχρι την ανάπτυξη και τη δοκιμή νέων παρεμβάσεων», λέει η Geraldine Dawson, PhD, κλινική παιδοψυχολόγος και διευθύντρια του Duke Center for Autism and Brain Development. «Η κατανόηση της κλινικής αξιολόγησης, της ανάπτυξης και των αρχών συμπεριφοράς από έναν ψυχολόγο έχει ενημερώσει σε μεγάλο βαθμό την κατανόησή μας για τον αυτισμό και τη θεραπεία του».
Ο αυτισμός στη βρεφική ηλικία
Ο αυτισμός εμφανίζεται σε ένα φάσμα που χαρακτηρίζεται από διαφορετικούς βαθμούς επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς, δυσκολίες με λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία και ελλείμματα κοινωνικο-συναισθηματικής αμοιβαιότητας. Τα τελευταία χρόνια, οι υποστηρικτές του αυτισμού στράφηκαν ενάντια στη γλώσσα που επικεντρώνεται στην εύρεση μιας «θεραπείας» για τον αυτισμό, προτιμώντας να επικεντρωθούν στο να περιγράψουν τον αυτισμό ως διαφορά και όχι ως διαταραχή. Ορισμένοι ερευνητές, επίσης, έχουν απομακρυνθεί από την έννοια της «θεραπείας» του αυτισμού. «Ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια», λέει η Ami Klin, PhD, κλινική ψυχολόγος, διευθύντρια του Marcus Autism Center στην Ατλάντα και επικεφαλής του Τμήματος Αυτισμού και Αναπτυξιακών Αναπηριών στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Emory. «Είναι περισσότερο σαν ένα χαρακτηριστικό που μπορεί να μεταφραστεί ή να μην μεταφραστεί σε αναπηρία. Το αν μεταφράζεται σε αναπηρία ή όχι, είναι στη δύναμή μας να επηρεάσουμε».
Το πρώτο βήμα που είναι απαραίτητο να γίνει είναι η υποστήριξη των παιδιών με αυτισμό όταν είναι πολύ μικρά. Τα βρέφη που αναπτύσσουν αυτισμό παρουσιάζουν παρόμοια πρότυπα ασυνήθιστης εγκεφαλικής ανάπτυξης, ιδιαίτερα την υπερέκταση της επιφάνειας του φλοιού μεταξύ 6 και 12 μηνών και υπερανάπτυξη του όγκου του εγκεφάλου και διαταραχή της λειτουργικής συνδεσιμότητας μεταξύ 12 και 24 μηνών, σύμφωνα με μια επισκόπηση. συν-συγγραφέας του Joseph Piven, MD, ψυχίατρου και διευθυντή του Ινστιτούτου Καρολίνας του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας (UNC) για Αναπτυξιακές Διαταραχές. Αυτές οι παρατηρήσεις έγιναν σε μικρότερα αδέρφια παιδιών με αυτισμό, τα οποία διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν αυτισμό τα ίδια ως μέρος ενός ερευνητικού προγράμματος.
Ερευνητές όπως ο Piven πιστεύουν ότι οι εγκεφαλικές διαφορές που εντοπίζονται σε αυτά τα παιδιά υψηλού κινδύνου θα βρεθούν και σε παιδιά που είναι τα πρώτα στις οικογένειές τους με διάγνωση. Εάν τα αποτελέσματα γενικευθούν και στις δύο ομάδες, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διαγνώσεις αυτισμού βασισμένες στην απεικόνιση του εγκεφάλου πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα. Η έγκαιρη διάγνωση, με τη σειρά της, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις. «Η βρεφική ηλικία είναι μια περίοδος όπου ο εγκέφαλος είναι όσο το δυνατόν πιο εύπλαστος», λέει ο Piven.
Ωστόσο, για να παρέμβουν τόσο νωρίς, οι ερευνητές πρέπει να βρουν βιοδείκτες για τον αυτισμό που μπορούν να ανιχνευθούν αξιόπιστα τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Αυτή η εργασία βρίσκεται στα αρχικά της στάδια, αλλά οι ψυχολόγοι έχουν βρει ορισμένους πιθανούς υποψηφίους. Η ψυχολόγος του UNC School of Medicine, Heather Hazlett, PhD, και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν ότι οι μετρήσεις με μαγνητική τομογραφία της υπερανάπτυξης της επιφάνειας του φλοιού και του εγκεφάλου σε ηλικία 6 και 12 μηνών μπορούσαν να προβλέψουν μεταγενέστερες διαγνώσεις αυτισμού με ακρίβεια 94%.
Οι ερευνητές δοκιμάζουν μία μέθοδο που χρησιμοποιεί πληροφορίες για το βλέμμα των ματιών για να καταγράφει τον κίνδυνο αυτισμού σε μωρά και μικρά νήπια. Επειδή δεν υπάρχουν κλινικά διαγνωστικά τεστ για τον αυτισμό πριν από την ηλικία των 18 μηνών, υπάρχει μικρή έρευνα για παρεμβάσεις σε βρέφη και νήπια. Αλλά υπάρχει καλός λόγος να πιστεύουμε ότι ο εύπλαστος εγκέφαλος των βρεφών θα χρειαζόταν καλά τη θεραπεία. Ο Klin και η ομάδα του είναι μέρος ενός ερευνητικού έργου που ακολουθεί μελλοντικά τα μικρότερα αδέρφια παιδιών με αυτισμό. Μέχρι στιγμής, λέει ο Klin, η έρευνα δείχνει ότι τα μωρά αδέρφια που τελικά διαγνώστηκαν με αυτισμό έχουν καλύτερα αποτελέσματα από τα μεγαλύτερα αδέρφια τους. Η εργασία τους υποδηλώνει περαιτέρω ότι αυτά τα πλεονεκτήματα έχουν να κάνουν με τα μικρότερα αδέρφια που παρακολουθούνται μελλοντικά. Ο καλύτερος τρόπος για τον εγκέφαλο ενός μωρού με αυτισμό είναι μέσω των γονιών του, λέει ο Dawson. Τυπικά, τα αναπτυσσόμενα παιδιά απορροφούν πληροφορίες από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με τους φροντιστές τους, λέει ο Dawson, προσθέτοντας ότι «αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να έχουμε στρατηγικές για τα μωρά που μπορεί να αναπτύσσουν αυτισμό ή κινδυνεύουν για αυτισμό, ώστε να μαθαίνουν και αυτά τα ίδια. ευκαιρίες.”
Ενηλικίωση – Γήρανση
Ίσως η μεγαλύτερη έλλειψη υποστήριξης για τα άτομο με αυτισμό να παρουσιάζεται στην κατηγορία της ενηλικίωσης. Μελέτες έδειξαν ότι η ανεργία είναι υψηλή μεταξύ των ενηλίκων με αυτισμό. Οι γνωστικές ικανότητες δεν είναι προστατευτικές: Μια μικρή μελέτη από την αναπτυξιακή ψυχολόγο Julie Taylor, PhD, του Πανεπιστημίου Vanderbilt, διαπίστωσε ότι οι νεαροί ενήλικες με αυτισμό και χωρίς διανοητική αναπηρία είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες από εκείνους με αυτισμό και διανοητική αναπηρία να μην έχουν τακτικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας, πιθανόν επειδή απλά δεν υπάρχουν πολλά προγράμματα απασχόλησης ή ημερήσιας προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί για άτομα μέσης ή άνω του μέσου όρου νοημοσύνης με αυτισμό.
Τα άτομα με αυτισμό και περιστατικά με συννοσηρότητα παθήσεων ψυχικής υγείας μπορεί να αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες. «Αν έχουμε ένα άτομο που δεν είναι λεκτικό, θα μπορούσε να έχει κατάθλιψη, αλλά πώς θα μας το έλεγε με λόγια;» λέει η Catherine Lord, PhD, κλινική ψυχολόγος στην Ιατρική Σχολή David Geffen στο UCLA. «Πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τα διάφορα είδη ζητημάτων που πρόκειται να προκύψουν».
Η γήρανση με αυτισμό είναι ένας άλλος τομέας για τον οποίο λίγα είναι γνωστά. Τα άτομα με αυτισμό μπορεί να έχουν αυξημένη ευαισθησία στη γνωστική λειτουργία που σχετίζεται με την ηλικία, σύμφωνα με έρευνα του Klinger . Δεν είναι ακόμη σαφές εάν αυτή η ευαισθησία οφείλεται σε φυσιολογικές διεργασίες που σχετίζονται με τον αυτισμό ή εάν συνυπάρχουν καταστάσεις ψυχικής υγεία συννοσηρότητας και έλλειψη ουσιαστικών δραστηριοτήτων, λέει ο Klinger. Ένα άλλο από τα έργα του Klinger είναι να μελετήσει ηλικιωμένους με αυτισμό. Υπάρχει ακόμη «απόλυτη έλλειψη» δεδομένων αποτελεσματικότητας σχετικά με τις παρεμβάσεις για ενήλικες με αυτισμό, λέει ο Klinger, και ένα τεράστιο κενό όπου θα έπρεπε να βρίσκεται η έρευνα για την εφαρμογή των παρεμβάσεων.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Αυτισμό Εκπαίδευση στην Πρώιμη Παρέμβαση & Θεραπευτική αντιμετώπιση μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/seminaria/e-seminaria/paidopsychologia/e-learning-ekpaideytiko-programma-aytismos-ekpaideysi-stin-proimi-paremvasi-amp-therapeytiki-antimetopisi/
Πηγή: https://www.apa.org
