Πώς βιώνουν τα παιδιά τη θλίψη

Τα παιδικά και οι νέοι έχουν περάσει τα τελευταία 2 χρόνια μια πολύ δύσκολη περίοδο. Πανδημίες και καιροί μεγάλου φόβου. Μπορούμε να τα βοηθήσουμε να αντεπεξέλθουν σε αυτό με μερικά προσεκτικά εργαλεία που ωφελούν τα ίδια αλλά και την οικογένειά συνολικά. Το πένθος δεν είναι εύκολο να συζητηθεί, επομένως μπορεί να είναι χρήσιμο να χρησιμοποιήσουμε τις δεξιότητες ενσυνειδητότητας (Mindfulness) για να μας βοηθήσουν να επεξεργαστούμε αυτό που όλοι βιώνουμε – μικροί και μεγάλοι. «Ο πόνος της θλίψης είναι εξίσου μέρος της ζωής με τη χαρά της αγάπης: είναι ίσως το τίμημα που πληρώνουμε για την αγάπη, το κόστος της δέσμευσης. Το να αγνοούμε αυτό το γεγονός ή να προσποιούμαστε ότι δεν είναι έτσι, σημαίνει ότι βάζουμε συναισθηματικά παρωπίδες που μας αφήνουν απροετοίμαστους για τις απώλειες που θα προκύψουν αναπόφευκτα στη δική μας ζωή και απροετοίμαστους να βοηθήσουμε τους άλλους να αντιμετωπίσουν τις απώλειες στη δική τους».

Ενσυνείδητη (Mindful) επικοινωνία

Αυτή είναι μια δεξιότητα που διδάσκουμε αλλά είναι και κάτι που μπορούμε να αρχίσουμε να ασκούμε αμέσως τώρα με τις οικογένειές μας. Είναι η ικανότητα να ακούμε βαθιά τους νέους μας. Οι ενήλικες έχουν τη συνήθεια να τελειώνουν τις προτάσεις των παιδιών. Γινόμαστε μάρτυρες όταν τα παιδιά προσπαθούν πολύ να βρουν τις λέξεις, έτσι νιώθουμε την ανάγκη να τους δώσουμε τις λέξεις.

Κατά τη διάρκεια της φυσικής ανάπτυξης του παιδιού, είναι πολύ χρήσιμο να το κάνετε αυτό, αλλά σε αυτές τις συναισθηματικές συνθήκες, το να τους ενημερώνετε ότι το «δεν γνωρίζουν» είναι επίσης εντάξει. Κάνοντας αυτό είναι μια ισχυρή αναγνώριση ενός σημαντικού μαθήματος ζωής που είναι το πένθος. Τους προσκαλούμε να μοιραστούν αυτό που σκέφτονται και αισθάνονται. Δεν κρίνουμε ούτε δίνουμε λύσεις. Απλώς ακούμε βαθιά, νιώθοντας τη δική μας αναπνοή να μπαίνει και να βγαίνει, και (αν μας προκύψουν συναισθήματα συγκίνησης) επιτρέποντας στον εαυτό μας να τα αισθανθεί και να τα αποδεχτεί/να τα εισπνεύσει.

Αυτό δημιουργεί έναν ασφαλή χώρο για να μοιράζονται τα παιδιά. Η ενσυνείδητη ομιλία είναι μέρος της επικοινωνίας, είναι εκεί που μοιραζόμαστε ό,τι υπάρχει στην καρδιά μας. Ίσως νιώθουμε σύγχυση, πληγωμένοι ή αναστατωμένοι. Ίσως πυροδοτεί παλιές αναμνήσεις θλίψης που έχουμε βιώσει. Όλα αυτά σχετίζονται με το πώς το παιδί θα αντιληφθεί τη θλίψη. Μπορούμε να τους ενημερώσουμε ότι αυτό που νιώθει ένας ενήλικας (ένας άνθρωπος) τη στιγμή της θλίψης είναι προσωπικό – και όλα είναι εντάξει. Δεν υπάρχει σωστός/λάθος τρόπος να βιώσεις τη θλίψη. Η προσεκτική ομιλία προσφέρει επίσης την ευκαιρία για ειλικρίνεια. Δίνοντάς τους απαντήσεις που είναι απλές, ειλικρινείς και εγκάρδιες θα τους διδάξει πώς να το κάνουν αυτό όταν χρειάζεται να επικοινωνήσουν. Ενώ εξασκείτε την ενσυνείδητη ομιλία, μπορούν να εξασκηθούν στην ενσυνείδητη (Μindful) ακρόαση.

Καλούμε τα παιδιά να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα τους

Όταν πονάμε, θέλουμε να τρέξουμε μακριά, να απομακρυνθούμε από αυτό που παρατηρούμε. Αλλά αυτή η απόρριψη αυτού που νιώθουμε στην πραγματικότητα προσθέτει περισσότερη ενέργεια σε αυτό και συνήθως το κάνει πολύ χειρότερο. Ακόμα κι αν προσπαθούμε να αποσπάσουμε την προσοχή μας με πολυάσχολες εργασίες, είναι σαν να προσθέτουμε ενέργεια στα συναισθήματα που θέλουμε να αγνοήσουμε. Έτσι μπορούμε να στραφούμε προς αυτό που νιώθουμε. Μπορούμε να το ονομάσουμε και μπορούμε να επιτρέψουμε/δώσουμε στον εαυτό μας την άδεια να το νιώσει. Αυτή είναι μια πολύ βαθιά πρακτική αλλά είναι και θεραπευτική. Μπορούμε να διδάξουμε τους νέους και τα παιδιά να το κάνουν αυτό.

Δίνοντάς τους μια λίστα συναισθημάτων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να τους βοηθήσουν να επικοινωνήσουν και θα τους βοηθήσει να φέρουν φως σε ένα σκοτεινό δωμάτιο σύγχυσης. Θα βοηθήσει να φέρει κάποια σαφήνεια στον κόσμο τους. Εάν τους βοηθήσουμε να αναγνωρίσουν αυτά τα συναισθήματα και να τιμήσουμε το καθένα με ένα «αισθάνομαι xxx, και επιτρέπω στον εαυτό μου να το νιώσει αυτό», μπορεί να είναι μια ισχυρή πράξη συμπόνιας και αγάπης για τον εαυτό τους. Μπορεί να χαλαρώσει το σώμα, το μυαλό και την καρδιά και να βοηθήσει την αγάπη (πίσω από τη θλίψη) να λάμψει. Η τοποθέτηση ενός χεριού στην καρδιά καθώς το κάνουμε αυτό είναι ένα φυσικό σήμα αυτής της αποδοχής και μπορεί να βοηθήσει να ηρεμήσει το νευρικό σύστημα και το άγχος που νιώθουμε εμείς και η οικογένειά μας αυτή τη στιγμή.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή του Mindfulness (Mindfulness Based Cognitive Intervention σε Παιδιά με Συναισθηματικές δυσκολίες και Αναπτυξιακές διαταραχές) μπορείτε να διαβάσετε εδώ:https://psychopedia.gr/ekpaideytiko-seminario-mindfulness-based-cognitive-intervention-se-paidia-synaisthimatikes-dyskolies-kai-anaptyxiakes-diataraches/

Πηγή: https://teachchildrenmeditation.com/