Psychopedia.gr

Βήματα προς την αυτονόμηση του νέου ενήλικα

Της Νάγιας Σουρβίνου, Ψυχολόγου, Υπαρξιακή-Συστημική Ψυχοθεραπεία

Έφτασε ο καιρός που το παιδί θέλει να βρει το δικό του σπίτι; Πως θα αφήσει το πατρικό σπίτι; Ποια τα συναισθήματα του παιδιού, αλλά και ποια των γονιών;Αυτά είναι λίγα από τα ερωτήματα που εγείρονται γύρω από το θέμα της αυτονόμησης του ενήλικου πλέον παιδιού.

Ένα παιδί φτάνοντας στην ενηλικίωση γοητεύεται όλο και περισσότερο από την ιδέα της αυτονόμησης. Σταδιακά, έχοντας κατακτήσει σημαντικό μέρος της ανεξαρτησίας του από τους γονείς, αποφασίζει να ανοίξει τα φτερά του, σε ένα δικό του σπίτι, δημιουργώντας την προσωπική του ζωή. Φαντάζεται το  σπίτι του, ποια θα είναι η διαρρύθμισή του, πως θα περνάει το χρόνο του σε αυτό, ποιοι θα είναι οι καλεσμένοι του, αλλά και πως θα τους περιποιηθεί, αλλάζοντας πλέον ρόλο και υιοθετώντας εκείνον του οικοδεσπότη.

Πως μπορεί να φύγει ο νέος ενήλικας από το πατρικό του σπίτι διατηρώντας και τις δύο πλευρές ευχαριστημένες;

Ο νέος ενήλικας από τη μεριά του, οφείλει να αναγνωρίσει όλα αυτά που έχει κερδίσει από τους γονείς του, τις όμορφες στιγμές που έχουν περάσει μαζί, τα εφόδια που του προσέφεραν. Να τους αναγνωρίσει, λίγο πολύ, το ρόλο τους ως γονείς και να τους ευχαριστήσει. Και αυτό συμβαίνει όταν δε φεύγει από το σπίτι με θυμό, απογοητευμένος από την πίεση τους, ούτε κόβοντας κάθε επαφή μαζί τους. Αντίθετα, το αντιλαμβάνεται σαν το μεγάλωμά του και το πέρασμά του σε ένα επόμενο στάδιο.

Οι γονείς από τη μεριά τους χρειάζεται να σεβαστούν το ενήλικο παιδί τους και να χαρούν για την εξέλιξή του. Να το εμπιστευτούν στο βήμα του αυτό. Ταιριάζει ακόμα να αισθανθούν περηφάνια για τους ίδιους, δεδομένου ότι τα κατάφεραν στην ανατροφή του. Είναι λογικό, ότι μέσα από το μεγάλωμα του παιδιού θα έρθουν αντιμέτωποι με δικά τους ζητήματα, θα πρέπει να θέσουν ερωτήματα και να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους.

Αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος να φύγει ένα παιδί από το σπίτι, δεν σημαίνει όμως ότι είναι και ο μοναδικός. Βλέπουμε πολλά παιδιά να φεύγουν θυμωμένα, γυρνώντας την πλάτη στους γονείς. Όπως βλέπουμε και πολλούς γονείς να δεσμεύουν τα παιδιά τους και να τα κρατάνε κοντά, στην προσπάθεια να καλύψουν τα δικά τους κενά.

Ένας επιβαρυντικός παράγοντας είναι και η οικονομική κρίση, η οποία αναγκάζει πολλούς νέους να μένουν με τους γονείς τους, λόγω αδυναμίας να καλύψουν τα έξοδα ενός σπιτιού και ως εκ τούτου να εξαρτώνται από αυτούς. Πολλοί είναι, επίσης, εκείνοι που ενώ είχαν κατακτήσει ένα σημείο αυτονομίας αναγκάζονται να γυρίσουν και πάλι στο πατρικό, λόγω της οικονομικής κατάστασης. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι να μη βολεύεται ο νέος και να δημιουργεί τις ευκαιρίες του. Σημαντικό ρόλο παίζει η διατήρηση της επιθυμίας ζωντανής.

Eνημερωθείτε Βιβλία Αυτοβελτίωσης -Κατάθλιψη-Διαχείριση Θυμού – Κοινωνικό άγχος του Psychopedia.gr. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα:

ΝΕΑ Βιβλία Αυτοβελτίωσης -Κατάθλιψη-Διαχείριση Θυμού – Κοινωνικό άγχος

 

Σύντομο Βιογραφικό Νάγιας Σουρβίνου

Η Νάγια Σουρβίνου σπούδασε στο Τμήμα Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου από όπου και αποφοίτησε εκπονώντας την πτυχιακή της εργασία με θέμα «Ποιοτική ανάλυση της σχέσης της Χρυσής Αυγής με τους νέους». Έχει εργαστεί ως Ψυχολόγος σε Κέντρο Ημέρας Παιδιών και Εφήβων με αυτισμό. Έχει ασχοληθεί και με την παράλληλη στήριξη παιδιών σχολικής ηλικίας. Εκπαιδεύεται στη Συστημική – Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία, ενώ παράλληλα ασχολείται με το θεατρικό παιχνίδι.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο