Ο ψυχοθεραπευτής Σαλβαδόρ Μινουτσίν ανέπτυξε την έννοια του “εγκλωβισμού” για να χαρακτηρίσει τύπους οικογένειας με αδύναμα, κακώς καθορισμένα όρια. Ολόκληρη η οικογένεια μπορεί να εργάζεται για να υποστηρίξει μια ενιαία άποψη ή να προστατεύσει ένα μέλος της οικογένειας από τις συνέπειες των πράξεών του. Σε αυτό το επίπεδο, η ατομική αυτονομία είναι αδύναμη, και τα μέλη της οικογένειας μπορεί να υπερεκτιμούν το ένα το άλλο. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να μην μπορεί να δει τα δικά του συμφέροντα με ξεκάθαρο τρόπο από αυτά των γονέων και μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα αυτού του γονέα, ακόμη και όταν αυτό είναι επιβλαβές ως πράξη.
Αναπόφευκτα ο “εγκλωβισμός” συμβάλλει με αρνητικό τρόπο στην ατομικότητα και την αυτονομία των μελών της οικογένειας. Μπορεί επίσης να επιτρέψει την κατάχρηση. Η κατάχρηση σε μία οικογένεια μπορεί να αποτελέσει ένα αρκετά σοβαρό τραύμα. Τα μέλη της οικογένειας που μπορεί να βιώσουν ένα τέτοιου είδους τραύμα μπορεί να μην αναγνωρίσουν τις εμπειρίες τους ως τραυματικές και μπορεί ακόμη και να υπερασπιστούν τα μέλη της οικογενείας που τους το έχουν προκαλέσει. Επειδή τα όρια είναι αδύναμα σε αυτή την περίπτωση, τα μέλη της οικογένειας που αναγνωρίζουν σωστά τις εμπειρίες τους ως τραυματικές μπορεί να απομονωθούν ή ακόμα και να χαρακτηριστούν ότι βλάπτουν το σύνολο της οικογένειας.
Χαρακτηριστικά “εγκλωβισμού” σε μια οικογένεια:
- Έλλειψη κατάλληλης προστασίας της ιδιωτικής ζωής μεταξύ γονέα και παιδιού.
- Ένα παιδί που είναι οι “καλύτεροι φίλοι” με έναν γονέα.
- Ένας γονέας που εμπιστεύεται μυστικά σε ένα παιδί.
- Ένας γονέας που λέει σε ένα παιδί ότι είναι το αγαπημένο.
- Ένα παιδί που λαμβάνει ειδικά προνόμια από έναν γονέα.
- Ένας γονέας που εμπλέκεται υπερβολικά στις δραστηριότητες ή τα επιτεύγματα του παιδιού του.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι το υπερβολικό δέσιμο, η αυστηρή πειθαρχία και η έλλειψη ανεξαρτησίας από τους γονείς στα παιδιά σε μια οικογένεια με χαρακτηριστικά “εγκλωβισμού” μπορεί να επηρεάσει με πολύ αρνητικό τρόπο τις μελλοντικές σχέσεις που μπορεί να αναπτύξουν με αλλά παιδιά αλλά και συνολικά την συμπεριφορά τους. Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε συγκεκριμένου τύπου οικογένειες μπορεί να δυσκολεύονται περισσότερο να αναπτύξουν κατάλληλες και ισορροπημένες σχέσεις τόσο με τους συνομηλίκους τους αλλά και τα άτομα εμπιστοσύνης τους στο μέλλον.
Η ψυχοθεραπεία μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο μέσο ώστε τα άτομα να μπορέσουν να καταλάβουν πόσο αρνητικά τους επηρεάζει με οικογένεια με χαρακτηριστικά “εγκλωβισμού”. Έχουν τη δυνατότητα μέσω της ψυχοθεραπείας να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις και τα τραύματα που έχουν βιώσει στην παιδική τους ηλικία. Ένας σημαντικός αριθμός ατόμων που προέρχονται από τέτοιου τύπου οικογένειες αισθάνονται “παγιδευμένα” μεταξύ των επιθυμιών και των προσδοκιών των μελών της οικογένειάς τους και των επιλογών που είναι πιο ευθυγραμμισμένες με τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Σε μια τέτοια περίπτωση, ένας θεραπευτής μπορεί να τους βοηθήσει να διερευνήσουν τις επιλογές τους και να παράσχουν στήριξη καθώς το άτομο εργάζεται για να ορίσει όρια και να κάνει αλλαγές, να καθορίσει την πορεία δράσης που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες του και να επικοινωνήσει αποτελεσματικά με τα μέλη της οικογένειάς του.
Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τον κόπο της διαδικασίας και ας συνειδητοποιήσουμε ότι: ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!
Μπορείτε να επισκεφτείτε τον κατάλληλο Ειδικό Ψυχικής του Psychopedia καλώντας στα τηλ. 210 – 6413306 – 6934650265.
Profile of woman with eyes closed in countryside.
Πηγή: https://www.goodtherapy.org/
