Της Νάγιας Σουρβίνου, Ψυχολόγου, Υπαρξιακή-Συστημική Ψυχοθεραπεία.

Καθημερινά συμβαίνουν πράγματα τα οποία είναι ικανά να μας προκαλέσουν ποικίλα συναισθήματα, τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Η πρόκληση αρνητικών συναισθημάτων παράγει σκέψεις για το ποιος έχει την ευθύνη για την κατάσταση που προκλήθηκε. Το άτομο θα μπει στη διαδικασία να κατηγορήσει τις συνθήκες ή τους άλλους για τη συμφορά που το βρήκε. Όπως λέει και ο Ζ.Π. Σαρτρ «η κόλαση είναι οι άλλοι». Πιο σπάνια θα αναγνωρίσει όμως πως το ίδιο συνέβαλλε στην δυσάρεστη αυτή κατάσταση. Δυσκολεύεται δηλαδή να αναλάβει την προσωπική του ευθύνη για την τροπή που πήραν τα πράγματα. Αναλώνεται να κατηγορεί τους άλλους για ό,τι του συμβαίνει, διαιωνίζοντας μια νοσηρή πραγματικότητα, στην οποία εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο. Νιώθει να αδικείται. Δεν βλέπει διεξόδους, καθώς περιμένει από τους άλλους να λύσουν το ζήτημα. Σκοντάφτει ξανά και ξανά με τον ίδιο τρόπο και αυτό δεν το προβληματίζει.

Προσωπική ευθύνη σημαίνει να αναγνωρίσει το άτομο μέχρι ποιο βαθμό ευθύνεται το ίδιο για την εξέλιξη των πραγμάτων. Από το σημείο αυτό αποφασίζει να προβεί σε αλλαγές προκειμένου να σταματήσει η κατάσταση να είναι δυσλειτουργική.Κατανοεί τον εαυτό του. Αντιλαμβάνεται μέχρι που μπορεί το ίδιο να επηρεάσει την κατάσταση και κάνει διορθωτικές κινήσεις. Δεν χάνει το χρόνο και την ενέργειά του προσπαθώντας να αλλάξει τους άλλους, ξεκινάει από τον ίδιο. Σταματά την παθητική βίωση και μπαίνει ενεργητικά να λύσει το πρόβλημα. Θέτει τις βάσεις ώστε να ορίσει τη ζωή του. Κινητοποιείται. Η προσωπική αλλαγή μπορεί, δευτερογενώς, να επηρεάσει και την συμπεριφορά των άλλων, κάτι που δεν επιτυγχάνεται με την άμεση προσπάθεια αλλαγής τους.

Σημαντική διάκριση είναι εκείνη της ευθύνης από την ενοχή. Αν το άτομο κατηγορεί τον εαυτό του και ενοχοποιείται, τελικά ακινητοποιείται. Χρειάζεται νοιάξιμο και αγάπη για τον εαυτό, για να δει καθαρά τα πράγματα, να αναλάβει την ευθύνη του χωρίς τελικά το λάθος να γίνει η φυλακή του.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να αλλάξει τους άλλους ή τις συνθήκες, δεσμεύεται όμως να δουλέψει τον εαυτό του και να βρει διεξόδους εκεί που έβλεπε αδιέξοδα. Ο ψυχοθεραπευτής συμβάλει στο άνοιγμα των οριζόντων και το ξεκλείδωμα της μέχρι τότε κλειδωμένης πόρτας. Στην αρχή το άτομο μεταθέτει ολόκληρη την ευθύνη σε εξωγενείς παράγοντες, έπειτα κατηγορεί τον εαυτό του για όλα τα δεινά και ολοκληρώνοντας έχει κατορθώσει να αποκρυσταλλώσει την προσωπική του ευθύνη, δίχως να τη μεταθέτει αλλά ούτε και να φορτώνεται παραπάνω από εκείνη που του αντιστοιχεί. Βρίσκει τα όρια του εαυτού του και αναγνωρίζει που τελειώνει εκείνος και που ξεκινούν οι άλλοι.

Δείτε τα ΝΕΑ Βιβλία Αυτοβελτίωσης -Κατάθλιψη-Διαχείριση Θυμού – Κοινωνικό άγχος του Psychopedia.gr. Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να ενημερωθείτε:

ΝΕΑ Βιβλία Αυτοβελτίωσης -Κατάθλιψη-Διαχείριση Θυμού – Κοινωνικό άγχος

Σύντομο Βιογραφικό Νάγιας Σουρβίνου

Η Νάγια Σουρβίνου σπούδασε στο Τμήμα Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου από όπου και αποφοίτησε εκπονώντας την πτυχιακή της εργασία με θέμα «Ποιοτική ανάλυση της σχέσης της Χρυσής Αυγής με τους νέους». Έχει εργαστεί ως Ψυχολόγος σε Κέντρο Ημέρας Παιδιών και Εφήβων με αυτισμό. Έχει ασχοληθεί και με την παράλληλη στήριξη παιδιών σχολικής ηλικίας. Εκπαιδεύεται στη Συστημική – Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία, ενώ παράλληλα ασχολείται με το θεατρικό παιχνίδι.