Της Δέσποινας Χατζηγρηγοριάδου, Ψυχολόγου Α.Π.Θ, ειδίκευση στη Σχολική Ψυχολογία

Κάθε διαζύγιο είναι διαφορετικό όπως και οι άνθρωποι οι οποίοι εμπλέκονται σε αυτό. Ωστόσο, μιλώντας για τα παιδιά και το πώς επηρεάζονται από το διαζύγιο των γονέων, μπορούμε να διακρίνουμε ορισμένους παράγοντες που χρειάζεται να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία.

Το παιδί που βιώνει το διαζύγιο των γονέων καλείται να επαναπροσδιορίσει την καθημερινότητά του, να βάλει σε τάξη τα συναισθήματά του και να ασχοληθεί με τις διαπροσωπικές σχέσεις του ίδιου προς τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας οι οποίες τυχόν αλλάξουν μετά το διαζύγιο. Για το λόγο αυτό το παιδί χρειάζεται την ενθάρρυνση προκειμένου να εκφράσει τα συναισθήματά του, να τα εξηγήσει ακόμη και να τα βιώσει (να κλάψει, να εκτονώσει τα αρνητικά συναισθήματα). Είναι σημαντικό, το παιδί να έχει γνώση της αστάθειας των συναισθημάτων που μπορεί να νιώθει, κυρίως για το άτομο που φεύγει, είτε τη μητέρα είτε τον πατέρα του. Για παράδειγμα, εάν τη μια μέρα νιώθει θυμό και οργή για τους γονείς του και την άλλη μέρα νιώθει θλίψη και στεναχώρια, χρειάζεται να γνωρίζει ότι αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων είναι φυσικό επακόλουθο της αλλαγής που βιώνει.

Στις περιπτώσεις που είναι εφικτό, το παιδί νιώθει ασφάλεια όταν του δίνεται η δυνατότητα να έχει επαφή με τον γονέα που φεύγει, όποτε το ίδιο το επιθυμεί, χωρίς περιορισμούς. Ωστόσο, αυτός είναι ένας παράγοντας που ορισμένες φορές δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, επομένως, είναι καλό να αφήσουμε το παιδί να αναζητήσει τρόπους επικοινωνίας με τους οποίους να νιώθει καλά (τηλέφωνο, μηνύματα κ.τ.λ.). Στην περίπτωση που το παιδί δεν μπορεί να έχει καμία επικοινωνία με τον γονέα που λείπει, δίνουμε τη δυνατότητα να εκφραστεί, να συζητήσει ή και να κάνει ερωτήσεις για τον γονέα, προκειμένου να του λύνονται οι τυχόν απορίες που δημιουργούνται με την απουσία του.

Με λίγα λόγια, ένα παιδί μετά το διαζύγιο των γονέων έχει ανάγκη να νιώσει ξανά ασφαλές, ότι δεν είναι μόνο του και κυρίως ότι η καθημερινότητά του θα σταθεροποιηθεί, είτε μείνει στο περιβάλλον που ήταν είτε αλλάξει περιβάλλον. Χρειάζεται επίσης, να περνάει ευχάριστες ώρες με την υπόλοιπη οικογένεια, με δραστηριότητες και νέα ενδιαφέροντα. Είναι σημαντικό, να κατανοεί τα συναισθήματά του και να του δίνεται η προτροπή να τα εκφράσει, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά.

Σύντομο βιογραφικό Δέσποινας Χατζηγρηγοριάδου

Η Δέσποινα Χατζηγρηγοριάδου σπούδασε Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Απέκτησε κλινική εμπειρία στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Κατερίνης, συμπεριλαμβανομένου του Ιατροπαιδαγωγικού τμήματος και στο Ψυχιατρικό τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης (Κλινική Οξέων Ψυχιατρικών Περιστατικών του πρώην Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Πέτρας Ολύμπου). Διετέλεσε εκπαιδεύτρια στο Δημόσιο ΙΕΚ Κατερίνης και στο Επιμορφωτικό πρόγραμμα «ΣΧΟΛΕΣ ΓΟΝΕΩΝ» του Ε.Π. «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση». Παρείχε ψυχολογικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο ΠΛΑΤΩΝ και στο ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Κατερίνης. Συμμετέχει στο τρέχον πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη Σχολική Ψυχολογία του Ιταλικού Πανεπιστημίου TOR VERGATA.