Η μετακίνηση δημιουργεί έναν οριακό χώρο που επιτρέπει στους ανθρώπους να μεταβαίνουν μεταξύ σπιτιού και εργασίας, κάτι που δεν παρέχει η απομακρυσμένη εργασία.
Για τους περισσότερους εργαζόμενους στις ΗΠΑ που μετακινούνται, το ταξίδι από και προς το γραφείο διαρκεί σχεδόν μία ολόκληρη ώρα την ημέρα 26 λεπτά κάθε φορά κατά μέσο όρο, με το 7,7% των εργαζομένων να περνούν δύο ώρες ή περισσότερες στο δρόμο.
Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται τη μετακίνηση ως αγγαρεία και χάσιμο χρόνου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της αύξησης της εξ αποστάσεως εργασίας που προέκυψε από την πανδημία αρκετοί δημοσιογράφοι παρατήρησαν με περιέργεια ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονταν χωρίς τις μετακινήσεις τους. Μια γυναίκα είπε στην Washington Post ότι παρόλο που δούλευε από το σπίτι, καθόταν τακτικά στο αυτοκίνητό της στο δρόμο στο τέλος της εργάσιμης ημέρας σε μια προσπάθεια να αφιερώσει λίγο προσωπικό χρόνο κάτι που θα την έκανε να ξεχωρίσει τους ρόλους της δουλειάς από τους μη εργασιακούς ρόλους.
Η έρευνα μελέτησε τη διασύνδεση μεταξύ της εργασίας και της προσωπικής ζωής των ανθρώπων, ώστε να βγει ένα ουσιαστικό συμπέρασμα για το τι έχασαν οι άνθρωποι όταν οι μετακινήσεις τους ξαφνικά εξαφανίστηκαν.
Στην πρόσφατα δημοσιευθείσα έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι μετακινήσεις είναι μια πηγή ελεύθερου χρόνου και χώρου όπου το άτομο χωρίς ρόλους τόσο στο σπίτι όσο και στην εργασία μπορεί να ανακάμψει από την εργασία και να αλλάξει νοητικά ταχύτητα στο σπίτι.
Κατά τη διάρκεια της μετατόπισης στην απομακρυσμένη εργασία, πολλοί άνθρωποι έχασαν αυτήν την ενσωματωμένη υποστήριξη για αυτές τις σημαντικές καθημερινές διαδικασίες. Χωρίς τη δυνατότητα διανοητικής αλλαγής ταχυτήτων, οι άνθρωποι βιώνουν τη “θόλωση” ρόλων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε άγχος. Χωρίς διανοητική απεμπλοκή από την εργασία, οι άνθρωποι μπορεί να βιώσουν εξάντληση. Ειδικότερα διαπιστώθηκε ότι η απώλεια αυτού του χώρου εξηγεί γιατί πολλοί άνθρωποι έχασαν τις μετακινήσεις τους.
Μετακίνηση και δημιουργία χρόνου για τον εαυτό μας
Η έρευνα εξέτασε το εάν η μετακίνηση παρέχει αυτόν τον χρόνο και χώρο και ποιες είναι οι επιπτώσεις όταν καθίσταται μη διαθέσιμη.
Επικεντρώσαμε την έρευνά μας σε δύο γνωστικές διαδικασίες: ψυχολογική απόσπαση από τον εργασιακό ρόλο – διανοητική απεμπλοκή από τις απαιτήσεις της εργασίας – και ψυχολογική ανάκαμψη από την εργασία – ανοικοδόμηση αποθεμάτων ψυχικής ενέργειας που καταναλώνεται κατά τη διάρκεια της εργασίας.
Συγκεκριμένα οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα μοντέλο που δείχνει ότι ο χώρος που δημιουργήθηκε στη μετακίνηση δημιούργησε ευκαιρίες για απόσπαση και ανάκαμψη.
Ωστόσο, διαπιστώθηκε επίσης ότι οι καθημερινές παραλλαγές μπορεί να επηρεάσουν τη διαδικασία της μετακίνησης και ελεύθερου χώρου που δημιουργείται.
Για παράδειγμα, όσοι μετακινούνται με τρένο πρέπει να δίνουν προσοχή στην επιλογή της διαδρομής τους, να παρακολουθούν τις αφίξεις ή τις αναχωρήσεις και να διασφαλίζουν ότι κατεβαίνουν στη σωστή στάση, ενώ αυτοί με αυτοκίνητο πρέπει να δίνουν σταθερή προσοχή στην οδήγηση.
Διαπιστώσαμε ότι, αφενός, περισσότερη προσοχή στην πράξη της μετακίνησης σημαίνει λιγότερη προσοχή που διαφορετικά θα μπορούσε να δοθεί σε χαλαρωτικές δραστηριότητες αποκατάστασης, όπως η ακρόαση μουσικής και τα podcast. Από την άλλη πλευρά, οι μεγαλύτερες μετακινήσεις μπορεί να δώσουν στους ανθρώπους περισσότερο χρόνο για να αποσυνδεθούν και να αναρρώσουν.
Σε μια αδημοσίευτη μελέτη παρακολούθησης εξετάστηκε μια εβδομάδα μετακινήσεων 80 υπαλλήλων πανεπιστημίου για να δοκιμαστεί το νέο εννοιολογικό μοντέλο. Οι εργαζόμενοι ολοκλήρωσαν πρωινές και βραδινές έρευνες ρωτώντας για τα χαρακτηριστικά των μετακινήσεών τους από τη δουλειά και χαλάρωσαν κατά τη διάρκεια της μετακίνησης και αν ένιωθαν συναισθηματικά εξουθενωμένοι όταν επέστρεφαν στο σπίτι.
Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους σε αυτή τη μελέτη ανέφεραν ότι χρησιμοποιούν τον χώρο της μετακίνησης τόσο για τη διανοητική μετάβαση από τους ρόλους της δουλειάς στους ρόλους του σπιτιού όσο και για την έναρξη ψυχολογικής ανάκαμψης από τις απαιτήσεις της εργάσιμης ημέρας. Η μελέτη επιβεβαιώνει επίσης ότι οι καθημερινές διακυμάνσεις στις μετακινήσεις προβλέπουν την ικανότητα να το κάνουν.
Διαπιστώθηκε επίσης ότι τις ημέρες με τις μετακινήσεις μεγαλύτερες από το μέσο όρο, οι άνθρωποι ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα ψυχολογικής απομάκρυνσης από την εργασία και ήταν πιο χαλαροί κατά τη διάρκεια της μετακίνησης. Ωστόσο, τις ημέρες που οι μετακινήσεις ήταν πιο αγχωτικές από το συνηθισμένο, ανέφεραν λιγότερη ψυχολογική απομάκρυνση από την εργασία και λιγότερη χαλάρωση κατά τη διάρκεια της μετακίνησης.
Η βελτίωση του χώρου μετακίνησης
Τα ευρήματά της έρευνας υποδεικνύουν ότι οι απομακρυσμένοι εργαζόμενοι μπορεί να επωφεληθούν από τη δημιουργία της δικής τους μορφής μετακίνησης για να παρέχουν οριακό χώρο για ανάκαμψη και μετάβαση – όπως 15 λεπτά με τα πόδια για να σηματοδοτήσουν την αρχή και το τέλος της εργάσιμης ημέρας.
Ακόμη διαπιστώθηκε ότι όσοι έχουν επιστρέψει στον εργασιακό χώρο μπορεί να επωφεληθούν από την αναζήτηση χρήσης της μετακίνησης τους για να χαλαρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο.
Για να βοηθήσουν στη βελτίωση της αποστασιοποίησης από την εργασία και της χαλάρωσης κατά τη διάρκεια της μετακίνησης, οι μετακινούμενοι θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να αποφύγουν τον μηρυκασμό σχετικά με την εργάσιμη ημέρα και αντ’ αυτού να εστιάσουν στην προσωπική εκπλήρωση των χρήσεων του χρόνου μετακίνησης, όπως η ακρόαση μουσικής ή podcast ή η κλήση ενός φίλου. Άλλες μορφές μετακίνησης, όπως η δημόσια συγκοινωνία ή η ομαδική χρήση αυτοκινήτου μπορεί επίσης να παρέχουν ευκαιρίες κοινωνικοποίησης.
Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι το άγχος της μετακίνησης μειώνει την αποκόλληση και τη χαλάρωση κατά τη διάρκεια της μετακίνησης περισσότερο από μια μικρότερη ή μεγαλύτερη διαδρομή. Έτσι, μερικοί άνθρωποι μπορεί να θεωρήσουν ότι αξίζει να ακολουθήσουν τη «γραφική διαδρομή» για το σπίτι, προκειμένου να αποφύγουν τεταμένες καταστάσεις οδήγησης.
Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/
Για να ενημερώνεστε για όλα τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που αφορούν την Ψυχοπαθολογία και την Παιδοψυχολογία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/
Πηγή: The Conversation
