Η ανεξέλεγκτη αύξηση των μηνυμάτων μίσους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μια μάστιγα στη σημερινή κοινωνία που εμποτίζεται από την τεχνολογία.
Ρατσισμός, ομοφοβία, ξενοφοβία και ακόμη και προσωπικές επιθέσεις σε ανθρώπους που έχουν το θράσος να διαφωνούν με την πολιτική άποψη κάποιου άλλου, αυτές και άλλες μορφές διαδικτυακού μίσους παρουσιάζουν μια άσχημη πλευρά της ανθρωπότητας.
Ο χλευασμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίζεται με βέβηλους όρους για όλους. Προφανώς, ο μοναδικός σκοπός της δημοσίευσης μίσους στο διαδίκτυο είναι να παρενοχλήσει και να βλάψει τα θύματά του, σωστά;
Όχι απαραίτητα, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες σχετικά με τα μηνύματα μίσους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν και το να βλέπεις σχόλια μίσους είναι αναμφισβήτητα αναστατωμένο, νέα έρευνα δείχνει ότι υπάρχει ένας διαφορετικός λόγος που οι άνθρωποι δημοσιεύουν μίσος: για να τραβήξουν την προσοχή και να κερδίσουν την κοινωνική έγκριση από τους ομοϊδεάτες χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είναι μια κοινωνική δραστηριότητα. Είναι συναρπαστικό να είσαι ο πιο άσχημος ή ο πιο κακός και να παίρνεις πολλά μπράβο ή καρδιές. Ανέκδοτα στοιχεία υποστηρίζουν την κοινωνική βάση του διαδικτυακού μίσους και νέα εμπειρική έρευνα το υποστηρίζει.
Σε περισσότερα από 30 χρόνια έρευνας σχετικά με τη διαδικτυακή αλληλεπίδραση, έχει διαπιστωθεί πώς οι άνθρωποι κάνουν φίλους και δημιουργούν σχέσεις στο διαδίκτυο. Φαίνεται τώρα ότι η ίδια δυναμική που μπορεί να κάνει ορισμένες διαδικτυακές σχέσεις έντονα θετικές μπορεί επίσης να τροφοδοτήσει φιλικά συναισθήματα μεταξύ εκείνων που ενώνονται διαδικτυακά εκφράζοντας εχθρότητα απέναντι σε ομάδες ταυτότητας και μεμονωμένους στόχους. Είναι ένα «πάρτι μίσους», λίγο πολύ.
Το διαδικτυακό μίσος είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο
Όταν κοιτάτε τα διαδικτυακά μηνύματα μίσους, αρχίζετε να παρατηρείτε ενδείξεις που υποδηλώνουν, τις περισσότερες φορές, ότι οι “έμποροι” μίσους δημοσιεύουν μηνύματα ο ένας στον άλλον, όχι σε εκείνα που τα μηνύματά τους εμπλέκουν και δυσφημούν.
Για παράδειγμα, οι λευκοί υπερασπιστές και οι νεοναζί συχνά περιλαμβάνουν κώδικες και σύμβολα που έχουν κοινό νόημα για την ομάδα, αλλά είναι αδιαφανή για τους ξένους, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων που τα μηνύματά τους δυσφημούν. Η συμπερίληψη του “88” στο μήνυμα, το hashtag είναι ένας τέτοιος κωδικός. Το λεξικό των συμβόλων μίσους του Anti-Defamation League εξηγεί ότι το 8ο γράμμα του αλφαβήτου είναι H. Και το 88, επομένως, είναι HH, ή Heil Hitler.
Μια άλλη ένδειξη ότι το μίσος είναι για τους μισητές είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει μετατοπιστεί κάπως από τα κύρια μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε περιθωριακούς ιστότοπους που έχουν γίνει τόσο μίσος και ενοχλητικοί που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κάποιο μέλος μιας στοχευμένης ομάδας να θέλει να διαβάσει αυτούς τους χώρους. Οι περιθωριακές ιστοσελίδες λένε ότι προωθούν την απεριόριστη ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο. Αλλά με αυτόν τον τρόπο, προσελκύουν χρήστες που γράφουν αναρτήσεις που είναι ευρέως απαράδεκτες και δεν θα διαρκούσαν ούτε λεπτό σε κεντρικούς ιστότοπους με πρότυπα κοινότητας και εποπτεία περιεχομένου.
Τα είδη των μηνυμάτων που θα επισημαίνονταν γρήγορα ως ρητορική μίσους σε οποιοδήποτε περιβάλλον εκτός σύνδεσης κυριαρχούν στα νήματα και τις συζητήσεις σε ορισμένους από αυτούς τους χώρους.
Η ομαδοποίηση δημιουργεί κοινότητα
Περαιτέρω έρευνα προσδίδει αξιοπιστία στην υπόθεση ότι οι μισητές βρίσκονται σε αυτήν για κοινωνική έγκριση ο ένας από τον άλλο. Οι ερευνητές του Διαδικτύου Gianluca Stringhini, Jeremy Blackburn και οι συνάδελφοί τους παρακολουθούν αυτό που αποκαλούν cross-platform «επιδρομές» εδώ και μια δεκαετία.
Ένας χρήστης σε μια πλατφόρμα στρατολογεί άλλους χρήστες για να στοχεύσουν και να παρενοχλήσουν κάποιον σε μια άλλη πλατφόρμα, για παράδειγμα τον δημιουργό ενός συγκεκριμένου βίντεο στο YouTube. Η ανάρτηση του δημιουργού περιέχει έναν σύνδεσμο προς το βίντεο του YouTube και μια περιγραφή κάποιου ζητήματος φυλής ή φύλου που πρέπει να λεηλατηθεί, δημιουργώντας την παρόρμηση για δράση μεταξύ των πιθανών συνεργών. Οι ακόλουθοι πηγαίνουν στο YouTube και συσσωρεύονται, γεμίζοντας την ενότητα σχολίων με μηνύματα μίσους.
Η επίθεση φαίνεται ότι σκοπός της είναι να ανταγωνιστεί ένα θύμα αντί να δημιουργήσει δεσμούς μεταξύ των ανταγωνιστών. Και, φυσικά, οι επιπτώσεις στο άτομο που στοχεύει μπορεί να είναι καταστροφικές.
Όμως, στα παρασκήνια, οι επιτιθέμενοι κάνουν κύκλους πίσω στην εξέδρα όπου οργανώθηκε η πλοκή. Καυχιούνται ο ένας στον άλλο για αυτό που έκαναν. Δημοσιεύουν screenshots από τη σελίδα YouTube για να επιδείξουν τις εξευτελιστικές τους πράξεις. Συγχαίρουν ο ένας τον άλλον. Ήταν τελικά για να τραβήξουμε την προσοχή και την έγκριση, σύμφωνα με τη θεωρία κοινωνικής έγκρισης του διαδικτυακού μίσους.
Η κοινωνική έγκριση οδηγεί τους χρήστες περισσότερο στα άκρα
Εμφανίζονται επίσης πιο άμεσες αποδείξεις για την επίδραση της κοινωνικής έγκρισης στα μηνύματα μίσους. Ο διαδικτυακός ερευνητής συμπεριφοράς Yotam Shmargad και οι συνεργάτες του έχουν μελετήσει διαδικτυακούς ιστότοπους συζήτησης εφημερίδων. Όταν οι άνθρωποι λαμβάνουν «θετικές ψήφους» σε αντικοινωνικά σχόλια που έχουν δημοσιεύσει, είναι πιο πιθανό να δημοσιεύουν επιπλέον αντικοινωνικά σχόλια.
Μια πρόσφατη μελέτη από τους συναδέλφους μου Julie Jiang, Luca Luceri και Emilio Ferrara εξέτασε τους χρήστες του X, της πλατφόρμας που ήταν παλαιότερα γνωστή ως Twitter, και τι συνέβη όταν έλαβαν σημάδια κοινωνικής έγκρισης στα ξενοφοβικά tweets τους. Όταν τα τοξικά tweets των αφισών έλαβαν έναν ασυνήθιστα υψηλό αριθμό «likes» από άλλους χρήστες, τα επόμενα μηνύματά τους ήταν ακόμη πιο τοξικά. Όσο περισσότερο τα μηνύματά τους retweet από άλλους, τόσο περισσότερες αφίσες διπλασιάζονταν με πιο ακραίο μίσος.
Αυτά τα ευρήματα δεν μειώνουν την πραγματική πληγή και το θυμό που δικαιολογημένα προκύπτει όταν οι άνθρωποι βλέπουν τον εαυτό τους ή τις ομάδες ταυτότητάς τους να απαξιώνονται στο διαδίκτυο.
Η θεωρία κοινωνικής έγκρισης του διαδικτυακού μίσους δεν εξηγεί πώς οι άνθρωποι αρχίζουν να μισούν τους άλλους ή να γίνονται μεγαλομανείς στην αρχή. Παρέχει, ωστόσο, έναν νέο απολογισμό για την έκφραση μίσους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πώς οι κοινωνικές ευχαριστήσεις ενθαρρύνουν την άμπωτη και τη ροή αυτής της προβληματικής πρακτικής.
Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/
Για να ενημερώνεστε για όλα τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που αφορούν την Ψυχοπαθολογία και την Παιδοψυχολογία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/
Πηγή: https://theconversation.com
