Το παιδί από πολύ νωρίς χρειάζεται τα όρια και τους κανόνες, γιατί το βοηθούν να καταλάβει τι είναι επιτρεπτό και τι όχι, επιπλέον του παρέχουν ένα αίσθημα ασφάλειας και όχι ταπείνωσης. Μεγαλώνοντας, θα αναπτύξει αισθήματα υπευθυνότητας και σεβασμού προς τους άλλους ανθρώπους.

Πώς να αποφύγω τις παγίδες;

• Όταν είσαι ο ‘γονιός φίλος’ είναι σαν να θεωρείς το παιδί σου ένα συνομήλικο φίλο, δηλαδή έναν άνθρωπο ολοκληρωμένο χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου ότι δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα. Το παιδί χρειάζεται έναν γονέα αποφασιστικό, που παραμένει πάντα στη θέση του γονέα και στον οποίο μπορεί να βασιστεί.
• Το ‘όχι’ ουσιαστικά καθησυχάζει το παιδί όταν συνοδεύεται από την ανάλογη εξήγηση. Όταν δεν υποχωρείς μπροστά στον παιδικό θυμό του προσφέρεις ένα σημαντικό σημείο αναφοράς. Αντίθετα, ένα παιδί που νιώθει ότι με τα ουρλιαχτά του πετυχαίνει το στόχο του τελικά νιώθει άγχος και απογοήτευση λόγω της απουσίας των ορίων.

Τι όρια να βάλω;

• Η οριοθέτηση είναι ανάλογη με την ηλικία του παιδιού. Από την ηλικία των 4-5 ετών το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα την έννοια του ορίου και τις συνέπειες που ακολουθούν την παραβίασή του.
• Τα όρια πρέπει να εξηγούνται πάντα με σαφήνεια. Συζητάω με το παιδί τα όρια, τους λόγους που επιβάλλονται και τις συνέπειές τους. Θα έχω σιγουρευτεί ότι το παιδί κατάλαβε τι ζητάω και για ποιο λόγο.
• Είμαι συνεπής και τηρώ τα όρια και τις συνέπειες με σταθερότητα. Αν δεν μπορώ να τηρήσω μια τιμωρία είναι καλύτερα να μην την επιβάλλω.
• Όταν το παιδί παραβιάζει τα όρια διατηρώ τον έλεγχο και την ψυχραιμία μου. Μιλώ στο παιδί με σταθερό και σίγουρο τόνο φωνής, χωρίς όμως να διαπραγματεύομαι. Εκείνη τη στιγμή πρέπει να καταλάβει ότι έκανε κάτι λάθος και θα υπάρξουν συνέπειες.

Στα πλαίσια της σχέσης μου με το παιδί πρέπει να υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία ώστε να αναπτυχθεί μια δυνατή σχέση η οποία δεν θα βασίζεται στο φόβο της τιμωρίας αλλά στην αγάπη και στο σεβασμό, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι οι γονείς αποτελούν πρότυπα για τα παιδιά τους.

Οι παράγοντες που επηρεάζουν την εκδήλωση της επιθετικής συμπεριφοράς είναι οι εξής:

• Η μίμηση, οι επιθετικοί γονείς το πιο πιθανό είναι να μεγαλώσουν και επιθετικά παιδιά, καθώς τα παιδιά έχουν την τάση να μιμούνται τον ρόλο του ενήλικου προτύπου.
• Η συμπεριφορά του γονέα προς το παιδί, oι υπερβολικά αυστηροί γονείς οι οποίοι τιμωρούν συχνά το παιδί τους ανάλογα με την δική τους ψυχολογική κατάσταση ή αντιθέτως οι υπερβολικά παραχωρητικοί γονείς που δεν ασκούν κανένα έλεγχο στην συμπεριφορά των παιδιών τους πολύ πιθανόν να συντελέσουν στην εκδήλωση της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών τους.

• Η κακοποίηση και η παραμέληση των παιδιών, όπου περιλαμβάνει την σωματική, λεκτική και σεξουαλική κακοποίηση καθώς και την αποστέρηση τροφής, την προμελετημένη δηλητηρίαση, την παραμέληση ιατρικής φροντίδας και ασφάλειας και την συναισθηματική παραμέληση.

• Το άγχος στην οικογένεια, όταν υπάρχουν έντονα οικονομικά προβλήματα στην οικογένεια και όταν το παιδί βιώνει έντονες ενδοοικογενειακές συγκρούσεις.

O ρόλος των Ειδικών Ψυχικής υγείας, Παιδαγωγών, Ειδικών θεραπευτών, Λογοθεραπευτών, Εργοθεραπευτών, Κοινωνικών Λειτουργών είναι κομβικός σχετικά με τη Συμβουλευτική στους Γονείς, οι οποίοι έχουν την ευθύνη της  διαχείρισης της συμπεριφοράς των παιδιών, την οριοθέτηση και την καθοδήγηση τους με σωστά πρότυπα σε μία άκρως απαιτητική εποχή.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Συμβουλευτική σε Γονείς για Ειδικούς (Parenting Skills) ανά ηλικία: Α. Προσχολική – Σχολική ηλικία, Β. Σχολική ηλικία, Γ. Σχολική – Εφηβική ηλικία και Δ. Εφηβική ηλικία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/seminaria/e-seminaria/paidopsychologia/e-learning-programma-parenting-skills-symvoyleytiki-se-goneis-gia-eidikoys/

Tης Ψυχολογου Γινοπούλου Αντιγόνης

Πηγή: https://www.iatronet.gr/ygeia/psyxiki-ygeia/article/20902/giati-to-paidi-moy-xreiazetai-oria-.html