Ο προγραμματισμός είναι ζωτικής σημασίας σε μια συμβουλευτική συνεδρία για να διασφαλιστεί ότι ο χρόνος εντός και εκτός των συνεδριών θεραπείας δαπανάται καλά, με τον θεραπευόμενο να επιτυγχάνει ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα εντός συγκεκριμένων χρονικών περιορισμών.

Ως διαδικασία, είναι συνεχής και μοιράζεται μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, περιλαμβάνοντας τον καθορισμό στόχων, τη δημιουργία ενός σχεδίου θεραπείας και την παρακολούθηση της προόδου καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας (Nelson-Jones, 2014).

Αν και είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση της θεραπείας, ο προγραμματισμός είναι επίσης μια δεξιότητα από την οποία μπορούν να μάθουν και να χρησιμοποιήσουν οι θεραπευόμενοι για να επιτύχουν πιο ουσιαστικές ζωές.

Επεξήγηση Συμβουλευτικών Συνεδριών: Παραδείγματα & Σενάρια

Από την αρχή της θεραπείας, οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας υποστηρίζουν τους θεραπευόμενους καθώς αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους, βοηθώντας τους να επιτύχουν τους στόχους τους και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που βρίσκονται στο δρόμο τους (Nelson-Jones, 2014).

Ενώ τα σχέδια θα αποτυπώνουν την προσέγγιση υψηλότερου επιπέδου και τα χρονοδιαγράμματα που εμπλέκονται στη θεραπεία, συνήθως αναλύονται σε μεμονωμένες συνεδρίες συμβουλευτικής που εξυπηρετούν ζωτικές λειτουργίες και βοηθούν τον πελάτη να προχωρήσει προς ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα (Gehart, 2016; Nelson-Jones, 2014).

Οι συμβουλευτικές συνεδρίες είναι ευκαιρίες για τον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο να γνωριστούν μεταξύ τους και για τον θεραπευόμενο να μιλήσει για τα θέματα που τους οδήγησαν στη συμβουλευτική.

Κάθε συνεδρία θα διαφέρει μεταξύ των θεραπευόμενων με βάση τις συγκεκριμένες προκλήσεις τους και το στυλ θεραπείας.

Παραδείγματα μεμονωμένων περιόδων σύνδεσης και δείγματα σεναρίων περιλαμβάνουν (Nelson-Jones, 2014):

Αρχικές (και συνεχιζόμενες) συνεδρίες

Από την αρχή της συμβουλευτικής, ο χρόνος της συνεδρίας αφιερώνεται στην ανάπτυξη καθενός από τα ακόλουθα πέντε θεραπευτικά στοιχεία:

Μια δυνατή σχέση
Ένας ισχυρός θεραπευτικός δεσμός είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχημένη συμβουλευτική.

Ένα λειτουργικό μοντέλο
Ο θεραπευτής χτίζει ένα μοντέλο εργασίας – ένα «σύνολο υποθέσεων σχετικά με το πώς λειτουργούν οι θεραπευόμενοι σε προβληματικές περιοχές και είναι μια δήλωση του πώς αισθάνονται, σκέφτονται και ενεργούν» (Nelson-Jones, 2014, σ. 125).

Ένας κοινός ορισμός των προβλημάτων όσον αφορά τις δεξιότητες
Τα προβλήματα των θεραπευόμενων θα πρέπει να επαναδιατυπωθούν όσον αφορά τις δεξιότητες (ή την έλλειψη δεξιοτήτων) που διαιωνίζουν ζητήματα.

Στόχοι εργασίας και παρεμβάσεις
Στόχος να συμφωνήσουν σε προκαταρκτικές δηλώσεις στόχων εργασίας ως δεξιότητες που πρέπει να αναπτυχθούν.

Ένα πλαίσιο για μελλοντικές εργασίες
Αποφασίστε σχετικά με μια πρακτική προσέγγιση για το πώς, πότε και πού θα συναντήσετε—δυνητικά ψηφιακά—συν χρεώσεις.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:

Συνάντηση έξω από το γραφείο
«Γεια σας [όνομα θεραπευόμενου], είμαι [το όνομά σας]. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΑΣΤΕ.”
Άδεια για συζήτηση
«Πες μου, σε παρακαλώ, τι σε έφερε εδώ σήμερα».
Αναγνώριση παραπομπής
«Σας έχουν παραπέμψει [το όνομα άλλου]. Τώρα πώς βλέπεις την κατάστασή σου;»
Ανταπόκριση στη σωματική επικοινωνία
«Φαίνεσαι νευρικός. Θα ήθελες να εξηγήσεις τι σε ενοχλεί;»

Συμβουλευτικές συνεδρίες κρίσεων
Οι θεραπευτές θα αντιμετωπίσουν μερικές φορές έναν θεραπευόμενο σε κρίση. Πρέπει να κάνουν «άμεσες επιλογές για να βοηθήσουν τους θεραπευόμενους να ξεπεράσουν την αίσθηση ότι είναι συγκλονισμένοι» (Nelson-Jones, 2014).

Κατά τη διάρκεια των συνεδριών κρίσης, τα ακόλουθα είναι ζωτικής σημασίας (Nelson-Jones, 2014):

Προσδιορίστε την κρίση
Ο θεραπευτής πρέπει να είναι σε θέση να ορίσει την κρίση και να γνωρίζει τι προκαλεί το υπερβολικό άγχος.

Ενεργείτε ανάλογα
Ο θεραπευτής πρέπει να είναι έτοιμος για μια κρίση, να διατηρεί μια αίσθηση ηρεμίας, να ακούει προσεκτικά και να παρατηρεί καλά και να αξιολογεί τη σοβαρότητα και τον κίνδυνο βλάβης στον θεραπευόμενο και σε άλλους.

Κατανοείτε τα δυνατά σημεία του θεραπευόμενου και τις δεξιότητες αντιμετώπισης
Ο θεραπευόμενος μπορεί να αγνοεί ή να έχει ξεχάσει ότι έχει τα εργαλεία για να το αντιμετωπίσει. Ο θεραπευτής μπορεί να τους υπενθυμίσει κάνοντας επιλεκτικές ερωτήσεις.

Παραλλαγές των ακόλουθων σχολίων μπορεί να είναι χρήσιμες (τροποποιήθηκε από Nelson-Jones, 2014):

«Έχετε μιλήσει πολύ για τις αρνητικές πτυχές της ζωής σας. Μπορείτε να σκεφτείτε και κάποιες θετικές πτυχές;»

«Από ό,τι ακούω, αντιμετωπίζεις τα προβλήματά σου μόνος σου. Μπορείτε να σκεφτείτε φίλους ή μέλη της οικογένειας που μπορεί να είναι σε θέση να σας προσφέρουν κάποια υποστήριξη;»

Όπου τα προβλήματα είναι πολύπλοκα, μπορεί να χρειαστούν αρκετές συνεδρίες για να κατανοήσουμε πλήρως πού χρειάζεται περισσότερη βοήθεια (Sommers-Flanagan & Sommers-Flanagan, 2015).

Πώς να προγραμματίσετε τη συμβουλευτική σας συνεδρία

Ο προγραμματισμός σεναρίων συμβουλευτικής συνεδρίας είναι ζωτικής σημασίας για τη εξέλιξη (πρόοδο) των θεραπευόμενων (και των συμβούλων τους) από εκεί που βρίσκονται εκεί που θέλουν να είναι (Nelson-Jones, 2014).

Ένα θεραπευτικό σχέδιο προσφέρει μια πιθανή διαδρομή από την αρχική δέσμευση έως τον τερματισμό – και τα δύο είναι ζωτικής σημασίας για το συνολικό θεραπευτικό αποτέλεσμα (Joyce et al., 2007).

Θα πρέπει να είναι ατομικό και συγκεκριμένο για τον θεραπευόμενο και τις ανάγκες του, παραμένοντας ευέλικτο για προσαρμογή ως απάντηση σε νέες πληροφορίες ή μεταβαλλόμενες συνθήκες.

Ένα τυπικό θεραπευτικό σχέδιο περιέχει θέσεις κράτησης θέσης για καθένα από τα ακόλουθα στοιχεία (Gehart, 2016; Nelson-Jones, 2014):

1. Αξιολόγηση

Η συμβουλευτική ξεκινά με κάποια μορφή αξιολόγησης, συχνά πριν ο θεραπευόμενος παρακολουθήσει την πρώτη του συνεδρία και μπορεί να περιλαμβάνει το ιστορικό, τα συμπτώματα και την τρέχουσα κατάσταση του για να καθορίσει μια κατάλληλη συμβουλευτική προσέγγιση στη θεραπεία.

Η «εννοιολόγηση υπόθεσης» περιλαμβάνει την οργάνωση των πληροφοριών σχετικά με τον θεραπευόμενο, συμπεριλαμβανομένης της «κατάστασης και των δυσπροσαρμοστικών προτύπων, την καθοδήγηση και εστίαση της θεραπείας, την πρόβλεψη προκλήσεων και εμποδίων και την προετοιμασία για επιτυχή τερματισμό» (Sperry & Sperry, 2020, παράγραφος 6).

2. Ορισμός στόχου

Συγκεκριμένοι, μετρήσιμοι, επιτεύξιμοι, σχετικοί και χρονικά δεσμευμένοι στόχοι θα πρέπει να αναπτύσσονται συλλογικά και ο καθορισμός στόχων να αποτελεί ουσιαστικό μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας.

Πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες, τις προτιμήσεις και τις προσδοκίες του θεραπευόμενου και να ευθυγραμμίζονται με τη θεραπευτική προσέγγιση.

3. Ειδικά σχέδια θεραπείας

Μετά την αξιολόγηση και τον καθορισμό στόχων, ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος συνεργάζονται για να αναπτύξουν ένα πιο λεπτομερές σχέδιο θεραπείας που περιγράφει τις στρατηγικές και τις παρεμβάσεις που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των αναγκών του θεραπευόμενου και την υπέρβαση όσων εμποδίζουν μια ουσιαστική και γεμάτη ζωή ζωή.

4. Παρακολούθηση προόδου

Η παρακολούθηση της προόδου των θεραπευόμενων κατά τη διάρκεια της θεραπείας είναι απαραίτητη για την υποστήριξή τους στην επίτευξη των στόχων τους. Περιλαμβάνει την τακτική ανασκόπηση των σχεδίων θεραπείας, την παρακολούθηση των αλλαγών των συμπτωμάτων και τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση εμποδίων ή αποτυχιών για να διασφαλιστεί ότι η θεραπεία παραμένει αποτελεσματική και σχετική.

5. Αξιολόγηση και τερματισμός

Μόλις σημειωθεί σημαντική πρόοδος προς τους στόχους του θεραπευόμενου (ή το προκαθορισμένο χρονικό πλαίσιο για τη θεραπεία πλησιάζει στο τέλος), ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος θα πρέπει να αξιολογήσουν τη συνολική αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Δουλεύοντας μαζί, αναλογίζονται τη θεραπευτική τους σχέση, εξερευνούν πρόσθετους τομείς ανάπτυξης, αποφασίζουν την κατάλληλη στιγμή για να τερματίσουν τη θεραπεία και συμφωνούν σε ένα σχέδιο για τη διατήρηση των κερδών και την αντιμετώπιση τυχόν πιθανών υποτροπών.

Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/

Για να ενημερώνεστε για όλα τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που αφορούν την Ψυχοπαθολογία και την Παιδοψυχολογία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/

Πηγή: https://positivepsychology.com