Οι πατεράδες είναι πιο πιθανό να αισθάνονται κατάθλιψη όταν τα παιδιά τους είναι νήπια, εάν οι σχέσεις μεταξύ τους με τους γονείς τους είναι κακές τους μήνες μετά τη γέννηση, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από ερευνητές στο Karolinska Institutet στη Σουηδία. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Journal of Affective Disorders. «Έχουμε πολλά να κερδίσουμε ως κοινωνία εάν υποστηρίζουμε τις σχέσεις από κοινού με τους γονείς περισσότερο στα πρώτα στάδια της γονεϊκότητας», λέει ο Michael Wells, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Υγείας Γυναικών και Παιδιών, Karolinska Institutet.
«Ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι να ελέγξουμε τους πατεράδες για την ιδιότητα του συν-γονέα κατά τη βρεφική και νηπιακή ηλικία και να προσφέρουμε παρεμβάσεις που στοχεύουν στη βελτίωση της συνεργασίας και της επικοινωνίας γύρω από το παιδί, εάν χρειαστεί». Περίπου το 9-10 τοις εκατό των μπαμπάδων βιώνουν επιλόχεια κατάθλιψη, η οποία είναι υψηλή σε σύγκριση με τον συνολικό πληθυσμό. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με καταθλιπτικούς μπαμπάδες διατρέχουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο ψυχικών, συναισθηματικών και συμπεριφορικών προβλημάτων στη νεανική ηλικία τους, σύμφωνα με προηγούμενη έρευνα.
Εντοπίζοντας τους παράγοντες που μειώνουν τον κίνδυνο κατάθλιψης στους μπαμπάδες, οι ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν παρεμβάσεις που μπορούν να αποτρέψουν την ψυχική ασθένεια τόσο στους γονείς όσο και στα παιδιά. Στην τρέχουσα μελέτη, 429 πατέρες βρεφών έως δύο ετών στη Σουηδία στρατολογήθηκαν στο Facebook. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια όπου κατέταξαν τα συμπτώματα της κατάθλιψης και τη φύση των σχέσεών τους από κοινού με τους γονείς. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν σε τρία σημεία, όταν τα παιδιά ήταν κατά μέσο όρο ηλικίας 8, 13 και 26 μηνών.
Περίπου το 20% των μπαμπάδων ανέφεραν συμπτώματα κατάθλιψης κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της μελέτης. Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα δύο τρίτα των πατέρων με εξαιρετικά κακές σχέσεις από κοινού με τους γονείς κατά τον πρώτο χρόνο μετά τη γέννηση είναι πιθανό να έχουν συμπτώματα κατάθλιψης όταν τα παιδιά τους γίνουν νήπια. Αντίθετα, οι πατέρες με υψηλότερες βαθμολογίες από κοινού με τους γονείς είναι πιο πιθανό να έχουν λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης συσχετίσεις μεταξύ της κατάθλιψης σε πρώιμα στάδια και των χειρότερων σχέσεων από κοινού με τους γονείς αργότερα.
«Βρήκαμε αμφίδρομες συσχετίσεις μεταξύ της κατάθλιψης και της κακής συνανατροφής, που σημαίνει ότι αυτοί οι δύο παράγοντες φαίνεται να επηρεάζουν ο ένας τον άλλον και προς τις δύο κατευθύνσεις. Ωστόσο, ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της κατάθλιψης ήταν η κακή σχέση μέριμνας στα πρώτα στάδια της παιδικής ηλικίας, σε σύγκριση με το αντίστροφο», λέει ο Michael Wells.
Στη Σουηδία, οι πατεράδες εξετάζονται επί του παρόντος για συμπτώματα κατάθλιψης τρεις έως πέντε μήνες μετά τη γέννηση, ενώ οι μητέρες ελέγχονται όταν το μωρό είναι έξι έως οκτώ εβδομάδων. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μια αποτελεσματική στρατηγική πρόληψης της κατάθλιψης θα μπορούσε να είναι η συμπλήρωση με πρόσθετο έλεγχο και υποστήριξη σχετικά με τη σχέση από κοινού με τους γονείς.
Η μελέτη έχει κάποιους περιορισμούς. Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες είχαν υψηλότερα εισοδήματα και περισσότερα συμπτώματα τουλάχιστον ήπιας κατάθλιψης από τον μέσο σουηδικό πληθυσμό.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η μελέτη εξέτασε μόνο την εμπειρία εκείνων που αυτοπροσδιορίστηκαν ως πατέρες και επομένως δεν είναι σαφές εάν τα αποτελέσματα θα γενικευθούν σε άλλους γονείς.
Τι είναι η συν-γονική σχέση;
Η σχέση συνεργασίας των γονέων διαφέρει από μια οικεία σχέση στο ότι εστιάζει περισσότερο στη συνεργασία μεταξύ των γονέων γύρω από το παιδί.
Καλύπτει συνήθως τέσσερις τομείς:
1) συμφωνία ή διαφωνία σχετικά με τον τρόπο ανατροφής του παιδιού.
2) υποστήριξη ή υπονόμευση των γονικών ικανοτήτων του άλλου.
3) συνεργασία γύρω από κοινά οικογενειακά πρότυπα.
4) καταμερισμός της εργασίας ανατροφής παιδιών.
Για να ενημερώνεστε καθημερινά με Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/
Πηγή: Karolinska Institute
