Οι ελλείψεις που παρουσιάζονται στην ικανότητα των σημερινών παιδιών/εφήβων να αναπτύξουν ενσυναίσθηση οδηγεί σε αντικοινωνική συμπεριφορά. Η έγκαιρη παρέμβαση σε αυτόν τον τομέα είναι το κλειδί για την οικοδόμηση κατάλληλων και αποτελεσματικών διαπροσωπικών σχέσεων.
Τι είναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Συμπόνιας;
Ο όρος διαταραχή ελλειμματικής συμπόνιας επινοήθηκε από μια καθηγήτρια στο Wheelock College στη Βοστώνη ονόματι Diane Levin (2009). Χρησιμοποιείται για να περιγράψει παιδιά που ενεργούν χωρίς ενσυναίσθηση ή σεβασμό για τους άλλους. Ο καθηγητής Levin εργάζεται στον τομέα της πρώιμης παιδικής ανάπτυξης και έχει κάνει έρευνα στον τομέα που σχετίζεται με τις αντικοινωνικές διαταραχές στη συμπεριφορά.
Οι συμπεριφορές που προκαλούνται από παιδιά με αυτή τη διαταραχή είναι βίαιοι/εκφοβιστικοί τύποι συμπεριφορών. Μπορεί κανείς να φανταστεί την αναστάτωση σε ένα ομαδικό περιβάλλον όταν υπάρχει αυτό το είδος συμπεριφοράς. Τα παιδιά με αυτή τη διαταραχή εκφράζουν τις ανάγκες τους με βίαιο τρόπο λόγω της αδυναμίας τους να συναισθανθούν ή να επικοινωνήσουν σωστά και αποτελεσματικά με τους συνομηλίκους τους.
Αυτές οι διαταραχές αποκαλύπτονται σε διαφορετικούς τομείς ανάπτυξης, ήδη από το Νηπιαγωγείο. Οι δάσκαλοι φέρεται να ξοδεύουν πρόσφατα περισσότερο χρόνο προσπαθώντας να κρατήσουν τις τάξεις τους ασφαλείς από το να διδάξουν περιεχόμενο στους μαθητές τους. Όταν αυτές οι διαταραχές αντικοινωνικής συμπεριφοράς εμφανίζονται στην τάξη, επηρεάζεται ολόκληρη η ομάδα των μαθητών.
Γνωρίζοντας ότι η ενσυναίσθηση αναπτύσσεται σε διαφορετικές φάσεις κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας, έχει δημιουργήσει ερωτήματα σχετικά με την επίδραση της τεχνολογίας σε αυτή την εξέλιξη. Εάν ένα μωρό καθησυχάζεται από έναν γονέα και το παιδί αντιδρά στις εκφράσεις του προσώπου, η ενσυναίσθηση αναπτύσσεται μέσω της κατάλληλης ανθρώπινης αλληλεπίδρασης.
Όταν ένα μωρό ηρεμεί/ησυχάζει από έναν ήχο ή άλλη μορφή τεχνολογίας, το μωρό ξαφνιάζεται για να ηρεμήσει, αλλά η ενσυναίσθηση δεν αναπτύσσεται μέσω της κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
Όταν ένα παιδί δεν έχει ενσυναίσθηση για τους άλλους, πιθανότατα δεν έχει την ικανότητα να ασκεί επίσης συμπόνια για τον εαυτό του. Οι συμπεριφορές που προκύπτουν είναι βίαιες και ασταθείς. Η χαμηλότερη αυτό-αποτελεσματικότητα και η αυτοεκτίμηση επηρεάζουν περαιτέρω το παιδί και όλους τους γύρω του.
Ο όγκος της έκθεσης στην τεχνολογία στην πρώιμη παιδική ηλικία έχει αυξηθεί και οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη έρευνα σε μια προσπάθεια να εκτιμηθεί ο κίνδυνος για την ψυχική ευημερία παιδιών και ενηλίκων. Συνιστάται ιδιαίτερα η καθυστέρηση της έκθεσης στην τεχνολογία όσο το δυνατόν περισσότερο και, αντίθετα, η ενθάρρυνση της κατάλληλης, εποπτευόμενης αλληλεπίδρασης με συνομηλίκους.
Δεν υπάρχει μεγάλος αριθμός αξιολογήσεων για να κατανοήσουμε το επίπεδο ενσυναίσθησης που διαθέτουν τα παιδιά. Η Κλίμακα Ενσυναίσθησης Ανάπτυξης για παιδιά (Reid et al., 2013) δημιουργήθηκε για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Πριν από τη δημιουργία αυτής της κλίμακας, η καλύτερη κατανόηση των μετρήσεων των στοιχείων της ενσυναίσθησης στα παιδιά αποδείχθηκε δύσκολη.
Η κατανόηση ότι η δυσκολία ανάπτυξης ικανότητας ενσυναίσθησης στα παιδιά οδηγεί σε αντικοινωνική συμπεριφορά, καθιστά ζωτικής σημασίας τη βαθύτερη κατανόηση της μέτρησης σε αυτό το θέμα. Η έγκαιρη παρέμβαση σε αυτόν τον τομέα είναι το κλειδί για την οικοδόμηση κατάλληλων και αποτελεσματικών διαπροσωπικών σχέσεων. Στη θετική ψυχολογία, η αποτελεσματική σύνδεση μεταξύ των ανθρώπινων όντων είναι ένα μονοπάτι για ακμάζουσες ζωές. Η μείωση των περιπτώσεων διαταραχής ελλειμματικής συμπόνιας είναι ζωτικής σημασίας.
Για να ενημερωθείτε σχετικά με την Παιδική Επιθετικότητα, τις παραβατικές συμπεριφορές και τους τρόπους διαχείρισης μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/seminaria/e-seminaria/paidopsychologia/e-learning-seminario-paidi-kai-epithetikotita-efarmosmenes-methodoi-gia-tin-antimetopisi-kai-tin-prolipsi/
Πηγή: https://positivepsychology.com/compassion-for-kids/#deficit