Της Δέσποινας Χατζηγρηγοριάδου, Ψυχολόγου Α.Π.Θ, ειδίκευση στη Σχολική Ψυχολογία
Γιατί ένα παιδί επιλέγει να πει ψέματα και αποφεύγει να αποκαλύψει την αλήθεια; Τις περισσότερες φορές η απάντηση έρχεται από τα ίδια τα παιδιά τα οποία αποκαλύπτουν ότι ο φόβος της τιμωρίας είναι αυτός που τα οδηγεί να σκαρφιστούν διάφορα ψέματα διαστρεβλώνοντας την αλήθεια της πράξης τους.
Όταν ένα παιδί ξεπερνά τα όρια που έχουν θέσει στην οικογένεια έρχεται αντιμέτωπο με θυμωμένους γονείς που το πλησιάζουν με την απειλή της τιμωρίας. Τι θα γινόταν όμως, εάν το παιδί έκανε κάτι που δεν έπρεπε αλλά οι γονείς το πλησίαζαν φυσικά και ήρεμα χωρίς την απειλή της τιμωρίας; Θα εξακολουθούσε να λέει ψέματα;
Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού Child Development, η απειλή της τιμωρίας όχι μόνο ενθαρρύνει τα παιδιά να πουν ψέματα αλλά ενισχύει και τα ψεύτικα σενάρια που δημιουργούν στο μυαλό τους και μαθαίνουν διάφορους τρόπους για να συγκαλύψουν την «κακή» πράξη τους. Από την άλλη, οι γονείς που δεν χρησιμοποιούν την τιμωρία αλλά επιλέγουν να συζητήσουν με τα παιδιά την «κακή πράξη» και να φτάσουν μαζί στο συμπέρασμα εάν ήταν σωστή ή λάθος, ενισχύουν την ασφάλεια που έχουν ανάγκη να νιώσουν τα παιδιά προκειμένου να είναι ειλικρινή.
Επομένως, είναι προτιμότερο τα παιδιά να μη λένε ψέματα επειδή γνωρίζουν ότι αυτό είναι το σωστό και όχι επειδή φοβούνται την ενδεχόμενη τιμωρία. Η τιμωρία είναι καλό να αφομοιωθεί από το παιδί ως φυσική συνέπεια μιας πράξης και όχι ως εκδίκηση από τους γονείς. Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί λερώσει το τοίχο με μπογιές η φυσική συνέπεια είναι να τον καθαρίσει όπως μπορεί και όχι να τιμωρηθεί με το να μη παίξει για ένα χρονικό διάστημα ή με το να μη δει στην τηλεόραση το αγαπημένο του πρόγραμμα. Προτρέπουμε το παιδί να διορθώσει με όποιον τρόπο γίνεται την κακή πράξη και όχι να στερηθεί κάτι άλλο που του αρέσει, γιατί έτσι, δεν μπορεί να μάθει ποιο είναι το σωστό.
Γενικότερα, λοιπόν, η ειλικρίνεια και η φυσική επικοινωνία διευκολύνει τη δημιουργία σταθερών διαπροσωπικών σχέσεων, ενισχύοντας την εμπιστοσύνη των μελών της οικογένειας. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ γονέων και παιδιών χτίζονται από τη στιγμή που το παιδί αρχίζει να μιλάει και να επικοινωνεί με τα ευεργετικά αποτελέσματα να φαίνονται στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή των παιδιών.
Ενημερωθείτε για το ΝΕΟ Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα από το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης Psychopedia με θέμα: “Art Therapy για παιδιά και εφήβους-Μέθοδος Vera Vasarhelyi και Παιδικό Ιχνογράφημα-Ομάδες παιδιών και ενηλίκων”. Ημερομηνία έναρξης: Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018.
Απευθύνεται: Σε Ψυχολόγους, Ειδικούς Ψυχικής Υγείας, Νηπιαγωγούς, Εκπαιδευτικούς, Παιδαγωγούς, Ειδικούς θεραπευτές, Λογοθεραπευτές, Εργοθεραπευτές, Κοινωνικούς Λειτουργούς, Ψυχίατρους και στο ευρύτερο ενδιαφερόμενο κοινό.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://psychopedia.gr/art-therapy-gia-pedia-ke-efivous-methodos-vera-vasarhelyi-ke-pediko-ichnografima-ekpedeftiko-programma/
Σύντομο βιογραφικό Δέσποινας Χατζηγρηγοριάδου
Η Δέσποινα Χατζηγρηγοριάδου σπούδασε Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Απέκτησε κλινική εμπειρία στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Κατερίνης, συμπεριλαμβανομένου του Ιατροπαιδαγωγικού τμήματος και στο Ψυχιατρικό τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης (Κλινική Οξέων Ψυχιατρικών Περιστατικών του πρώην Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Πέτρας Ολύμπου). Διετέλεσε εκπαιδεύτρια στο Δημόσιο ΙΕΚ Κατερίνης και στο Επιμορφωτικό πρόγραμμα «ΣΧΟΛΕΣ ΓΟΝΕΩΝ» του Ε.Π. «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση». Παρείχε ψυχολογικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο ΠΛΑΤΩΝ και στο ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Κατερίνης. Συμμετέχει στο τρέχον πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών στη Σχολική Ψυχολογία του Ιταλικού Πανεπιστημίου TOR VERGATA.
