Tης Θέμιδος Αλεβίζου Παιδοψυχολόγου, Coventry University της Αγγλίας – Γνωσιακή Συμπεριφοριστική θεραπεία, Ειδίκευση στην Ειδική Αγωγή.

«H αναπηρία είναι μια κατηγορία πάρα πολύ ιδιαίτερη και ρευστή, καθώς οποιοσδήποτε που σήμερα θεωρείται «φυσιολογικός» θα μπορούσε αύριο να είναι ο ίδιος ή κάποιος από το πολύ κοντινό του περιβάλλον, άτομο με αναπηρία» (Oliver, 1990).

Φράσεις όπως «Κοινωνικός αποκλεισμός», «Στίγμα», «Περιθωριοποίηση» εμπεριέχουν λεκτικά και νοητικά ένα αρνητικό πρόσημο, εκείνο της έκπτωσης, της έλλειψης, της ανικανότητας και της απουσίας. Φαίνεται να αποκτούν και να καταλαμβάνουν το κύριο νόημα μιας φράσης, δίνοντας ελάχιστο χώρο σε οτιδήποτε άλλο. Φαίνεται να είναι μια ταμπέλα που εύκολα χαρακτηρίζει ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων, στερώντας τους την ευκαιρία να προσδιοριστούν όπως εκείνοι επιθυμούν.

Τα άτομα με αναπηρία μαθαίνουν από την παιδική ηλικία να «συνοδεύονται» από τέτοιου είδους φράσεις. Μαθαίνουν να ζουν ως «ελλιπείς» , μαθαίνουν να δέχονται άσχημες και μειωτικές συμπεριφορές. Μαθαίνουν πως είναι να χαρακτηρίζονται μόνο από την αναπηρία τους.

Μπορεί, όμως, ένα άτομο να χαρακτηριστεί από μια μόνο κατάσταση;

Ο ρόλος της οικογένειας στην εξάλειψη του στίγματος της αναπηρίας είναι καίριος. Το οικογενειακό περιβάλλον αποτελεί μιας μικρογραφία της κοινωνίας αλλά και το πρώτο «δομημένο σύστημα» στο οποίο θα βρεθεί ένα παιδί με αναπηρία.

• Η γνώση και η ευαισθητοποίηση σε θέματα αναπηρίας είναι ιδιαίτερα βοηθητική τόσο για τους γονείς όσο και για το περιβάλλον τους. Όσο περισσότερο μαθαίνει και ενημερώνεται ο γονέας για την αναπηρία του παιδιού του, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορεί να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε κατάσταση.
• Το παιδί θα χτίσει την αίσθηση και την εικόνα του εαυτού του, μέσω των αντιλήψεων αλλά και των συμπεριφορών που δέχεται από το οικογενειακό του περιβάλλον. Είναι σημαντικό, να δέχεται υποστηρικτικές και ισότιμες συμπεριφορές μαθαίνοντας πως η αναπηρία του δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόβλημα τόσο για το ίδιο όσο και για τους υπολοίπους.
• Είναι σημαντικό, οι γονείς να κοινωνικοποιούν το παιδί από μικρή ηλικία αλλά και να διεκδικούν τα δικαιώματά του ώστε κι εκείνο να μάθει να διεκδικεί τη θέση του στα διάφορα κοινωνικά πλαίσια.
• Το οικογενειακό περιβάλλον θα πρέπει να ωθεί το παιδί προς την αυτονομία, όταν και όσο αυτό είναι δυνατό, δίνοντας του έτσι το χώρο και τον χρόνο να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του αλλά και να δημιουργήσει τη δική του, ξεχωριστή προσωπικότητα.

Ταυτόχρονος και εξίσου σημαντικός είναι και ο ρόλος του σχολείου αλλά και των ειδικών οι οποίοι εμπλέκονται στις θεραπείες των παιδιών. O εκπαιδευτικός, όσο κι αν φαίνεται πως αναπτύσσει δραστηριότητα µόνο μέσα στο σχολείο, επηρεάζει σε πρώτη φάση το µαθητή και έπειτα την κοινωνία.

• Η «Ένταξη» δεν σημαίνει αυτόματα «Συμπερίληψη». Οι εκπαιδευτικοί είναι αυτοί που με την στάση τους αλλά και την αντιμετώπισή τους θα δείξουν το δρόμο για την ουσιαστική συμπερίληψη των παιδιών με αναπηρία.
• Η συνεχιζόμενη μάθηση νέων και προοδευτικών τρόπων διδασκαλίας αποτελούν τον τρόπο να αποκτήσουν τα παιδιά με αναπηρία τις γνώσεις που δικαιούνται αλλά και να συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις δραστηριότητες του σχολείου χωρίς να παραμένουν στην αφάνεια.
• Η ομαλή συνεργασία των εκπαιδευτικών με τους γονείς είναι ιδιαίτερα σημαντική και αναγκαία για την από κοινού αντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων αλλά και για την ενίσχυση των δυνατοτήτων του παιδιού.
• Η διοργάνωση ημερίδων ευαισθητοποίησης και πληροφόρησης των γονέων σε θέματα αναπηρίας.
• Η διοργάνωση θεματικών ενοτήτων, εντός της τάξης, με σκοπό την εξοικείωση των παιδιών σε θέματα αναπηρίας. Είναι σημαντικό για όλα τα παιδιά να μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να μάθουν να σέβονται τα άλλα παιδιά αλλά και να εξαλείψουν τα συναισθήματα φόβου και άγχους που μπορεί να τους προκαλεί μια νέα κατάσταση.

«Η κοινωνική αναπαράσταση είναι ένα σύνολο από απόψεις, αντιλήψεις, στάσεις, γνώμες για ένα κοινωνικό φαινόμενο, μια κοινωνική ομάδα, μια συγκεκριμένη κοινωνική συνθήκη ή ένα πρόσωπο. Είναι κοινωνικές εικόνες που αντικατοπτρίζουν τον κοινό νου μιας ομάδας ατόμων.» (Λαμπρίδης, 2004).

Τις απόψεις, τις αντιλήψεις, τις στάσεις και τις γνώμες τις δημιουργούμε, τις αναπτύσσουμε και τις αναδιατυπώνουμε εμείς.

Ενημερωθείτε για το ΝΕΟ Εκπαιδευτικό Σεμινάριο από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας Psychopedia με θέμα: Ψυχοθεραπευτική παρέμβαση τραύματος σε παιδιά με κακοποίηση και σε παιδιά με αναπηρία.

Ημερομηνία διεξαγωγής: Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2023, ώρα: 17.00-20.00.

*Επιπλέον δυνατότητα Οnline παρακολούθησης μέσω της πλατφόρμας Zoom και Ασύγχρονης παρακολούθησης (αποστολή βίντεο της εισήγησης, οι συμμετέχοντες το παρακολουθούν στο δικό τους χρόνο).

Δίδεται Πιστοποιητικό παρακολούθησης και πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/ekpaideytiko-seminario-psychotherapeytiki-paremvasi-traymatos-se-paidia-kakopoiisi-kai-se-paidia-anapiria/

Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/

Για να ενημερώνεστε για όλα τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που αφορούν την Ψυχοπαθολογία και την Παιδοψυχολογία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/

Βιογραφικό Θέμιδος Αλεβίζου

Η Θέμις Αλεβίζου είναι Ψυχολόγος με πτυχίο από το Coventry University της Αγγλίας, με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από τη Νομαρχία Αθηνών. Έχει εξειδικευτεί στην Γνωσιακή Συμπεριφοριστική θεραπεία. Ταυτόχρονα έχει ειδικευτεί στη Ειδική αγωγή με το ετήσιο πρόγραμμα “Ειδική αγωγή και εκπαίδευση: Διαγνωστική, Θεραπευτική, Συμβουλευτική” του Καποδιστριακού πανεπιστήμιου Αθηνών καθώς και στη Συμβουλευτική γονέων.

Επιπλέον, στη Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση παιδιών, εφήβων και ατόμων με αναπηρία, όπως και στην παιγνιοθεραπεία. Έχει εμπειρία σε ψυχολογική υποστήριξη παιδιών και ατόμων με αναπηρία. Έχει εργαστεί με παιδιά και ενήλικες με Αναπτυξιακές Διαταραχές, με αναπηρίες αλλά και με κακοποιημένα παιδιά στα πλαίσια πρακτικής άσκησης, εθελοντισμού και επαγγελματικής εμπειρίας.