Της Άννας Χρυσανθίδου- Msc ψυχολόγου, συνθετική ψυχοθεραπεύτρια
Όταν ξύπνησα σήμερα το πρωί, γαργάλισα την κοιλιά του Ποντικούλη. Ο Ποντικούλης όμως δεν ξύπνησε. Ο μπαμπάς μου είπε ότι πέθανε. Εγώ δεν τον πίστεψα, θύμωσα και έκλαψα πολύ. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί πέθανε. Το κουβεντιάσαμε με το μπαμπά. Όλοι ήμασταν πολύ λυπημένοι. Η μαμά και ο μπαμπάς με βοήθησαν να τον βάλουμε σε ένα όμορφο κουτί και τον τύλιξα με ένα παλιό μου μπλουζάκι. Μέσα στο κουτί έβαλα διάφορα πράγματα που αγαπούσε για να μη βαριέται και να μη νιώθει μοναξιά. Μαζί με τον μπαμπά και τη μαμά τον θάψαμε. «Αντίο Ποντικούλη», είπα καθώς τον αποχαιρετούσα.
Η απώλεια και ο θάνατος είναι αναπόφευκτα ένα κομμάτι της ζωής μας. Παρ’όλα αυτά ευχόμαστε να μη μας συμβεί ποτέ. Αποφεύγουμε να μιλήσουμε στα παιδιά για το θάνατο γιατί πιστεύουμε ότι τα προστατεύουμε με αυτόν τον τρόπο. Τι γίνεται όταν παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με την απώλεια; Τι γίνεται όταν χάνουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο;
Τα παιδιά είναι εξοικειωμένα με την ιδέα του θανάτου περισσότερο από ότι πιστεύουμε. Έρχονται αντιμέτωπα με την απώλεια μέσα από τα παραμύθια και τα παιχνίδια. Παρόλα αυτά ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκονται είναι πιθανό να μη έχουν κατανοήσει την οριστικότητα του θανάτου. Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσουμε την απώλεια είναι να βοηθήσουμε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματα του και να τα αποδεχτούμε.
Eνημερωθείτε για το ΝΕΟ Σεμινάριο από το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης Psychopedia με θέμα: “Παιδί και πένθος – Κατάλληλοι τρόποι διαχείρισης” . Ημερομηνία διεξαγωγής: Κυριακή 24/2/2019, ώρα: 12:00-14:00. Δυνατότητα παρακολούθησης μέσω Skype και Ασύγχρονης Παρακολούθησης (Αποστολή βιντεσκοπημένης της εισήγησης). Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://psychopedia.gr/neo-seminario-quot-paidi-kai-penthos-katalliloi-tropoi-diacheirisis-quot-24-02-2019/
Χρειάζεται να μιλήσουμε από νωρίς για το θάνατο μέσα από ιστορίες και παραμύθια. Δεν πρέπει όμως να δίνουμε διφορούμενα μηνύματα στα παιδιά. Λέξεις όπως «κοιμήθηκε», «έφυγε», «ξεκουράζεται», «πήγε στον ουρανό» μπερδεύουν και συγχύζουν τα παιδιά. Εξηγήστε στα παιδιά με απλά λόγια τι συμβαίνει όταν κάποιος πεθαίνει. Μπορείτε για παράδειγμα να εξηγήσετε ότι η καρδιά σταματά να χτυπά, το άτομο δεν αναπνέει, το σώμα δεν λειτουργεί. Μιλήστε στα παιδιά για τη διαδικασία της κηδείας λέγοντας ότι όταν κάποιος πεθαίνει βάζουμε το σώμα του σε ένα κουτί και το θάβουμε βαθιά στη γή. Αποφύγετε να ωραιοποιήσετε την πραγµατικότητα του θανάτου. Ο θάνατος είναι ένα οδυνηρό γεγονός.
Ακούστε µε αμέριστη προσοχή και δείξτε κατανόηση στα συναισθήματα θυμού και λύπης και τονίστε, ότι όλα όσα αισθάνεται είναι απολύτως φυσιολογικά.
Στην ερώτηση αν είναι καλό τα παιδιά να πηγαίνουν στις κηδείες η απάντηση είναι ότι αυτό εξαρτάται από την επιθυμία του παιδιού. Η κηδεία είναι μια τελετή αποχαιρετισμού που βοηθά το παιδί να αποδεχτεί και να κατανοήσει το θάνατο. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να στοχοποιείται το παιδί που δεν θέλει να παραστεί στην κηδεία, ούτε είναι πρέπον να το πηγαίνουν οι γονείς με το ζόρι. Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να εξηγήσουμε στο παιδί όλη τη διαδικασία της κηδείας αναλυτικά προκειμένου να είναι προετοιμασμένο για αυτά που θα δεί.
Σύντομο Βιογραφικό Άννας Χρυσανθίδου
Η Άννα Χρυσανθίδου είναι απόφοιτος ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πρόσφατα ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές τις σπουδές Msc Integrative Counselling and Psychotherapy από το πανεπιστήμιο του Derby. Ειδικεύεται στη συνθετική ψυχοθεραπεία και εργάζεται ιδιωτικά από το 2014 παρέχοντας τις υπηρεσίες της σε ατομικό επίπεδο.
