Με πολλές καταστάσεις σωματικής και ψυχικής υγείας, τα ανεπιθύμητα (και ίσως ορατά) συμπτώματα μπορεί να είναι ενοχλητικά. Φυσικά, δεν χρειάζεται να είναι, αλλά όταν ζείτε με διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), τα εξωτερικά συμπτώματα και συμπεριφορές μπορεί να εμφανιστούν όταν δεν τα περιμένετε και να τραβήξουν την ανεπιθύμητη προσοχή από τους γύρω σας.

Αν και είναι εύκολο να πεις ότι δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεσαι, είναι φυσικό να νιώθεις έτσι όταν φαίνεται ότι όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω σου. Ίσως ένας δυνατός θόρυβος σας έκανε να πηδήξετε και να ουρλιάξετε σε δημόσιο χώρο ή να έχετε εντοπίσει έναν άγνωστο που, για μια στιγμή, μοιάζει με κάποιον που συνδέεται με ένα τραύμα που έχετε βιώσει.

Ανεξάρτητα από το πώς σας επηρεάζει το Μετατραυματικό στρες σας, θέλουμε να γνωρίζετε ότι δεν είστε μόνοι. Η αντίδραση σας στα ερεθίσματα κάτι απόλυτα λογικό και δεν είναι ντροπή να ζείτε με αυτό.

Aκολουθούν μαρτυρίες από πραγματικά περιστατικά που έχουν βιώσει συμπτώματα ντροπής Μετατραυματικού Στρες:

1. «Μπορώ να κάτσω μόνο σε ορισμένα μέρη, ειδικά σε δημόσιους χώρους. Τις περισσότερες φορές, θα χρειαστεί να ακουμπάω την πλάτη μου σε έναν τοίχο για να μπορώ να βλέπω τα πάντα να συμβαίνουν μπροστά μου. Κυρίως για να μην μπορεί κανείς να περπατήσει πίσω μου». — Nίλει Σ.

2. «Οι άνθρωποι συνήθως δεν καταλαβαίνουν ότι οι βαθιές διαταραχές του ύπνου προκαλούνται από την υπερεπαγρύπνηση, επομένως οι εργοδότες τείνουν να υποθέτουν ότι τα αιτήματά μου για αλλαγές στο ωράριο εργασίας μου προέρχονται από τεμπελιά ή κακές συνήθειες ύπνου. Δεν θα ήθελα να ξέρουν ότι αυτό οφείλεται στο ότι έπαιρνα βοηθήματα ύπνου, ξυπνούσα κάθε ώρα, αντιμετώπιζα εφιάλτες και ουρλιάζω ξύπνια και έλλειψη αναζωογονητικού ύπνου». — Βάιολετ Φ.

3. «Ξαφνιάζομαι τόσο εύκολα. Οποιοσδήποτε ελαφρώς δυνατός θόρυβος ή απότομη κίνηση με κάνει να πηδάω. Αν κάποιος φτερνιστεί σε μια αίθουσα αναμονής, πετάγομαι από το δέρμα μου και όλοι κοιτάζουν. Δεν μπορώ πια να βλέπω τρομακτικές ταινίες, όχι επειδή φοβάμαι, αλλά το αίσθημα του να τρομάζω είναι τόσο ανησυχητικό». — Τζες Ντ.

4. «Να μην μπορείς να συνδέσεις το σεξ ή την οικειότητα με την αγάπη. Είμαι πρόσφατα παντρεμένος και αρχίζω να διαπιστώνω ότι δεν νομίζω ότι κάποιος θα είναι ποτέ τόσο κοντά μου όσο θα μπορούσε να είναι με κάποιον άλλο. Υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου που βρίσκεται πίσω από ισχυρούς χαλύβδινους τοίχους που κανείς δεν επιτρέπεται να περάσει. Όντας πάντα σε κατάσταση άμυνας, δεν μπορώ να επικεντρωθώ στο να γκρεμίσω τους τοίχους μου. Ένα άλλο θα έλεγα ότι είναι εξαιρετικά ενοχλητικό… αν μιλάω για τη ζωή μου πριν από αυτό που μου συνέβη, λέω «αυτήν» και «αυτή» αντί «εγώ» ή «εγώ». Διαχωρίζω τελείως το άτομο που ήμουν πριν και μετά την εκδήλωση. Όχι όλη την ώρα, αλλά τις περισσότερες φορές». — Τζέι Σ.

5. «Ακούσιες αντιδράσεις πυροδότησης μπροστά σε κόσμο, κρίσεις πανικού, που ξαφνιάζουν εύκολα, εναλλαγές διάθεσης, παράλογος φόβος. Κάθε φορά που συμβαίνουν αυτά τα πράγματα δημοσίως και δεν έχω κανέναν έλεγχο στην σπασμωδική μου αντίδραση». — Aλίσσα C.

6. Αποσύνδεση σε δημόσιες και ενδιάμεσες συνομιλίες. Έφτασα στο σημείο να λέω στους ανθρώπους ότι «δεν είμαι εδώ» ενώ τους κοιτάζω κατάματα. Επίσης να ξεχάσω ορισμένα πράγματα για μένα ή τη ζωή μου. Ξύπνησα ένα βράδυ και δεν είχα ιδέα ποιος ήταν ο σύζυγός μου. Ένιωθα ότι ήμασταν κοντά (στο κρεβάτι, φυσικά) αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ το όνομά του». — Κρίσλιν Ο.

7. «Δεν μπορώ να πάω πουθενά μόνος μου, ούτε καν στην αγορά. Ακόμα και όταν έχω κάποιον μαζί μου, εξακολουθώ να κλαίω στο ταμείο τις μισές φορές. Αυτό είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό λόγω του πόσο αναγκαία είναι τα ψώνια λόγω της απόκτησης τριών παιδιών». — Φέιθ Κ.

8. «Να κλαίω σε «ακατάλληλες» στιγμές και μετά να μην μπορώ να μοιραστώ γιατί κλαίω λόγω της φύσης μου.» — Μακένζι Χ.

9. «Κάνω αυτό το πράγμα όταν πυροδοτείται το τραύμα μου, όπου ο φίλος μου μπορεί να με κοιτάζει αμέσως ρωτώντας μια ερώτηση και εγώ κυριολεκτικά δεν μπορώ να κουνηθώ. Απλώς τους κοιτάζω, ανίκανος να μιλήσω, ανίκανος να επεξεργαστώ αυτό που συμβαίνει. Ουρλιάζοντας από μέσα. Οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι κατανοούν, αλλά όταν συμβαίνει και οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι συμβαίνει, είναι πραγματικά απογοητευτικό για αυτούς. Είναι τόσο ντροπιαστικό. Κάθε μέρος του εαυτού μου εύχεται να μπορούσα να ανταποκριθώ, αλλά δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο». — Έμιλυ Γ.

10. «Όταν συμβαίνουν ενοχλητικές σκέψεις ή εφιάλτες, κλαίω καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας ή με θεωρώ «κακή» ή επιθετική όταν προσπαθώ να κρατήσω τους ανθρώπους μακριά μου. Δεν υπάρχει καμία εξήγηση που να μπορώ να δώσω που να έχει νόημα». — Αλεξάνδρεια Μ.

11. «Ιδρώνοντας! Όταν αγχώνομαι ή κατακλύζομαι ή νιώθω φόβο, απλώς θα ιδρώνω. Ειδικά στο μέτωπό μου. Είναι ένα από τα πρώτα σημάδια που ξέρω ότι θα πάθω και κρίση πανικού». — Κιμ Μ.

12. «Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι αστείο να τρομάζω. Υπήρξαν πολλές φορές που δάκρυσα από το να τρόμαξα τόσο εύκολα. Υπήρξαν και άλλες φορές που έχω χτυπήσει κάποιον από αντανακλαστικό επειδή μπαίνω αμέσως σε λειτουργία άμυνας. Δεν έχω κανέναν έλεγχο σε τίποτα από αυτά». — Τσέλσι Σ.

13. «Έχω αυτό που λέγεται «τριχοτιλλομανία», που ουσιαστικά σημαίνει ότι τραβάω τα μαλλιά μου. Έγινε καλύτερος για λίγο, αλλά πρόσφατα το ξεκίνησα ξανά και έχω ενοχλητικά φαλακρά σημεία που γίνονται αντιληπτά όταν τα μαλλιά μου είναι τραβηγμένα προς τα πάνω. Το ξεκίνησα αφού δέχτηκα σεξουαλική επίθεση στα 16 μου και δεν ένιωθα ότι άξιζα να φαίνομαι ελκυστικός ή να είμαι ζωντανός. Ήταν ένας ενδιαφέρον δρόμος προς την ανάκαμψη. σχεδόν 10 χρόνια μετά, εξακολουθώ να έχω προβλήματα». — Έμιλυ Λ.

14. «Δεν μπορώ να παρακολουθήσω ταινίες με θέμα τους ενήλικες. Οι άνθρωποι μου ζητούν να πάω να δω μια ταινία και πρέπει να εξηγήσω αδέξια γιατί δεν μπορώ να δω αυτές που δεν είναι για παιδιά λόγω της πιθανής θεματολογίας. Επίσης, μπλοκάροντας τα αυτιά μου όταν βγαίνω σε κοινωνικές συγκεντρώσεις, αν οι άνθρωποι αρχίσουν να μιλούν για τα ερεθίσματα μου». – Christine S.

15. «Το πολύπλοκο τραύμα μου πηγάζει από την πρόωρη απώλεια και τη δια βίου κακοποίηση. Σχεδόν σε κάθε νέα κοινωνική αλληλεπίδραση, τραυλίζω και βγάζω απελπισία γιατί φοβάμαι πολύ τι θα συμβεί αν το άτομο με απορρίψει (δηλαδή με πληγώσει). Οι άνθρωποι αντιδρούν απέναντί μου σαν να είμαι ο χαμένος που νιώθω ότι είμαι, και μετά αντιδρώ με κάποιο είδος πραγματικά «ασταθή» τρόπο και αυτό φαίνεται να επισφραγίζει τη συμφωνία». — Τόφερ Ν.

16. «Νομίζω ότι αυτό σχετίζεται τόσο με το τραύμα όσο και με το άγχος. Αναγκάστηκα να αφήσω τη δουλειά μου για διάφορους λόγους, αλλά το πιο ενοχλητικό ήταν να κάνω εμετό μπροστά στους πελάτες. Η όσφρησή μου είναι αυξημένη και απροσδόκητα θα κάνω εμετό. Όταν συμβεί αυτό, δεν υπάρχει τρέξιμο στο μπάνιο γιατί δεν μπορώ να κουνηθώ». — Κατρίνα Ο.

17. «Μερικές φορές, όταν κάνω σεξ με τον σύζυγό μου, έχω αναδρομές στη σεξουαλική μου επίθεση και προσπαθώ να του επιτεθώ επειδή πιστεύω ότι είναι ο εισβολέας μου. Είναι δύσκολο να βγω από αυτές τις στιγμές γιατί είμαι κλειδωμένος μέσα στο κεφάλι μου». — Έιμι Σ.

18. «Το τραύμα μου προέρχεται από τραύμα γέννησης, οπότε η μυρωδιά ενός νοσοκομείου είναι πολύ εκνευριστική για μένα. Δυστυχώς, αρκετοί γιατροί που βλέπω βρίσκονται στο νοσοκομείο. Κάθε φορά που μπαίνω στις πόρτες και με χτυπάει αυτή η μυρωδιά, ορκίζομαι ότι σταματώ να πεθάνω ενώ τυλίγομαι και προσπαθώ να αναδείξω τους μηχανισμούς αντιμετώπισης». — Mandi W.

19. «Είχα ένα πολύ άσχημο αυτοκινητιστικό ατύχημα. τώρα φρικάρω εντελώς με τα μπαλόνια. Τα παιδιά μου δεν τα είχαν ποτέ σε πάρτι γενεθλίων και αν πάμε κάπου όπου υπάρχουν μπαλόνια, αρχίζω να τρέμω και να ιδρώνω και αν σκάσει ένα, μπορώ πραγματικά να κλάψω». — Μέλανι Τ.

20. «Έχω δύο: έχω πολύ κακές κενώσεις και έχω τρομερή διάρροια, είχα μερικά ατυχήματα δημόσια εξαιτίας της. Είναι τόσο ενοχλητικό και φρικτό, να πρέπει να περπατάς σπίτι έτσι. Το άλλο είναι ότι όταν χτυπάει πολύ άσχημα, δυνατά και γρήγορα, επιστρέφω στην παιδική προσωπικότητα που είχα πριν από τα γεγονότα που μου προκάλεσαν τραύμα. Ο σύντροφός μου το αποδέχεται απίστευτα αυτό και θα απλοποιήσει τα πάντα για την κατανόηση του παιδιού, αλλά αφού ξεβράσει και συνέλθω, νιώθω απαίσια. Είμαι ένας ενήλικας που πρέπει να τον αντιμετωπίζουν ως παιδί μερικές φορές…» — Jay C.

21. «Το τραύμα μου οφείλεται στην επιβίωση από έναν ανεμοστρόβιλο. Μερικές φορές, όταν το μυαλό μου περιπλανιέται πολύ, νομίζω ότι ακούω το χτύπημα του κεραυνού και θα κλάψω. Μερικές φορές θα κρατάω τα χέρια μου πάνω από τα αυτιά μου για να προσπαθήσω να σταματήσω τον ήχο. Εάν κοπεί καθόλου το ρεύμα, θα βάλω μπάλα όπου κι αν βρίσκομαι και θα αρχίσω να περιμένω ότι θα συμβεί το χειρότερο. Πάντα φοβάμαι ότι το κτίριο στο οποίο βρίσκομαι πρόκειται να καταστραφεί, οπότε προσπαθώ να θωρακίσω τον εαυτό μου όσο καλύτερα μπορώ και νιώθω πάντα τόσο αμήχανα. Νιώθω ότι είμαι παράλογος». — Μάια Υ.

22. «Έλλειψη βραχυπρόθεσμης μνήμης. Ξεχνώ τις νέες πληροφορίες σχεδόν αμέσως, εκτός αν προσπαθήσω πραγματικά σκληρά να τις κλειδώσω. Οι άνθρωποι λένε πάντα, «Δεν το θυμάσαι αυτό; Ήταν μόλις χθες!» — Κλόη Σ.

23. «Αν κάτι πυροδοτεί μια ανάμνηση στο τραύμα μου, σχεδόν δεν έχω κανέναν έλεγχο του ποιος γίνομαι. Θα γίνω πεισματάρα και θα αρχίσω να ουρλιάζω και να φωνάζω αν δεν προλάβω και φτάσω σε ένα ασφαλές μέρος. Θα τρέξω από ένα μέρος, θα τρέξω, θα ουρλιάξω ή θα ξεσπάσω μέχρι να φτάσω στο δρόμο μου, ώστε να βρω έναν τρόπο για την ασφάλεια. Είναι σαν ο φόβος μου να με κάνει να συμπεριφέρομαι τρομακτικά ή φρικτά με έναν τρόπο για να προστατεύσω τον εαυτό μου». — Νταϊάνα Π.

Για περισσότερα Επιστημονικά άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/

Για να ενημερώνεστε για όλα τα Επιμορφωτικά Σεμινάρια που αφορούν την Ψυχοπαθολογία και την Παιδοψυχολογία μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/

Πηγή: https://themighty.com