Της Δέσποινας Χατζηγρηγοριάδου, Ψυχολόγου Α.Π.Θ, ειδίκευση στη Σχολική Ψυχολογία

Η εφηβεία είναι μια ηλικιακή περίοδος πολυσυζητημένη που μονοπωλεί το ενδιαφέρον των γονέων λόγω της συναισθηματικής αστάθειας των παιδιών και των ακραίων συμπεριφορών. Ωστόσο, η ένταση της εφηβείας εξαρτάται από την προσωπικότητα του κάθε παιδιού και δεν παρουσιάζεται πάντα με κρίσεις και έντονες εκδηλώσεις συμπεριφοράς. Ο έφηβος νιώθει ότι σε αυτή την ηλικία συντελούνται ραγδαίες αλλαγές, όχι μόνο στο σώμα του αλλά και σε διάφορες καταστάσεις της ζωής του. Προετοιμάζεται για το τέλος της παιδικής ηλικίας και την είσοδο του στην ενηλικίωση.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό η σχέση γονέων εφήβων κλονίζεται καθώς συντελείται η μετάβαση από την εξαρτημένη οικογενειακή ζωή στην ανεξάρτητη ενήλικη ζωή . Οι έφηβοι αντιμετωπίζουν μια αντιφατική κατάσταση κατά την οποία θεωρούν ότι οι γονείς τώρα πια αποτελούν εμπόδιο στην ελευθερία των επιλογών τους ενώ παράλληλα είναι άμεσα εξαρτημένοι από αυτούς.

Ο έφηβος:

• ακούγεται να λέει ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει και ότι οι επιθυμίες του δεν γίνονται πράξη.
• Έχει ανάγκη από ιδιωτικές στιγμές και συχνά παρουσιάζει μυστικότητα στα θέματα που τον αφορούν.
• Νιώθει ότι οι γονείς εισβάλλουν στον ιδιωτικό του χώρο όταν μπαίνουν στο δωμάτιό του ή ψάχνουν τα πράγματά του.
• Θεωρεί ότι η συμπεριφορά των ενηλίκων μέσα στο σπίτι δε του αρμόζει και ότι του συμπεριφέρονται σαν μικρό παιδί.
• Έχει ανάγκη να φωνάξει ότι μεγάλωσε και ότι δεν χρειάζεται τις παραινέσεις των γονέων.
• Θυμώνει με τις επαναλαμβανόμενες παρατηρήσεις των γονέων και αναζητά τη μοναξιά του ή την παρέα συνομηλίκων για να μοιραστεί τις δυσκολίες που βιώνει.
• Προσπαθεί να πείσει τους γονείς του ότι είναι ικανός να αναλάβει τις ευθύνες της ζωή του και αναμένει την εμπιστοσύνη των άλλων.
• Δεν τον βοηθά η υποτίμηση, οι φωνές και οι τιμωρίες που του επιβάλλονται, αντίθετα αυτές οι τακτικές επιτείνουν την απόσταση στη σχέση του με τους γονείς.
• Έχει την ανάγκη την κατανόηση και την ηρεμία.
• Πιστεύει ότι οι γονείς ενδιαφέρονται μόνο για την καλή και άριστη, κυρίως, επίδοση στο σχολείο.
• Δεν κατανοεί ή δεν του γίνονται γνωστοί οι πραγματικοί προβληματισμοί και οι ανησυχίες των γονέων.
• Θεωρεί ότι οι πράξεις των γονέων δεν στοχεύουν στο δικό του καλό αλλά στο να έρθουν ενάντια στις επιθυμίες του.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, οι γονείς χρειάζεται να προσαρμοστούν στις διάφορες εκφάνσεις της εφηβείας και να επιμείνουν στην ήρεμη και με κατανόηση συζήτηση με τον έφηβο, όποτε ο ίδιος έχει διάθεση για διάλογο και όχι επιτακτικά. Η εφηβεία που διακατέχεται από έντονες εκδηλώσεις συμπεριφοράς έχει ανάγκη από συμπαράσταση και ενσυναίσθηση και όχι εκδικητικές και τιμωρητικές συμπεριφορές.

Σύντομο Βιογραφικό της Δέσποινας Χατζηγρηγοριάδου

Η Δέσποινα Χατζηγρηγοριάδου σπούδασε Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Απέκτησε κλινική εμπειρία στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Κατερίνης, συμπεριλαμβανομένου του Ιατροπαιδαγωγικού τμήματος και στο Ψυχιατρικό τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης (Κλινική Οξέων Ψυχιατρικών Περιστατικών του πρώην Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Πέτρας Ολύμπου). Διετέλεσε εκπαιδεύτρια στο Δημόσιο ΙΕΚ Κατερίνης και στο Επιμορφωτικό πρόγραμμα «ΣΧΟΛΕΣ ΓΟΝΕΩΝ» του Ε.Π. «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση». Παρείχε ψυχολογικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο ΠΛΑΤΩΝ και στο ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Κατερίνης. ” Κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών «Συναισθηματικές Δυναμικές στην Εκπαίδευση» του Ιταλικού Πανεπιστημίου TOR VERGATA.”