Η ανθρώπινη εμπειρία βασίζεται στην αφήγηση, την έκφραση ιστοριών που μας βοηθούν να κατανοήσουμε και να εξηγήσουμε τις ταυτότητές μας μέσα στο πλαίσιο του χρόνου και του χώρου. Οι ιστορίες, συμφωνούν οι περισσότεροι θεωρητικοί της λογοτεχνίας, αποτελούνται από αφηγηματικά στοιχεία που έχουν μοναδικά στοιχεία αρχής, μέσης και τέλους (Kim, 2016). Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε με όρους αφηγήσεων, στιγμιότυπων εμπειριών, που οργανώνουμε σε ιστορίες για να μεταδώσουμε κοινωνική και φιλοσοφική κατανόηση στους άλλους.

Η πράξη της σύνθεσης μιας ιστορίας από εμπειρίες που έχουμε βιώσει μπορεί να είναι μια ισχυρή μορφή επαγωγικής έρευνας της κοινωνικής επιστήμης καθώς και της ψυχοθεραπείας (Culkin & Culkin, 2021; Kim, 2016; Weg, 2011). Με άλλα λόγια, ο κύκλος της ακρόασης, του προβληματισμού και της επανάληψης ιστοριών μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τη ζωή μας.

Πώς είναι η Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή αποτελεί μια αφηγηματική εμπειρία;

Τα άτομα που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) μπορούν να πουν στον εαυτό τους και στα αγαπημένα τους πρόσωπα ψεύτικες ιστορίες με βάση τις εσφαλμένες αντιλήψεις τους για βιωμένες εμπειρίες. Αυτή η «συμπερασματική σύγχυση» έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αμφιβάλλουν για τις αισθήσεις τους, να αμφισβητούν τις περισσότερες εμπειρίες και να οδηγεί σε ανεπιθύμητες παρεμβατικές σκέψεις για αρνητικά πράγματα που δεν βασίζονται στην πραγματικότητα (Clark & O’Connor, 2005, σ. 153, βλ. επίσης Abramowitz et al. ., 2019).

Αυτές οι εμμονές, με τη σειρά τους, μπορούν να οδηγήσουν σε ψυχαναγκαστικές (συχνά τελετουργικές) συμπεριφορές που παρέχουν απλώς βραχυπρόθεσμη ανακούφιση. Αυτή η συνεχιζόμενη κατάσταση σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις σε ένα άτομο και στο γάμο του.

Πώς μπορεί η αφήγηση να βοηθήσει στη θεραπεία της  Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχής;

Όταν συνθέτουμε και μοιραζόμαστε την προσωπική μας ιστορία για την Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή κερδίζουμε πολλά και το σημαντικότερο είναι ο έλεγχος της διαταραχής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ημερολόγιο μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να γίνετε πιο προσεκτικοί. Η εξέταση της ευγνωμοσύνης για μικρά πράγματα μπορεί να μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε καλύτερα τους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας (Culkin & Culkin, 2021).

Μερικοί θεραπευτές προτείνουν στους ασθενείς τους να γράψουν προσωπικές «ιστορίες ανησυχίας/τραύματος» για να συμπληρώσουν τη θεραπεία έκθεσης και πρόληψης απόκρισης (ERP) (Norton & Antony, 2021, σελ. 176). Με αυτόν τον τρόπο, οι αφηγητές σταδιακά εμπνέονται από τις συναισθηματικές ετικέτες των ενοχλητικών αναμνήσεων ή ανησυχιών. Μπορούν να βάλουν τη συγκεκριμένη διαταραχή στο πλαίσιο, ώστε να αποδεχτούν τη διαταραχή χωρίς να την αγνοήσουν.

Συμπέρασμα:

Η αφήγηση ιστοριών, όταν επιδιώκεται με προσεκτικό τρόπο για την υποστήριξη της αφηγηματικής θεραπείας, μπορεί να ενισχύσει τη δράση ενός ατόμου διευκρινίζοντας πώς ταυτίζεται με τη διαταραχή και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Εάν η ΙΨΔ μπορεί να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα για εσφαλμένες εμπειρίες, τότε το να αφηγηθεί κανείς την ιστορία του μπορεί να είναι ένας ισχυρός τρόπος για να διεκδικήσει την αυτονομία του.

• Για να ενημερώνεστε καθημερινά με ΝΕΑ και Άρθρα Ψυχολογίας μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/
• Για να ενημερώνεστε για όλα τα Εκπαιδευτικά Σεμινάρια Ψυχοπαθολογίας & Παιδοψυχολογίας που διαθέτουμε μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://www.seminars-psychopedia.gr/

Πηγή: 

David T. Culkin Ph.D.
OCD and Marriage

PsychologyToday