Ο Αυτοτραυματισμός στον Αυτισμό

Στο φάσμα του Αυτισμού υπάρχει πολύ έντονα μία συγκεκριμένη εικόνα  δηλ. η αντίληψη ενός παιδιού ή ενήλικα να φτάνει σε υψηλά επίπεδα έντασης και χτυπάει με μεγάλη ένταση το κεφάλι του.

Όσον αφορά το σκέλος του Αυτοτραυματισμού για τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού ενώ η υπερένταση φαίνεται να παίζει ρόλο, όταν αντιμετωπίζεται με τη ντροπή και τον φόβο από τα άτομα, τότε αναδεικνύεται σε πολύ σοβαρό θέμα.

Το χτύπημα στο κεφάλι μπορεί να είναι μια επικίνδυνη μορφή αυτοτραυματισμού. Επιπλέον, πολλοί αναφέρουν ότι αισθάνονται εκτός ελέγχου κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων. Μπορεί να είναι τρομακτικό για όλους τους εμπλεκόμενους.

Ο αυτοτραυματισμός είναι συνηθισμένος στον αυτισμό και ενώ οι εκτιμήσεις για την εμφάνιση του ποικίλλουν, μελέτες έχουν δείξει ότι το πρόβλημα μπορεί να επηρεάσει έως και το 24% (License et al., 2020) έως το 33% των δειγμάτων (Akram et al., 2017). . Η χαμηλή διάθεση και η παρορμητικότητα έχουν σημειωθεί ως παράγοντες κινδύνου για αυτοτραυματισμό σε τουλάχιστον ένα αυτιστικό δείγμα (License et al., 2020).

Τα πρότυπα αυτοτραυματισμού στον αυτισμό συχνά διαφέρουν από το πώς εμφανίζονται στους νευροτυπικούς. Στον αυτισμό, η κατάθλιψη, η κατάρρευση και η μοιρολατρική σκέψη τείνουν να εμπλέκονται όταν υπάρχει αυτοτραυματισμός. Το άγχος των νευροτυπικών απαιτήσεων, η κοινωνική απομόνωση, η υπερφόρτωση των αισθήσεων και η τελειομανία μπορούν να δημιουργήσουν μια τέλεια καταιγίδα για υπερένταση.

Όταν αντιμετωπίζετε αρνητικές πεποιθήσεις στον εαυτό σας που συχνά σχηματίζονται από τη ζωή σε έναν κόσμο που έχει δημιουργηθεί για νευροτυπικούς ανθρώπους είναι ώριμες οι προϋποθέσεις για αυτοτραυματισμό. Η έρευνα δείχνει ότι οι αυτιστικοί άνθρωποι φέρουν συχνά χαμηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης και αίσθησης δύναμης στη ζωή τους από τους νευροτυπικούς ελέγχους (Nguyen et al., 2020).

Τραγικά, αυτό μερικές φορές φτάνει σε ένα επίπεδο μίσους για τον εαυτό. Τα επαναλαμβανόμενα διαπροσωπικά τραύματα όπως η έλλειψη αποδοχής, η απώθηση των αισθητηριακών αναγκών, η απομόνωση, ο αποκλεισμός και η ανάγκη κάλυψης μπορούν να επιδεινώσουν αυτήν την ήδη χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενώ δημιουργούν ακραίες, αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό μας. Όταν αυτές οι πεποιθήσεις ενεργοποιούνται σε καταστάσεις ατέλειας, η αντιμετώπιση μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη. Το άτομο μπορεί να καταφύγει σε παλιές ιστορίες που έχουν πει στον εαυτό τους ότι δεν είναι αρκετά καλό, ότι δεν ανήκει και ότι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.

Τέλος, κατά τη διάρκεια του σταδίου της κατάρρευσης, τείνει να υπάρχει μια μοιρολατρική ποιότητα. Μπορεί να νιώθεις ότι όλα είναι άσχημα και πάντα θα είναι. Το επίπεδο αναστάτωσης γίνεται έντονο, με αποτέλεσμα κάποιον να επιθυμεί άμεση ανακούφιση. Δυστυχώς, ορισμένοι βρίσκουν αυτή την ανακούφιση στον αυτοτραυματισμό.

Διαρροή συναισθήματος

Στη Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία υπάρχει μια διαλεκτική ισορροπία μεταξύ του υπο-ελέγχου και του υπερέλεγχου. Ο υπό έλεγχος περιλαμβάνει παρορμητικότητα και δραματική/ακανόνιστη παρουσίαση. Ο υπερβολικός έλεγχος, από την άλλη πλευρά, περιλαμβάνει πολλή υπερεπαγρύπνηση, ασπρόμαυρη (κυβερνούμενη από τους κανόνες) σκέψη, ισχυρή ευσυνειδησία και έλεγχο του εαυτού.

Το άτομο μπορεί στην αρχή να μην υποφέρει ανοιχτά, αλλά στο εσωτερικό, η ιστορία μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική. Τα υπερελεγχόμενα άτομα έχουν υψηλά ποσοστά αυτοκτονίας (Omalan and Lynch, 2018).  Η Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία χαρακτηρίζει τα περισσότερα άτομα στο φάσμα ως υπερελεγχόμενα (Lynch, 2020).

Ενώ στερεοτυπικά, ο αυτοτραυματισμός έχει συσχετιστεί με στυλ υπο-ελέγχου, όπως αυτό που εμφανίζεται συχνά στην οριακή διαταραχή προσωπικότητας, η Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία επισημαίνει ότι ο αυτοτραυματισμός είναι επίσης κοινός στον υπερβολικό έλεγχο. Για τα άτομα με στυλ υπερβολικού ελέγχου, ο αυτοτραυματισμός μπορεί να αντιπροσωπεύει αυτό που η RO-DBT αποκαλεί «διαρροή συναισθήματος», έναν χώρο όπου αφού διώξουν το σημαντικό συναίσθημα και προσπαθήσουν να ελέγξουν τα πάντα, οι τοίχοι γκρεμίζονται. Οι διαρροές συναισθημάτων μπορεί να περιγράφουν γιατί ορισμένα άτομα μπορεί να είναι πιο επιρρεπή σε αυτοτραυματιστικές πράξεις.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι πολλά άτομα στο φάσμα εμπλέκονται και σε πιο παραδοσιακές μορφές αυτοτραυματισμού. Η Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία σημειώνει  ότι τα υπερελεγχόμενα άτομα μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να αποκαλύψουν τον αυτοτραυματισμό τους και συχνά λαμβάνουν μέτρα για να τον κρύψουν, δείχνοντας τη σύνθετη ντροπή που μπορεί να προκαλέσει ο αυτοτραυματισμός.

Κοινωνικός Αποκλεισμός και Αυτοτραυματισμός

Η μοναξιά είναι επίσης μια κοινή εμπειρία για τα άτομα στο φάσμα, η οποία επηρεάζει έντονα την ψυχική υγεία. Μια μελέτη με 71 ενήλικα άτομα στο φάσμα διαπίστωσε ότι η μοναξιά σχετίζεται τόσο με την κατάθλιψη όσο και με τον αυτοτραυματισμό (Hedley et al., 2018).

Μια άλλη ποιοτική μελέτη με αυτιστικούς ενήλικες διαπίστωσε ότι ενώ η λήψη ποιοτικής φροντίδας ψυχικής υγείας οδήγησε σε θετικά αποτελέσματα, οι ομάδες εστίασης έδειξαν ότι η πρόσβαση σε τέτοια φροντίδα ήταν συχνά δύσκολη. Ανέφεραν επίσης την έλλειψη κατανόησης μεταξύ των επαγγελματιών ψυχικής υγείας σχετικά με τις ειδικές ανάγκες του αυτισμού (Camm-Crosbie et al., 2019).

Η ζωή σε έναν κόσμο που έχει δημιουργηθεί για νευροτυπικούς εγκεφάλους δημιουργεί συγκεκριμένες ανάγκες για τα άτομα στο φάσμα σε θεραπεία ψυχικής υγείας. Ωστόσο, οι παρεμβάσεις στην ψυχική υγεία δεν επιβεβαιώνουν πάντα τη νευροποικιλομορφία.

Για παράδειγμα, όταν ένας νευροτυπικός άτομο αποφεύγει την οπτική επαφή σε μια συνεδρία, αυτό μπορεί να είναι ένδειξη άγχους ή απόσυρσης που ωθεί έναν θεραπευτή να ρωτήσει περαιτέρω. Αντίθετα, πολλά αυτιστικά άτομα το βρίσκουν ευκολότερο να εστιάσουν όταν δεν έχουν οπτική επαφή, το ίδιο μπορεί να απαιτεί τίποτα περισσότερο από τον θεραπευτή από το να αποδεχτεί τη διαφορά επικοινωνίας χωρίς να απαιτεί οπτική επαφή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει έντονη ανάγκη για φροντίδα που επιβεβαιώνει τη νευροποικιλομορφία.

Ενημερωθείτε για το ΝΕΟ Εκπαιδευτικό Σεμινάριο από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας Psychopedia με θέμα: Κλινική Αξιολόγηση & Εξατομικευμένη πολυπαραγοντική παρέμβαση.

Το Σεμινάριο είναι πιστοποιημένο κατά το πρότυπο QTL από την ACTA – Τεχνοβλαστός Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διεξάγεται από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας Psychopedia.

Έναρξη: Σάββατο 18 Μαΐου 2024. Επιπλέον Δυνατότητα Online παρακολούθησης και Ασύγχρονης σε βίντεο στο δικό σας χρόνο.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ: https://www.seminars-psychopedia.gr/seminaria/seminaria-dia-zosis/paidopsychologia-seminaria/pistopoiimeno-seminario-aytismos-kliniki-axiologisi-amp-exatomikeymeni-polyparagontiki-paremvasi/

Πηγές: