Τι είδους κίνητρο μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτές τις πράξεις;

Όπως και με άλλες μορφές δολοφονίας, τα κίνητρα για φόνο-αυτοκτονία (τα οποία οι ακαδημαϊκοί ερευνητές αναφέρουν ως ανθρωποκτονία-αυτοκτονία) είναι εξαιρετικά διαφορετικά. Δεν υπάρχει απλή εξήγηση, οι σύνθετοι ψυχολογικοί μηχανισμοί υποστηρίζουν αυτές τις πράξεις, οι οποίες δεν είναι πλήρως κατανοητές.

Οι ερευνητές εξέτασαν τα κίνητρα για προηγούμενες περιπτώσεις, οι οποίες περιελάμβαναν ψυχική υγεία, προβλήματα σχέσεων, χρήση αλκοόλ και ουσιών, προβλήματα σωματικής υγείας, ποινικά και νομικά ζητήματα, εργασιακές ή οικονομικές δυσκολίες και ενδοοικογενειακή βία. Πρόσφατα, μια ανασκόπηση περιπτώσεων διαπίστωσε ότι οι αρνητικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία αποτελούν παράγοντες κινδύνου, όπως και χαρακτηριστικά όπως το φύλο, η ηλικία και η οικονομική κατάσταση.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτά τα χαρακτηριστικά και οι εμπειρίες είναι κοινά σε πολλά άτομα του γενικού πληθυσμού, αλλά η συχνότητα δολοφονίας-αυτοκτονίας είναι εξαιρετικά σπάνια. Ως επί το πλείστον, η κατανόησή μας για αυτές τις περιπτώσεις προέρχεται από περιγραφές.

Ένας παραπάνω περιορισμός σχετικά με αυτό το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι που μπορούσαν να εξηγήσουν τι συνέβη είναι συχνά νεκροί. Οι ψυχολογικές αυτοψίες μπορούν να συγκεντρώσουν πληροφορίες από επιζώντα μέλη της οικογένειας και φίλους και σημειώσεις θανάτου, που μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τα κίνητρα.

Για όσα γνωρίζουμε για τα χαρακτηριστικά και τα κίνητρα, υπάρχει μεγάλη συνέπεια διεθνώς. Η ζήλια, η εκδίκηση, οι ψυχικές ασθένειες, τα οικονομικά προβλήματα και το ιστορικό ενδοοικογενειακής κακοποίησης έχουν αναφερθεί ως παράγοντες σε περιπτώσεις δολοφονίας-αυτοκτονίας σε όλο τον κόσμο.

Ποια η διαφορά της οικογενειακής δολοφονίας-αυτοκτονίας από άλλες περιπτώσεις;

Φιλοκτονία-αυτοκτονίες – όπου ένας γονέας αφαιρεί τη ζωή του παιδιού ή των παιδιών του καθώς και τη δική του – συνήθως υποκινούνται από αλτρουιστικά κίνητρα. Αυτό συχνά καθοδηγείται από την επιθυμία να απαλύνει τον πόνο του παιδιού, με βάση πραγματικές ιατρικές καταστάσεις ή παραληρητικές πεποιθήσεις ότι το παιδί βρίσκεται σε κίνδυνο.

Όταν ένας γονέας βιώνει σκέψεις αυτοκτονίας, συχνά θεωρεί το παιδί του προέκταση του εαυτού του. Μπορεί να έχουν την επιθυμία να μην εγκαταλείψουν το παιδί ή να το αφήσουν πίσω τους για να αντιμετωπίσουν τον κόσμο μόνοι τους χωρίς γονιό.

Άλλες φιλοκτονίες υποκινούνται από τη ρομαντική ζήλια, την εκδίκηση και την ενδοοικογενειακή βία, που προκαλούνται από τον χωρισμό. Για παράδειγμα, η ζήλια που προκαλείται από τη γνώση ή την υποψία ενός συντρόφου έλκεται από κάποιον άλλο ή μετά τον χωρισμό, η ζήλια για τη νέα οικογένεια που έχει σχηματίσει ένας πρώην σύντροφος.

Αυτοί είναι παράγοντες που παρατηρούνται συχνά στη φιλοκτονία και την οικογενειακοκτονία που διαπράττονται από άνδρες. Οι ψυχικές ασθένειες είναι ένας πιο σημαντικός παράγοντας στη μητρική φιλοκτονία, αλλά είναι συχνός και στους δύο.

Ποια είναι η σχέση μεταξύ του φύλου και της δολοφονίας-αυτοκτονίας;

Αυτές οι πράξεις διαπράττονται κατά κύριο λόγο από άνδρες (συνήθως λευκές και μεσαίες τάξεις) και τα θύματα είναι πιο πιθανό να είναι γυναίκες και παιδιά.

Μια πρόσφατη μελέτη που εξέταζε τις διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών δραστών αυτοκτονίας-αυτοκτονίας διαπίστωσε ότι τα προβλήματα σχέσεων και οι ψυχικές ασθένειες εμφανίζονται και για τους δύο, αλλά εμφανίζονται διαφορετικά για τους άνδρες και τις γυναίκες.

Με τους άνδρες δράστες, υπάρχει συχνά ιστορικό βίας και ενδοοικογενειακής κακοποίησης με επακόλουθες νομικές συνέπειες. Για τις γυναίκες, η σύγκρουση σχέσεων και η ψυχική ασθένεια, σε συνδυασμό με ανησυχίες για την υγεία του παιδιού, συμβάλλουν στα περιστατικά. Οι άνδρες διαπράττουν συχνότερα οικοκτονίες (σύζυγος και παιδί) και έχουν πολλά θύματα, συμπεριλαμβανομένων των ενηλίκων.

Η σχέση με το θύμα τείνει επίσης να διαφέρει ανάλογα με το φύλο. Για παράδειγμα, οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να σκοτώσουν τον σύζυγό τους και να αυτοκτονήσουν. Είναι επίσης λιγότερο πιθανό από τους άντρες να σκοτώσουν εκτός οικογένειας, όπως ένας μαζικός πυροβολισμός ή μέσω τρομοκρατίας αυτοκτονίας.

Ποιοι είναι οι μύθοι (παρανοήσεις) που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι κατανοούν αυτές τις περιπτώσεις;

Υπάρχει η αντίληψη ότι οι φόνοι-αυτοκτονίες είναι συχνές, ενώ στην πραγματικότητα είναι σπάνια γεγονότα. Η Εθνική Εμπιστευτική Έρευνα για την Αυτοκτονία και την Ασφάλεια στην Ψυχική Υγεία ανέφερε ότι υπάρχουν περίπου 16 περιπτώσεις ετησίως στην Αγγλία και την Ουαλία με ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους.

Η απεικόνιση της δολοφονίας-αυτοκτονίας στα μέσα ενημέρωσης μπορεί επίσης να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον δράστη. Όταν πρόκειται για περιστατικά που αφορούν γονείς που έχουν σκοτώσει τα παιδιά τους, οι μητέρες τείνουν να τυγχάνουν μεγαλύτερης συμπαθητικής κάλυψης από τον Τύπο από τους πατέρες.

Αυτά τα περιστατικά είναι σπάνια και δεν υπάρχει απλή εξήγηση για το γιατί οι άνθρωποι διαπράττουν φόνο-αυτοκτονία. Επειδή υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουμε την έρευνα και τις περιπτώσεις που αναφέρονται στα μέσα ενημέρωσης. Πάνω απ ‘όλα, πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι πίσω από την έρευνα κρύβονται θλιμμένες οικογένειες και κοινότητες που έχουν βιώσει μια καταστροφική απώλεια.

Eνημερωθείτε για το ΝΕΟ Πιστοποιημένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα: Εγκληματολογική/ Δικαστική Ψυχολογία (Criminology & Forensic Psychology).

Έναρξη: Σάββατο 4 Νοεμβρίου (Διάρκεια 5 μήνες).

Πιστοποιημένο πρόγραμμα κατά το πρότυπο QTL της ACTA – Τεχνοβλαστός Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Επιπλέον Δυνατότητα Διαδικτυακής παρακολούθησης σε ζωντανό χρόνο μέσω Zoom και Ασύγχρονης παρακολούθησης σε βίντεο στο δικό σας χρόνο.

Για περισσότερες πληροροφορίες – συμμετοχές μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ:https://psychopedia.gr/pistopoiimeno-ekpaideytiko-programma-egklimatologiki-dikastiki-psychologia-criminology-amp-forensic-psychology/

Πηγή: https://theconversation.com/