H δύσκολη καθημερινότητα, οι σκληρές συνθήκες ζωής, το έντονο στρες και άγχος οδηγεί περισσότερο από ποτέ σήμερα τα άτομα είτε έχουν, είτε δεν έχουν προδιάθεση να εμφανίσουν κατάθλιψη και μέσα από αυτή να βιώσουν έντονες κρίσεις πανικού.
Η αλήθεια είναι ότι οι κρίσεις πανικού έχουν αυξηθεί. Σύμφωνα με έρευνες διαπιστώθηκε ότι το 1-4% του πληθυσμού παθαίνει κάποια στιγμή στη ζωή του κρίσεις πανικού σε διαφορετικές ηλικίες. Η συχνότητα πάντως είναι μεγαλύτερη σε ανθρώπους μεταξύ 20 και 35 ετών.
Οι κρίσεις πανικού έχουν μια σειρά ψυχικών και σωματικών συμπτωμάτων. Όποιος βιώσει μία κρίση πανικού πάντως, δεν έχει απαραίτητα όλα τα συμπτώματα, αλλά αρκούν κάποια από αυτά.
Ψυχολογικά Συμπτώματα
-Φόβος για την υγεία και την πιθανή απώλεια της ζωής.
-Αδυναμία συγκέντρωσης.
-Φόβος ότι το άτομο θα χάσει τον έλεγχο.
-Φόβος ότι το άτομο οδηγείται στην παράνοια.
-Φόβος για κλειστούς χώρους-έλλειψη οξυγόνου.
-Φόβος για πολύβουα και πολυπληθή μέρη-αποφυγή του συγχρωτισμού με πλήθος ανθρώπων.
-Υποχόνδρια συμπεριφορά σε σχέση με την υγεία.
Σωματικά Συμπτώματα
-Δύσπνοια – αίσθηση πνιγμού (το άτομο νιώθει ότι δεν του φτάνει ο αέρας).
-Ταχυκαρδία και αίσθημα παλμών.
-Τάση λιποθυμίας.
-Ζάλη και τρέμουλο.
-Αίσθημα αστάθειας και έλλειψης ισορροπίας.
-Αίσθημα βάρους στο στήθος, σαν να είναι πολύ βαρύ και θα πνιγεί.
-Μούδιασμα και μυρμηγκιάσματα σε όλο το σώμα.
-Εξάψεις-ρίγη και έντονη εφίδρωση κυρίως στα άκρα.
-Ναυτία και στο στομάχι και έντονη τάση προς εμετό.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αρκούν τέσσερα από τα παραπάνω συμπτώματα για να συμπεράνουμε ότι το άτομο έχει εκδηλώσει κρίση πανικού.
Αν δεν μπορούμε μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε όσα μας δυσκολεύουν μπορούμε να ζητήσουμε την βοήθεια ενός κατάλληλα καταρτισμένου ειδικού Ψυχικής υγείας. Το να ζητάμε βοήθεια δε σημαίνει ότι παραδεχόμαστε ότι είμαστε αδύναμοι και ανίκανοι να κάνουμε καλά τον εαυτό μας. Αντίθετα σημαίνει ότι πιστεύουμε στον εαυτό μας και επιθυμούμε πραγματικά να γίνουμε καλά.
Ακόμη και αν έχουμε προσπαθήσει να ζητήσουμε βοήθεια και δεν έχουμε δει γρήγορα αποτελέσματα χρειάζεται να έχουμε υπομονή. Όσο διάστημα έχουμε αφήσει να πονάμε θέλει τον κατάλληλο χρόνο να επουλωθεί.
Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τον κόπο της διαδικασίας και ας συνειδητοποιήσουμε ότι:
ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ.
