Της Αγγελικής-Αργυρούλας Στεργιοπούλου, Ψυχολόγου Α.Π.Θ., επί πτυχίω
«Μπαμπά μου λείπεις, μαμά μου λείπεις…»
Το διαζύγιο είναι η παύση της έγγαμης συμβίωσης συζύγων και παιδιών, το κλείσιμο μιας πορείας ταραγμένων συζυγικών σχέσεων, το τέλος μιας κρίσης μέσα στην οικογένεια. Στην Ελλάδα το ποσοστό διαζυγίων ανέρχεται στο 27% ,δηλαδή 1 στους 4 γάμους. Δύο άνθρωποι που δεν ταιριάζουν, που έχουν προβλήματα στη σχέση τους μπορούν να διακόψουν το γάμο τους και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η οικογένεια δεν αποτελείται μόνο από ένα ανδρόγυνο αλλά υπάρχουν και παιδιά;
Ένα διαζύγιο επηρεάζει σημαντικά τη συναισθηματική ανάπτυξη ενός μικρού παιδιού. Διαβάζοντας άρθρα που αφορούν παιδιά χωρισμένων γονέων γεννιέται το ερώτημα αν υπάρχουν ζευγάρια που επιλύουν ειρηνικά της διαφορές τους, όπως γίνεται σε πολλές ταινίες στο σινεμά. Η ζωή όμως απέχει κατά πολύ από την εικονική πραγματικότητα. Συχνά ένα διαζύγιο έχει ως αποτέλεσμα να χωρίζει με άσχημο τρόπο τους δύο συντρόφους. Καβγάδες, φωνές, πείσματα, οδηγούν το παιδί να αναφωνεί ένα «μπαμπά μου λείπεις, μαμά μου λείπεις». Όσο και αν υπάρχει διαβεβαίωση ότι τίποτε δεν θα αλλάξει και ότι «η μαμά και ο μπαμπάς θα σε αγαπάνε το ίδιο», το παιδί βιώνει έντονη θλίψη και απογοήτευση. Σκέφτεται: «Πως θα είναι η ζωή από εδώ και πέρα; Δεν θα περνάω τις γιορτές μαζί με τους δύο γονείς μου;», «είναι ο μπαμπάς τόσο κακός όσο λέει η μαμά;», «μήπως η μαμά δε μας αγαπάει και θέλει να μας αφήσει;», «τι θα λέω στους φίλους μου;».
Πώς διαχειρίζεται ένα παιδί το διαζύγιο;
Περνώντας ο πρώτος καιρός μετά από ένα διαζύγιο ,ενώ τα πράγματα έχουν κάπως ηρεμήσει, σίγουρα υπάρχουν παραδείγματα γύρω από το παιδί που του θυμίζουν ότι είναι παιδί χωρισμένων γονιών. Παιδιά στο σχολείο που έχουν και τους δύο γονείς να τους πηγαίνουν και να τους φέρνουν και που εκδηλώνουν με αυτό τον τρόπο την αγάπη τους, παραστάσεις που το κάνουν να νιώθει ότι κάτι του λείπει. Παρόλα αυτά οι δυσκολίες και οι επιπολαιότητες των γονιών που χώρισαν μπορούν να δημιουργήσουν παιδιά που δεν «λυγίζουν» με την πρώτη δυσκολία και ξέρουν να βρίσκουν μια λύση διότι «έχουν περάσει και χειρότερες καταστάσεις». Ένα παιδί που έχει βιώσει από πολύ μικρό ένα χωρισμό νιώθει ότι πρέπει να αγωνιστεί ώστε να φέρει την ταυτότητα του δυνατού και γενναίου αδερφού ώστε να είναι δίπλα στα μικρότερα αδέρφια του. Ακριβώς επειδή ξέρουν πόσο σημαντικό είναι το «Μαζί», τα παιδιά χωρισμένων γονιών είναι πιο πιθανό να δημιουργήσουν μια οικογένεια ενωμένη διότι γνωρίζουν πολύ καλά πως είναι να βιώνει κανείς το «μαζί» και πως το «χώρια».
Δείτε το Νέο Εκπαιδευτικό Σεμινάριο του Psychopedia.gr με θέμα: “Πένθος – Απώλεια και αντιμετώπιση”. Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να ενημερωθείτε:
18/3/2018 ΝΕΟ Σεμινάριο: “Πένθος – Απώλεια και αντιμετώπιση”
